The Unwanted Marriage (COMPLETED)

Chapter 16

NAGISING siya ng maaga ng wala na si Valerie sa kanyang tabi. Hindi na  siya magtataka kung may text na ito sa kanya na nasa trabaho na ito.

Napabuntog-hininga na lamang siya  bago tumayo at naligo. Pagkababa niya ay rinig niya ang tawanan ng mga bata sa may kusina.

Kaya naman nangunot ang kanyang nuong pumunta sa kusina. And there, he saw Valerie, making breakfast whule talking to the kids.

"Nah, you'll start on going to school this monday, are you guys excited?" Valerie asked.

"Yes po. We can't wait to meet new friends again for another school year." It was Samuel who answered.

"That's good to hear---oh! Hubby, good morning! I was planning to have a break this weekend with you guys" anito pa.

He sigh. "My secretary just called, Val. Sobrang dami na daw'ng paperworks na naghihintay sa'kin sa opisina, because of my absents this past few days, so I'm sorry, I guess I won't be joining you for today..." he explained.

Napalunok ito. "A-ahh ganun b-bah?...s-sige ingat ka. Pero bago ka umalis, atleast just join us on breakfast, pwede ba?" She asked him.

Yumuko siya. "Sorry"

Rinig pa niya ang pagbuntog-hininga nito. "Sige. Mag-ingat ka nalang sa pagda-drive, okay?"

He nod. "I will. Bye" kaagad siyang tumalikod  at naglakad paakyat ng kwarto nila.

Nagsuot lang siya ng navy blue na blue at tinupi iyon hanggang siko niya. Itim na rin na pantalon na kanyang isinuot at sapatos.

Kaagad siyang umalis ng bahay na 'yun ay nag-drive papunta sa Dela Cuesta Real Estate.

Pagkarating doon ay kaagad siyang sinalubong ng kanyang sekretarya.

"Good Morning sir!" Bati nito sa kanya.

Tinanguan niya lamang ito at naglakad papasok ng kanyang opisina.

He started on doing all of the paperworks na naiwan niya nitong mga nakaraang araw.

Hindi niya namamalayan ang oras, ngunit sa tagal niyang nakatutok sa mga papeles na pinipirmahan niya ay nararamdaman na lamang niya ang pananakit ng kanyang likod, puwet at kamay.

Kaya sinilip niya ang kanyang relong pambisig. "Past lunch na pala" he muttered.

May kumatok sa pintuan ng kanyang opisina. "Come in"

"Sorry to interrupt you sir. But there's an invitation from the Martinez family!" His secretary said and handed him the invitation.

"Thanks Jamie, you may now leave!" He said.

"Yes, sir!"

He opened the invitation card and saw na isa pala iyong wedding invitation. "Hayy! Ikakasal ka na rin!" Wika pa niya.

It was Zeuce's and Jac's wedding it will happen two weeks from now.

Napabuntog-hininga na lamang siya. They both have the same fate, to be force on marrying a woman.

Pero, alam niya sa sarili niyang nitong mga nakaraang araw, hindi na lamang simpleng  pagka-gusto ang kanyamg nararamdaman para sa kanyang asawa.

Cause this time, he knew his feeling were real towards to Valerie.

He knew he loves her. At kaya siya ganito kay Valerie dahil nasasaktan siyang sa tuwing nangangako ito at hindi naman natutupad, ay hindi niya maiwasang isipin na parang wala lang siya para rito.

Na okay lang kahit na, hindi nito tuparin ang pangako nito sa kanya kasi hindi naman siya importante.

Like he was nothing to her other than being a plane and simple  husband.

Hindi na niya alam kung may pag-asa pa bang mahulog sa kanya si Valerie, he badly really want to make it work for the both of them kahit na siya lang 'yung nagmamahal para sa relasyon nila bilang mag-asawa.

He was envious by the attention that Valerie gives more at her works or colleagues kesa sa kanya.

