𝑩𝑳𝑶𝑶𝑴𝑰𝑵𝑮 𝑯𝑶𝑷𝑬𝑺 ❦ 𝑷𝒂𝒓𝒌 𝑱𝒊𝒎𝒊𝒏

Chapter 1;《New Beginnings》

Selam canlarımm! Yeni bir bölümden merhabalar 💜

Duyuruları saymazsak tam olarak 1458 kelime tuttu bu bölüm. Ama yazarken gerçekten çok kafa patlatıyorum. Umarım emeğimin karşılığını alırım ☺️

İyi okumalar 💚

"Jungkook, çıkıyorum ben. Kızlara dikkat et!"

Bir anda yanımda beliren kardeşim Jungkook, kucağında kızlarım Eun Mi ve Mi Yeon ile beni yolcu etmeye gelmişti.

"Noona, o adamla aynı işte çalışmak zor olmuyor mu? Yani sonuçta boşanalı sadece birkaç hafta oldu."

Jungkook'un sorusuna kafamı hayır anlamında sağa sola sallayarak cevap verdim. Evet, yeni boşanmış olabilirdik ama iş başka, aşk başkaydı. Benim asıl takıldığım taraf, kızların velayetini almak istediğimde sorun etmemesiydi. Belki onları sadece hafta sonu görmek ona yeterdi bilmiyordum. Bu işin içinde bir şeyler vardı ama onu daha sonra çözecektim.

"Jungkook, olan oldu ve bitti. Artık o arkadaşımmış gibi davranmam lazım. Biz sadece yakın arkadaş olan iki iç mimarız o kadar."

Bu sözümün üzerine histerik bir şekilde güldü. "Sana yaşattıklarından sonra onunla arkadaş olabileceğini söyleme bana noona. Babamdan doğduğuma inanırım ama buna inanmam."

Söyledikleri karşısında gözlerim kocaman açıldı ve kafamla kızları gösterdim. "Sizi hiç başbaşa bırakmamam lazım ama mecburum işte."

"Anne, oppam nasıl babasından doğmuş ki?"

Eun Mi'nin sorusu üzerine sinirli bakışlarımı biricik(!) kardeşime çevirdim. "Al, açıkla şimdi!"

Jungkook'un kararsız bakışları kızımı buldu. "Ee, şey.. Önemli bir şey değil güzelim. Hadi anneni yollayalım bak işe geç kalacak." lafı doğru yere getirmişti çünkü gerçekten de işe geç kalacaktım. Dizlerimin üzerine çöktüm ve ikizlere seslendim. "Hani anneye öpücük?" Bunun üzerine kızlar Jungkook'un kucağından indiler ve iki yanımdan yanaklarımı öpücüklere boğdular. Jungkook ise gülümseyerek bizi izliyordu.

"Tamam, hadi ben çıkıyorum." diyerek arabama doğru ilerledim. Tanrıya şükür ki Jimin ile evliyken de kendimize ait arabalarımız vardı yoksa şuan hiç otobüs çekemezdim.

Jimin ile ikimiz iç mimardık. Eski, ama yenilenebilecek olan evleri alıyor, sonra daha modern hale getirip tekrar satışa çıkartıyorduk. Bu zamana kadar bu çok eğlenceli bir işti ama boşandıktan sonra o kadar da eğlenceli olacağını düşünmüyordum. Mesela malzeme seçerken fikir farklılığı yüzünden ettiğimiz kavgalar, artık boşandığımız için daha ciddi bir hal alabilirdi ya da o malzemenin fiyatı yüzünden kolayca bir tartışma yaratabilirdik.

Aslında boşanacağımız başından beri belliydi. Son zamanlarda Jimin çok değişmişti. İş için diyerekten evden çıkıyor, gece geç saatlere kadar eve gelmiyordu. Kızlar, babalarını görmek için onu bekliyor, gelmesini beklerken uyuyakalıyorlardı.

Ben de bazen hobi olarak cafe ve barlarda şarkı söylerdim. Boş zamanlarımda bunu yapmak hoşuma giderdi. İlk başta bu işe pek yanaşmasamda Jungkook'un arkadaşı Taehyung bu konuda bana çok yardımcı olmuştu. Artık çoğunlukla Taehyung'un çalıştığı barda şarkı söylüyordum.

Boşanmadan önceki son kavgamızda tam olarak bunun yüzündendi. Jimin, iş ile ilgili bir mesele olduğunu söyleyerek bana mesaj atmıştı ve ben de üstelememiştim. Sonrasında sahneye çıktığımda onu bar tezgahlarının birinde görmek, sinirlenmeme neden olmuştu doğal olarak. Bu, onun söylediği kaçıncı yalandı. Asıl olay ise, haksız olmasına rağmen giydiğim kıyafete laf edip üste çıkmaya çalışmasıydı. Şuan yaptığına pişman mıydı bilmiyordum ama pişman olmamasını umuyordum. Çünkü eğer pişmansa dayanamayıp onu affedebilirdim ve bu şuan yapmak istediğim en son şey bile değildi.