Chapter 5

4.5K 105 0
                                    


Pabagsak na humiga siya sa kama pagkapasok niya sa kanyang kwarto. Pakiramdam niya ay nabugbog siya dahil sa sobrang pagod sa trabaho. She's currently fixing the event that will held on next week dahil sa new product ng company plus the partnership of it. She wasn't supposed to be the one fixing it pero yung organizer ng kumpanya ay bukas pa darating dahil isinugod daw sa hospital nung isang araw pa yung bunsong anak niya that's why she's the one who replace her and it feels like hell.

Imagine, buong araw siyang palipat-lipat ng pwesto para i-check ang mga ginagawa ng ibang designers sa venue. Plus, she's also doing some paper works kaya naman parang naubos lahat ng energy niya. Para siyang lantang gulay nung umuwi siya sa bahay nila. Ginabi narin siya ng uwi at tulog na rin lahat ang mga kasama niya sa bahay.

Nagpagulong-gulong si Maddie sa kama at napatigil saglit para tumitig sa ceilling, as if it is the most interested thing right now.

She sighed. What the hell is happening to her! She's thinking about Kai that she wasn't supposed to do. She rolled her eyes when she remember what just Kai told her a while back.

That freaking bipolar CEO. He's really getting on my nerves. Sigaw ng isip niya. Naiinis siya dahil sa mga pinagsasasabi ng lalaking iyon sa kanya kanina lang.

Imagine, she need a guy back-up para maging katulong niya sa pagsasaayos ng event but Kai did not agree on her kasi baka puro landian lang daw ang magawa nila. Can you see that. How can she supposed to flirt during work time?! She's starting to hate the attitude of her bestfriend before. Tsk.

She rolled her eyes again and was about to take a half bath when her phone rang. She grabbed her phone on her sling bag and the name of her bestfriend flashed on it's screen. Her eyes roller again.

She knows her girl bestfriend too much. Kung hindi ba naman isa't kalahating chismosa ito, siguradong tatanungin na naman siya ng isang daang tanong kung anong nangyayari sa kanila ng boss niya.

She pick up the call and a voice of a girl interrupted her from the other line.

"Sa wakas sinagot rin"

"What it is this time?" walang ganang tanong niya sa kaibigan. Kahit hindi niya nakikita, alam niyang iniikot ng kaibigan niya ang kanyang mata.

"Wala man lang 'hello' o 'kamusta' diyan. Grabe, ang sweet mo talaga Maddie"

She rolled her eyes and raised her brows. "Hello, kamusta Kim. Happy?" sarkastikong saad niya na tila napipilitan lang. Her bestfriend, Kim, laugh from tge other line.

"So, alam mo naman kung bakit ako napatawag"

"Makiki-chismis ka na naman. Alam ko. Chismosa ka eh"

"Grabe ka, chismosa agad. Hindi ba pwedeng makikipag-kwentuhan lang?"

Maddie smirked and rolled her eyes. Hindi pa kasi aminin. Sigaw ng utak niya. She shooked her head and sighed na nangangahulugang sumusuko na siya sa kakulitan ng kaibigan. Prangkahan man sila kung mag-usap ng kaibigan but at least, hindi sila plastic. That's the real friendship. But somehow she's thinking. Kung hindi ba siya umalis noon, gano'n parin ba sila ka close ni Kai? Napailing siya. Kung hindi siya umalis, hindi siya makakapagtapos that's why she better forget that thought. Maibabalik naman ang dati, but it depends on the person if they wan't too.

"Nothing's new" she uttered out of the blue. Wala naman talagang nagbago. She heared her bestfriend laughed after she said those words.

What? Wala naman talagang bago. Naiinis parin siya sa nakikitang ugali ng boss niya. Kung makapagsalita akala mo nakakatulong pero hindi naman. Minsan walang sense ang mga sinasabi. Sinong tanga naman ang hindi maiinis sa gano'n diba?

My Possessive CEO✔(UNEDITED)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon