My Possessive CEO✔(UNEDITED)

Chapter 11

"Still scared of ghost like a kid huh?" natatawang saad ni Kai sa kanya habang kumakain sila.

She rolled her eyes at him na tinawanan lang ng huli. Sa isip niya ay minumura na niya ang boss dahil sa pang-aasar nito. Nilalagnat na't lahat ang yabang at mapang-asar parin. Sana natuluyan na lang. Naiinis na sigaw ng utak niya.

Padabog siyang kumakain ng binili niyang pagkain sa tapat habang pinapatay sa isip si Kai. Umirap siya sa hangin nung makitang nakangisi ito sa kanya.

The hell with that smirked! Her mind hissed. Even though she's frustrated at him, she's still thankful kasi parang bumabalik na sila sa dati. Yung dati na kahit maldita siya ay sobrang close parin nila sa isa't isa. Sana hindi na siya umalis. Sana walang aalis. She's not sure kung hindi na nga but she's hoping that at this time, she won't leave again unlike what she did before.

She sighed.

Minsan ng sumagi sa isipan niya na paano nga kung naging sila? Ano-anong mga pagsubok kaya ang haharapin nila sa kasalukuyan? What if maghiwalay din sila sa huli and in the future, hindi pala sila ang tinadhana. Many 'what ifs' on her mind but one thing she just know, huwag na huwag pangungunahan ang mangyayari sa hinaharap cause enjoying the present is much better than to think negative thoughts about what will happen in the future. Kung patuloy mong aalahanin ang mangyayari kinabukasan, hindi mo mai-enjoy ang mga nagaganap sa kasalukuyan.

She shooked her head and continue eating but when she realized that Kai is staring at her, she suddenly get uncomfortable. He stared at her as if it's nothing to do with her. What's wring with him?! He's making her uncomfortable!

She slowly turned her gaze at him and she met his eyes. A pair of eyes that making her gulped several times. He's intenly looking at her as if he's hipnotizing her and he succeeded. His eyes really caught het full attention. Para ngang nakakahipnotismo na para bang ayaw mo ng tumingin sa iba pa.

They stare at each others eyes for almost a minutes but Maddie tried her best to take her eyes off of him and thank god, she did.

Nakahinga siya ng malalim nung makitang nagsimula ulit na kumain si Kai and so she did. A moment of silence filled the room as if it's a sin if you ever make a sound. Ang mga hinga lang ata nila ang maririnig na pati na rin ang tibok ng puso niya sa lakas ng pintig nito at parang gusto na nitong lumabas mula sa dibdib niya.

Her heart is beating so fast and she can't do anything to stop it. And one more thing, if ever she could do anything to stop it, will it stop? Even just for a while because she need to breath and think as well.

Baka mamaya kasi dinadaya lang siya ng puso niya. Pa'no kung hindi naman pala isang pagmamahal yun para kay Kai bilang isang lalaki, what if it's just a love for a bestfriend. She's still confused pero kailan ba nagkamali sa pagtibok ang puso? Nagkakamali ba ang puso sa pagpili ng taong magpapatibok nito ng mabilis? Kailan? Anong oras? Kung alam niya lang na mali o hindi ang puso niya, she's willing to take the consequences. Kung sakaling mali nga, she will tried her best to move on, pero kung tama, then she will just enjoy loving him and she's hoping that it's really the perfect time and place to be inlove.

Muli siyang napabuntong-hininga sa naisip. If ever mabigyan siya ng sign, then she'll read and obey it if that was just the only way to finally let herself to be inlove to this man in front of her. She will accept it, whole heartedly.

"Tsk! Para kang tanga. Kanina ka pa tulala!"

Napapitlag si Maddie sa sandaling sumigaw si Kai. Sapat na sigaw para marinig niya. Sinamaan niya ito ng tingin ngunit ngumisi lamang ito aa kanya.

"Pake mo!" bulyaw niya rin dito na may mababakas na inis sa boses. Mahal niya nga si Kai, pero ewan niya ba, hindi na ata maiaalis sa kanya na palagi parin siyang masungit at pikon sa kanya. Hindi na ata magbabago iyon. Muling namayani ang katahimikan sa pagitan nila pero si Kai ang unang bumasag nito.