Ni hindi na  nga sila nagkikita sa bahay nila.

He's mad.

He's disappointed.

He's jealous.

And he's envious.

Napabuntog-hininga na lamang siya bago inilagay ang invitation card sa kanyamg drawer at nagsimula ulit suungin ang trabaho niya.

Lumipas ang ilang mga oras ay papagabi na rin at kailangan na lamang niyang tapusin ay ang isang folder na papeles. So he  still pushed his self to the  limits upang matapos na rin ito.

He's so drained at kailangan na niya ng matinding pahinga. Ang dami-dami na niyang ginawa para sa araw na'to.

Kanina na rin nagpaalam ang kanyamg sekretarya na mauuna na ito ng uwi, dahil emergency daw sa bahay nito.

Kaya hinayaan na lamang niya. Matapos niyang tapusin ang kanyang tinra-bahong mga papeles ay kaagad niyang niligpit ang lahat ng iyon ay kinom-pile iyon alternatively sa may lamesa niya.

Si secretary Jamie na ang bahala nito bukas.

Pasado alas otso na ng gabi kaya kailangan na niyang umuwi. Pagkarating niya sa parking lot ay hindi niya alam ngunit may pakiwari siyang may nagmamasid sa kanya.

Kaya wala sa sariling napalingon-lingon siya sa paligid. Pero wala naman siyang napansin besides siya nalang ata ang naroon sa building na 'yun maliban sa mga guwardiyang nagro-ronda.

Kaya isina walang bahala na lamang niya iyon at nag-drive na lamang pauwi. Pagkauwi niya roon ay tahimik na buong paligid.

Pagkapasok niya sa master's bedroom ay hindi niya nadatnan doon ang asawa kaya kunot-nuo siyang lumipat sa kwarto ng mga bata.

At doon niya naabutan si Valerie na tulog na tulog, napapagitnaan siya ng dalawang mga  bata.

He sighed while he was staring at her wife's face. "Why do you have to be this beautiful?" He asked out of nowhere.

Inayos na lamang niya ang kumot ng mga ito bago siya lumabas ng silid na 'yun at pumunta sa kanyang silid uoang magpa-hinga matapos niyang makapag-bihis.

Dumaan ang ilang mga araw at ganun lang rin palagi ang nagiging sistem nilang dalawa.  Wala pa siya sa mood makipag-usap rito ng maayos.

Araw-araw ay nauuna siyang gumising at umaalis ng bahay. Tini-text niya lang ito upang ipaalam na nasa trabaho na niya at sobrang busy.

Magre-reply lang din naman ito 'okay sige, mag-iingat ka palagi' o di kaya'y 'huwag mong kalimutang kumain ng breakfast at lunch'.

At kahit papaano ay nababawasan ang sama ng loob niya para rito. In fact, natutuwa pa nga siya. Kailangan niya pa palang umakto ng ganito bago siya nito intindihin at tratuhin bilang isang tunay na katuwang sa buhay.

Nakakatawa!

The next morning came and just like the other day, he's still trying to avoid his wife. It may sounds immature, but he just has this guts on avoiding his wfe first to find his self.

He thinks he was completely lost.

"Shawn, are you still busy with your works?"  Valerie asked him.

He slightly nod not even minding on looking at her. He's at his study room right now, reading some papers.

She faked a cough.  "O-oh! Sorry for disturbing you...again. I thought you were already done with your works kasi mag-t-two weeks na rin tapos late ka na rin natatapos---"

"Please Valerie! Leave me alone first, para naman matapos na'tong ginagawa ko, I want to relax myself after this one" pagputol pa na aniya sa mga susubod pa nitong sasabihin sa kanya.

"Oh sorry again!"

"Leave"

He's so sorry for doing this at his Vally.

'I am so sorry. I never dout on my feelings for you My Vally. But instead, I have so many  douts on what may the future we'll have if we'll continue on having this no 'love' married couple relationship....or is it  me who were in-love?'

-KYLLEANNY-