𝑩𝑳𝑶𝑶𝑴𝑰𝑵𝑮 𝑯𝑶𝑷𝑬𝑺 ❦ 𝑷𝒂𝒓𝒌 𝑱𝒊𝒎𝒊𝒏

Chapter 9; 《Confusions》

Bölümü yazayım derken canım çıktı. Yazıyorum, yazdıklarım içime sinmeyince siliyorum xmxmdjdxn

Medyadaki şarkı tamamiyle mood olduğu için koyuyorum, spoi falan aramayın yani skdkdkkdxk

Neyse, bölümü kontrol etmedim, yanlışım varsa affola 🤭🙃

İyi okumalar ⭐

"Ne oldu? Önemli bir şey mi var?"

Yüz ifadem o an ne gösteriyordu bilmiyordum, fakat hiç üzülmemiştim. Ayrıca bu durumu da Taehyung'tan saklamama gerek yoktu. Eğer bir ilişkiye başlayacaksak ilk önce temelimizi sağlama almamız gerekiyordu.

Telefonu ona verdim ve o fotoğraflara bakarken konuştum. "Saçma sapan birkaç fotoğraf işte. Artık umursamıyorum." bakışlarını bana çevirdi ve gülümseyerek elindeki telefonu geri verdi. Ama gülümsemesinin biraz durgun olduğunu hissettim. Bakışları düşünceli bir hal alınca şüphelerimde haklı olduğumun farkına varmıştım. Ben ona herhangi bir sorunun olup olmadığını soracakken kendisi benden önce davranarak konuşmaya başladı. "O kadını bir yerlerden tanıyor gibiyim sanki.."

Bakışlarım elimdeki telefona düştü ve kadına odaklanmak için resmi biraz yakınlaştırdım. "Bardaki sürekli müşterilerinden biri olabilir mi?"

"Evet, barda görmüştüm ama sürekli mi emin değilim..." benden bir şey sakladığını bu kadar belli etmeseydi belki bu numarasını yiyebilirdim. Çenesinden tutarak gözlerime bakmasını sağladım. "Taehyung, ne saklıyorsun?" derin bir nefesin ardından konuşmaya başladı. "Eun Gel.. Bu kadın Jimin'in o gece kızları emanet ettiği kadına çok benzemiyor mu?" Ne?!

Telefondaki resime tekrardan baktığımda dediğinin doğru olduğunu fark ettim. "Evet, oymuş.." elini omzuma atarak başımı tekrardan göğsüme yasladı ve konuştu. "Bu adamın sadece habersiz çekilen bir fotoğrafı bile bizim huzurumuzu bozmaya yetiyor." kafamı sallayarak onu onayladım. "Ama bundan sonra etmeyecek. Onun gibi biz de hayatımıza devam edeceğiz." oluru varmış gibi beni kendine daha çok çekti ve dudaklarını alnıma değdirdi.

Gözlerim kızlarım ile oynayan kardeşimi buldu. Benim için çok şey yapıyordu, benim mutlu olmamı istiyordu ama Tanrı sanki bana mutlu olmamı yasaklamış gibiydi. "Taehyung, bu fotoğraftan Jungkook'un haberi olmasa iyi olur. Tekrardan bir arıza çıksın istemiyorum." derin bir nefes verdi ve beni onayladı. "Peki.. Sen istemiyorsan söylemeyiz sevgilim."

Sevgilim? Ben mi?

Yok deden! Gerizekalı.. Ben sana Jimin'i bırakma diyorum sen gitmiş bununla sevgili oluyorsun. Aferin sana!

Bana sevgilim demesi neden bu kadar garibime gitmişti bilmiyordum. Sonuçta onca yaşanandan sonra hala ona arkadaşım diyerek kendimi kandıramazdım. O beni seviyordu, ben de onu seviyordum.

Hı hı. Aynen. Hem de öyle çok seviyorsun ki, asla akşam yatmadan önce Jimin ile o kadını düşünmeyeceksin.

Tanrı aşkına bu ne biçim iç sesti? Hayır yani normalde insanların iç sesi onlara yardımcı olmaya çalışırdı, benimki neden böyleydi!?

Belki ben de sana yardım etmeye çalışıyorum, bunu hiç düşünmedin mi?

Daha fazla saçmalamayı bırakarak kendime geldim ve kısa bir süreliğine düşüncelerimden ayrılarak temiz havanın tadını çıkarmaya başladım.

🔹🔹🔹🔹🔹

Güzel geçen bir günün ardından eve gelmiş ve üzerimizi değiştirerek akşam yemeği hazırlıklarına başlamıştık. Taehyung da bizimle yedikten sonra eve geçecekti, bir aksilik çıkmazsa planımız bu şekildeydi.