𝑩𝑳𝑶𝑶𝑴𝑰𝑵𝑮 𝑯𝑶𝑷𝑬𝑺 ❦ 𝑷𝒂𝒓𝒌 𝑱𝒊𝒎𝒊𝒏

Chapter 33;《The Finale / Part 2》

Eveeett kitabın son bölümüne hoş geldiniz~!! 🎉🎉

Bu arada kitapla alakasız ama medya *-*

İyi okumalar 💜

Karnımda hissettiğim gıdıklanmayla ellerimi karnımı kaşımak adına o bölgeye koydum fakat hissettiğim saçlarla gözlerimi aralamak zorunda kaldım. Jimin'in bu halini görünce gülümsemeden edemedim. "Yine mi?"

Hamileliğin son aylarındaydım ve şu son 3 - 4 aydır sabahları aynı bu şekilde uyanıyordum. Jimin her sabah karnıma öpücüklerini diziyordu. Açıkçası bu durum hoşuma gitmiyor da değildi.

"Benim kadife çiçeğim uyanmış mı?" yükselerek yanağıma bir öpücük kondurdu ve geri çekildi. "Günaydın hayatım."

Yatakta artık doğru düzgün oturamıyordum bile. İyiyce büyümüş karnım bunu oldukça engelliyordu. Bu yüzden elimin birini sevgili kocamın önüne doğru uzattım. "Beni kaldırır mısın?" uzattığım elimi tutarak öptü ve gülümsedi. "Hay hay."

Beni kaldırıp oturmamı sağlarken yüzümü buruşturarak saçlarımı karıştırdım. "İyice çirkinleştiğimi hissediyorum." o sırada Jimin kaşlarını çattı. "Hiç de bile. Hem ben senin bu hallerine alışığım. Kızlara hamile olduğunda daha kiloluydun hayatım." onun çatık kaşları gülmesiyle düzelirken bu sefer benim kaşlarım çatıldı ve omzuna bir tane geçirdim. "Çünkü onlar ikizdi Jimin." o kıkırtılarına devam ederken beni kendine çekti ve göğsüne yatmamı sağladı. "Şaka yapıyorum hayatım. Sen benim her şeyimsin. Kızlarımın.." elini karnıma koydu ve orayı okşamaya başladı. "Ve bu minik oğlumun annesisin. Seni her halinle seviyorum ben."

O an hormonlardan mıdır nedir, gözlerim doldu ve iç çekerek ağlamaya başladım. Jimin de gelen seslerden ağladığımı fark etmiş olacak ki, beni yatırdığı göğsünden geri çekti. "Hayatım, yapma ama böyle." iki yanağıma da öpücüklerini sıraladıktan sonra konuşmasına devam etti. "Biliyorum, o aptal hormonlar yüzünden böyle her şeye ağlıyorsun ama ben senin ağlamana dayanamıyorum ki." gözümden akan bir yaşı da baş parmağıyla sildi. "Benim için ağlamasan olmaz mı?" konuşacak durumda olmadığımdan kafamla onayladım. O da alnıma bir öpücük bırakarak ayaklandı. "Hadi bakalım. Bugün oğlumuzun odası için eşya bakmaya gideceğiz."

Göz yaşlarımı ellerimle silerek toparlandım. "Kızları ne yapacağız? Biliyorsun, Jungkook ve Hyerim balayında." kafasıyla beni onayladı. "Zaten onlar balayında olmasa bile kızları bugün Taehyung istedi. Biliyorsun, onlar Yeonjun ile iyi anlaşıyorlar." sözlerine karşı gülümsemeden edemedim. Gerçekten de öyleydi.

Taehyung ve Olivia'nın oğlu Yeonjun, doğduğu günden beri kızların gözdesi olmuştu. Taehyung sürekli onun ağlayıp durduğunu, geceleri onları uyutmadığını söylese de bunlar her bebeğin normal hareketiydi. O yüzden o bize yakınırken biz onun haline sürekli gülerdik. Taehyung, gerçekten de harika bir baba olmuştu.

Jungkook ve Hyerim çiftine gelirsek, onlar da kısa süre içinde evlilik kararı alarak en doğrusunu yapmışlardı. Zaten Hyerim'in ailesi Jungkook'u çok seviyordu. Biz de aynı şekilde Hyerim'i sevmiştik. Bize karşı gösterdiği hal ve hareketleri, onun ne kadar iyi yetiştirildiğini gösteriyordu. Ailelerin toplandığı bir gün bize evlenmek istediklerini söylediklerinde iki taraf da karşı çıkmamış, aksine onları desteklemiştik. Onlar da yaklaşık iki hafta önce evlenmiş, şimdi de balayı için Fransa'ya gitmişlerdi.

Yani umduğum gibi olmuştu. Kardeşim Jungkook da sonunda kendine bir hayat kurabilmişti. Onun bu özgüvensizliğini kırıp hayata atılmasını sağladığı için Hyerim'e ne kadar teşekkür etsem azdı.

Yatakta geçirdiğim süreyi elimden geldiğince uzatmaya çalışıyordum fakat sanırım buraya kadardı. Ellerimle yataktan destek alarak ayaklandım ve yüzümü yıkadıktan sonra kıyafet dolabına doğru yöneldim. Zaten çoğu kıyafetim bana olmuyordu artık. Ben de mecburen geçen haftalarda aldığımız elbiselerden birini giydim. Takılarımı takmadan önce Jimin'in yerine gidip ona giymesi için birkaç günlük kıyafet çıkardım yoksa yarım saat ona kıyafet seçerdik. O kıyafetlerini giyerken ben de sadece bir küpe ve kolye takarak kombinimi tamamladım.