~10. Bölüm~"
Bu bölüm mesajlarıyla beni motive eden evdekiokur_1 haydaaa1 ithaf olunmuştur.
Lütfen yorumlarınızı benden esirgemeyin🤗
"O benim gözlerime niye öyle, neden öyle, hangi öyle, nasıl öyle bakmıştı ki, ben sağ elimle kalbimi yoklamıştım."
Apartmanın merdivenlerine oturmuş Neriman'ı bekliyorum.
Malum piknik vakasından sonra izole bir hayat yaşamak istediğini söyleyip, kendini odasına kapattı.
Ali biraz yalnız kalmasının iyi olacağını söylediği için ona birinci gün dokunmadım.
İkinci günde Odasının kapısında uzun bir süre dil döktükten sonra,yine bay Descartes tarafından psikolojik analizleri içinde barındıran bir bildiri dinledim.
Descartes, şuan bu acıyı yaşamasının onu ileride daha büyük bir bunalımdan koruyacağını ve bu yüzden onu rahat bırakmamı söyledi.
Uslu bir kız olup söz dinledim ve o günde onu rahat bıraktım.
Ama bu sabah kalktığımda artık bu işe el atmanın vakti geldiğine karar verdim.
Bu yüzden sabahın köründe Ali'lere gittiğimde ev halkının yüzlerinde ufak bir şaşkınlık dalgası dolaştı.
Ama onlara kısa bir açıklama yapıp, Neriman'ın kilitlemediği kapısını açtım. -muhtemelen Ali evdeki herkesi tembihleyip Neriman'ı rahat bırakmalarını söylediği için Neriman kilit açık uyumuştu-
Başlarım böyle medeniyete arkadaş!
Neriman bizim evde olacaktı var ya, gecesinde konuşturup içini döktürmüştüm ben.
3 gündür kızın yüzünü görmüyoruz, odasından çıkmıyor, okula gitmiyor.
Bitki gibi yatıyor.
Biraz daha yalnız kalsın diyor beyefendi!
Yok daha yalnızız!
Şimdi ise aşağıda Neriman'ın hazırlanmasını bekliyorum. Onu okula bırakacağım.
Yürüyerek.
Bu size komik mi geldi?
Arkamdan kapanan kapının sesiyle irkildim.
Kapana kapanan, kapının sesiyle.
Tekerleme gibi oldu.
Neriman'ı bekleyen gözlerim, Ali'nin gözleriyle buluşunca yüzümüm düşmesine engel olamadım.
"Beni gördüğüne bu kadar sevineceğim bilseydim daha önceden gelirdim."
Bana doğur yürüyüp, hemen yanıma oturdu.
Haki yeşili gömleği, krem pantolonu ve kahverengi deri çantasıyla şimdiden bir avukatı andırıyordu.
"Neriman'ı nasıl ikna ettin?"
Sorusuyla onu incelemeyi bırakıp önüme döndüm.
"Öyle sihirli bir şey yapmadım, kalk hazırlan seni okula bırakacağım, dedim, kalktı."
İnanamıyormuş gibi kaşlarını havaya kaldırıp bana bakmaya devam etti.
"Belki birazcık Emre hakkında bir şeyler söylemiş olabilirim."
Şimdi anlaşıldı der gibi histerik bir gülüş atıp ellerini birbirine kenetledi.
"Sihirli bir şey yapmadım demiştin değil mi? Sadece Emre hakkında bir şeyler söyledin."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BİZ AYRI DÜNYALARIN İNSANLARIYIZ
RomansaHiç en yakın arkadaşınıza aşık oldunuz mu? Ben oldum ve işler çok karıştı. Adım Bahar, sıradan bir mahallede sıradan bir hayatım var. Aslında boş işler müdürüyüm. Öyle derler. Sabah uykularını severim ve akşam yürüyüşlerini. Bir de şey var, Ali...
