My Possessive CEO✔(UNEDITED)

Chapter 15

Matiim na pinagmamasdan ni Kai si Maddie habang mahimbing itong natutulog sa sofa na naroon sa isang gilid. Magmula pa kaninang umaga ay hindi na bumalik si Kai sa kanyang kumpanya dahil ayaw niyang iwan mag-isa si Maddie. Ipilit man ni Maddie na bumalik na siya, si Kai parin ang nasunod sa gusto niya.

Napabuntong hininga si Kai then he glanced at his wrist watch after. It's already quarter to seven. Kai and Maddie did not eat yet for dinner. Kai don't have a choice but to go outside ti buy dinner for them.

Muli niyang sinulyapan ang mahimbing na natutulog na si Maddie bago napagpasyahang tumayo at lumabas ng kwarto. As he walk in the bright and quiet hallway of the hospital, he was thinking about Maddie.

Is she even aware of his feelings towards her? Ramdam niya ba? Kung hindi man, masyado siyang manhid kung ganun. Kai should make her aware of that. Kailangan niyang pagbutihin because he knows that act speaks louder than words.

Naglakad siya sa tahimik at maliwanag na hallway ng hospital habang nakapamulsa. He should get back on his company but he just can't leave Maddie alone. Mag-isa lang siya dahil ang mama niya ay may trabaho din naman bukas kaya kailangan niyang magpahinga ngayon. He is Maddie's boss and a bestfriend at tye same time, he can give her a live for a while.

Malapit na din naman ang magaganap na event kaya kailangan niya talaga ng pahinga. Pakiramdam niya ay pagod parin si Maddie, hindi lang nito pinapahalata sa kanya. Well, she can't hide anything from him because he knows Maddie for so long. Mababasa at mababasa niya ito kahit anong gawin niya pagtatago sa mga ayaw niya ipahalata but one thing he can't feel, what Maddie feels about him. Does she feel the same way as what Kai feels for her? O baka, wala talaga. Maybe just a bestftiend? But who knows, nothing is impossible when it comes to love and feelings.

"Thanks" he uttered before he get his orders from the cashier. Matapos niyang makabili ng pagkain ay agad siyang bumalik sa hospital at nadatnan niyang mahimbing na natutulog parin si Maddie sa sofa.

He sighed at the sight in front of him. What a beautiful view but he really needs to wake her up para makakain na siya. Konti lang ang nakain nito kanina kaya kailangan niyang kumain ng marami ngayon. He won't let her get sick for that.

Muli siyang nagbuntong-hininga bago naglakad sa gawi ni Maddie upang gisingin ito.

"Maddie" he whispered while tapping her shoulder. Gumalaw lang ito mg konti kaya muli niya itong tinapik at sa pangalawang pagkakataon, unti-unti itong nagmulat ng mata.

Maddie blink her eyes several times bago siya tuluyang nagmulat. Nasisilaw siya sa liwanag ng paligid pero nasanay din siya agad. Ang mukha ni Kai ang unang bumungad sa kanya pagkamulat niya ng mata kaya bahagya itong nagulat pero agad din siyang nakabawi.

Tumikhim ito bago napagpasyahang bumangon na.

"Here, I bought food. Let's eat" saad ni Kai sa kanya habang nilalabas nito ang mga pagkain mula sa malaking brown paper bag.

Hindi umimik si Maddie hanggang sa nagulat na lang ito nung may tumapat na kutsara sa bibig niya na may lamang pagkain syempre.

Napamaang siya ng tumingin sa kanyang kaibigan slash boss na si Kai. She's confused on his acts.

"Mukhang hindi ka pa nakakabawi. Tulala ka eh" Kai uttered that make her senses comeback.

She cleared her throat before she get the spoon that Kai is holding at siya na ang sumubo sa kanya. Napairap siya nung makitang umiling si Kai. Anong akala niya, baliw siya? He's really insane.

A moment of silence filled the room pero binasag iyon ni Maddie.

"Bakit nandito ka pa" she asked him out of the blue. She's not glancing at Kai.