My Possessive CEO✔(UNEDITED)

Chapter 10

While Maddie is intently staring at his face, she couldn't help but to think, was it just his dreams? Was he just dreaming that's why he uttered those words even though she knew that he's peacefully sleeping. Totoo bang pinipigilan siya ni Kai na huwag ng umalis o baka naman nasabi lang niya iyon dahil may sakit siya. Maybe later or tomorrow, he can't be able to remember what he just said today.

She sighed and shrugged, maybe, he's just dreaming.

Pagkatapos niyang palitan ng t-shirt ang boss niya ay agad na siyang naglakad patungo ulit sa closet nito para kumuha ng jacket or anything long and thick jacket to protect herself from the cold breeze of the wind outside because she will going to buy a food for them. Kung maaari sana ay yung ready to eat na food ang bibilhin niya because she don't have a time to cook for them to eat pero gusto niyang ipagluto si Kai ng soup para naman mabawasan ang init ng temperatura niya. He's really hot na parang yung tipong mapapaso ka kapag hinawakan mo siya.

She sighed. She really doesn't know why the hell he suddenly get sick. She rolled her eyes and shrugged. Not her fault anymore.

She grabbed her wallet from her bag and her phone then she immediately get out from the room. Kahit takot siya sa multo, kailangan parin niyang lumabas kasi gutom na talaga siya at idagdag pa na may inaalagaan siyang tao slash boss slash bestfriend niya before.

Pagkarating niya sa ground floor ay hindi naman gano'n kadilim dahil nasisinagan sa loob ng mga ilaw mula sa labas. Maraming mga kotse pa ang dumadaan at ang katapat na fast food chain ay maliwanag pa sa sinag ng araw. Luckily, maraming restaurants at fast food chain ang katabi ng company ni Kai kaya naman hindi na siya mahihirapan pang mag-compute kasi ilang metro lang naman ang lalakarin niya. She crossed the road para makapunta sa isang restaurant para makabili ng pagkain.

She rolled her eyes when all of the costumers turned their gaze at her na para bang ngayon lang sila nakakita ng magandang babae na nakasuot lang ng t-shirt at jacket. It's not she did not wear shoes, she did. Masyado lang kulang sa pansin ang mga tao na naroon sa loob ng restaurant kaya naman gano'n na lang sila kung makatingin. She rolled her eyes at umirap sa hangin bago nagtuloy-tuloy na naglakad patungo sa counter.

Buti na lang at kakilala tsaka matalik na kaibigan ni Kai ang may-ari ng restaurant na pinuntahan niya. She asked him a favor if he's around. Inilibot niya ang paningin muli sa loob at nakitang wala na sa kanya ang atensyon ng lahat kaya nakahinga soya ng malalim. That's right. They better mind their own bussiness.

"Good evening ma'am.What's yours?" magiliw na bati sa kanya ng isang cashier. She gave her a smile too.

"Take out"she said and the happy ho lucky girl just smiled and nodded at her. "Can I have a two order of rice and ahmm...anything dish of italian recipes with fork or chicken" saad niya dito na agad namang tinanguan ng babae.

"Just wait for 2 to 6 minutes ma'am" she said na agad naman niyang tinanguan. Pagkatapos umalis nung babae ay naghintay siya ng ilang minuto doon, nakatayo.

"Oh, Maddie? Anong ginagawa mo dito?"

Napalingon siya sa taong nagsalita sa likod niya at agad ma sumilay ang ngiti sa kanyang labi.

Kai's friend immediately reach her place and lean in the counter.

"Wala naman, hindi ako nakauwi kasi si Kai, ayaw gumising, nilalagnat. Nando'n siya kwarto niya sa company" agad na sagot nito na ikinatawa naman ng kausap. Napakunot ang noo niya. Mas saltik ata ang isang 'to katulad lang ng kaibigan niyang bipolar.

She shooked head and just wait for him to stop laughing.

"Sorry, natawa lang ako sa sinabi mo. So Kai is sick right now!? Woah! Bago yun ah" namamanghang usal niya na tila hindi nga makapaniwala sa narinig mula sa kanya. Even her, she can't believe that Kai suddenly get sick. Bakit nga kaya biglang nilagnat yun? Hindi naman yun nagkakasakit eh.