Devilish | Larry

Now Kiss Me You Fool

Harry önünde durduğu eve bakarak gülümsedi. "Oldukça güzel bir yere benziyor."

Louis, üzerindeki ağaç yapraklarını silkerken kafasını salladı. "Burada büyüdüm sayılır."

Dün yaşanan olaylardan sonra, Harry'yi kaptığı gibi orayı terk etmişti. Başkan çıldırmış, bütün melez dünyası bunu konuşur olmuştu. "Dünyamız bir vampir avcısından daha kurtuldu."

David başkanın foyasını ortaya çıkartmış, yaptığı her şeyi çıkıp tek tek anlatmıştı. Hatta öyle ki, işinden men edilmekle kalmayıp mahzene girmesi için konsey toplanmıştı. Daha şimdiden yerine Carl Gatewood adında bir adam geçmişti. Louis'nin bildiği kadarıyla adam siyahiydi ve konseyin hayatta kalan nadir üyelerinden biriydi.

O yüzden, yaşanan bunca olaydan sonra Harry ile yalnız kalmak istemişti. Onun çok fazla şey atlattığının farkındaydı ve onları bir nebze olsun unutması için her şeyi yapmaya hazırdı.

Cebinden anahtarı çıkartarak kapı deliğine geçirdi ve çevirdi. Kapının açılmasıyla geri çekilerek Harry'ye geçmesi için yer açtı.

Harry içeri geçip etrafına süzmeye başladığında Louis de içeri girmiş arkalarından kapıyı kapatmıştı. Üstüne bir kaç kez de kilitlemişti. Mark'ın bu sefer gerçekten öldüğünü biliyordu ama yine de her şeye şüpheli yaklaşmaktan kendini alamıyordu.

Harry hâlâ evi süzerken duvarda asılı olan bir tablo dikkatini çekti. Yaklaştığında onun Louis'nin küçüklük fotoğraflarından biri olduğunu anladı ve ağzından istemsizce bir, "Awww," kelimesi çıktı.

"Lou çok tatlısın!"

Louis kafasını kaldırıp Harry'nin yaptığı şeye bakınca gözlerini devirdi. "David hiç öyle düşünmüyordu."

"Normal tabii. Adamı bezdirmişsin baksana." dedi ve fotoğrafı ona döndürdü Harry.

Fotoğrafta Louis David'in omuzlarına çıkmış onu öpüyordu. David de kollarını etrafına sarmış kederli kederli yanan koltuğa bakıyordu.

"Yanlıştıkla koltuğu yakmıştım ve kendimi affettirmeye çalışıyordum. Ateşi söndürememiştim bile gücümü kontrol etmekte berbattım." dedi ve güldü Louis.

Harry kahkaha atarak ona döndü. "Fotoğrafı kim çekmişti?"

"David'in o zaman ki kız arkadaşı Nicole. Ateşi kontrol edebildiğimi
bilmiyordu ve şok olmuştu."

Harry kıkırdayarak fotoğrafı aldığı yere geri astı. Evin neredeyse her tarafında buna benzer fotoğraflar vardı. Aslında küçük bir ev sayılırdı ve oldukça da tatlıydı.

Onu ürküten tek şey evin ormanın ortasında olmasıydı. Louis'nin dediğine göre David sessizliği seven bir adamdı ve herkesten uzak olmak onu sakinleştiriyordu. Tabii küçük Louis'nin her tarafa ateş saçıp insanları korkutmasınında bunda parmağı vardı.

"Yaşanan bunca şeyden sonra biraz sessizlik iyi gelir diye düşündüm." dedi Louis ve sırıtarak ekledi. "Hem biraz da yalnız kalmış oluruz."

Harry gülümsedi. "Buna kesinlikle ihtiyacım var."

Louis onun gülümsemesinden güç aldı. Eğer ki düşüncelerini toplayabilirse Harry'ye olan duygularını bugün söyleyecekti. Reddedilme ihtimali vardı tabii ancak Zayn onu öyle bir gazlamıştı ki bu ihtimali bile düşünemiyordu.

"Çocukları nereye gönderdin?" diye soru yöneltti Harry. Soğuğu hissetmese bile giymiş olduğu montu çıkartmış, kapının arkasındaki askılığa asmıştı.