𝑩𝑳𝑶𝑶𝑴𝑰𝑵𝑮 𝑯𝑶𝑷𝑬𝑺 ❦ 𝑷𝒂𝒓𝒌 𝑱𝒊𝒎𝒊𝒏

Chapter 12; 《Anniversary Dinner》

Ders çalışma bahanesiyle odama çekilip bölüm yazdım ve yazar yazmaz atıyorum 😅🤣

Bu arada medyadaki şarkıları bölümü yazarken dinliyorum. Bazıları gerçekten bölümle uyumlu. Dinlemenizi tavsiye ederim 😊😇

Yapacak açıklama bulamadım. Bölümü beğeneceğinizi düşünüyorum 🙃

İyi okumalar ❄️

"N-ne saçmalıyorsun sen?" söylediği sözlere karşı dilimin tutulmaması elde değildi. "Biz ayrıldık Jimin. Hatta senin isteğinle ayrıldık. Onca şeyden sonra seninle hiçbir şey olmamış gibi bir de yemeğe mi çıkacağım?"

Omuzlarını silkerek bana yanıt verdi. "Bunu istemediğini söyleyemezsin bence." daha sonra sessizliğimin üzerine devam etti. "Tamam, yıl dönümü yemeği değil de, iki iş arkadaşıymışız gibi yemek yiyelim. Yani en azından sen öyle düşünebilirsin. Benim düşüncem değişmeyecek çünkü." Tanrı aşkına, her şey normalmiş gibi nasıl sırıtabiliyordu bu adam?!

"Eee, kabul ediyor musun? Gerçekten kavgasız gürültüsüz bir yemek yemek istiyorum seninle. Bu isteğimi de çok görme bana lütfen." zaten o bana böyle baktığı sürece benim reddetme gibi bir ihtimalim yoktu ama hala onaylamamak için neyi beklediğimi henüz ben de bilmiyordum.

"Peki tamam, kabul ediyorum." yüzündeki zafer gülümsemesine karşı ekledim. "Ama sadece iş arkadaşı olarak yemek yiyeceğiz."

"Hmhm. Aynen öyle yaparız." bakışlarımı onunkilerle buluşturdum ve ciddi bir sesle konuştum. "Jimin, yaşadıklarımız yok sayılacak kadar basit şeyler değil. Bak-"

"Lütfen, Eun Gel. Sadece bu akşam, bu akşam bir şey olmamış gibi davranmak istiyorum. Ayrılmamışız gibi yapalım. Sana söz veriyorum, bundan kimsenin haberi olmayacak. Seni zor durumda bırakmak, isteyeceğim son şey bile olamaz."

Böyle bir şey olmamalıydı. Benim bir sevgilim vardı ve eğer şimdi onunla yemeğe çıkacaksam bu yemeğin arkadaştan öte bir duygu barındırmaması gerekiyordu."Jimin, benden evliymişiz gibi yapmamı bekleme lütfen. Sadece iki arkadaş gibi yemeğe çıkacaksak eve gidip hazırlanacağım."

"Tamam ama bari biraz özenli giyin olur mu? Bana inat sade bir pantolon tişört giyeceğini bildiğimden söylüyorum yanlış anlama." söylediklerine karşı istemsizce güldüm. "Beni gerçekten iyi tanıyorsun." o da gülümseyerek bana cevap verdi. "Doğal olarak."

Kısa bir sessizliğin ardından sessizliği bozan taraf yine o oldu. "O zaman şöyle yapalım. Şimdi ikimiz de evlere dağılalım. Hazırlandıktan sonra ben seni alayım. Nasıl fikir?"

"Jimin, Jungkook ve Taehyung'a yakalanmadan bunu nasıl yapacaksın?" gülümseyerek göz kırptı. "Sen o işi bana bırak."

Arabama doğru ilerlerken konuştum. "E akşam görüşürüz o zaman?" beni başıyla onayladı. "Görüşürüz."

🔹🔹🔹🔹🔹

Eve geldiğimde açılmayan kapı ile endişelenmiş olsam da sonradan Jungkook'u arayıp, kızlar ile birlikte Taehyung'a geçtiklerini öğrenmiştim. Ben öğrenmiştim öğrenmesine de, bu tesadüf müydü yoksa Jimin mi halletmişti? Hallettiyse bunu nasıl başarmıştı?

Daha fazla sorgulamayı bırakarak üzerimi giyinmek için odama doğru ilerledim. Dediği gibi pantolon tişört ikilisi giymeyecektim tabii ki ama öyle gösterişli şeyler de giymeyecektim. Bu yemek benim için sadece iş yemeği gibi olacaktı. Erkekler biz kadınlardan yüz buldukça bu hale gelmiyorlar mıydı zaten?

Haklısın. Ben ne kadar Jimin ile birlikte olmanı istesem bile hiçbir şey olmamış gibi ona yakın olamazsın. Sen güçlü bir kadınsın, öyle olmaya devam et.