Lost & Found

| Κεφάλαιο 21 |

Κεφάλαιο 21: Πάθη

Πήρε μια ακόμα εισπνοή από την ροζ-γκρι σκόνη. Είχε ήδη αρχίσει να ζαλίζεται, αλλά δεν την ενδιέφερε. Σε λίγο θα ένιωθε υπέροχα -για αυτήν- και μόνο αυτό την ένοιαζε. Ήθελε να νιώσει για μία ακόμα φορά καλά, πριν καταστραφούν τα πάντα.

Φοβόταν όσο τίποτα άλλο να πει την αλήθεια στον Μάνο. Θα την κοιτούσε σαν να ήταν ένα σίχαμα, θα την έδιωχνε, θα έφευγε από κοντά της και θα ήταν πάλι μόνη της. Δεν ήθελε να είναι μόνη της. Τον ήθελε κοντά της. 

Πλέον η ουσία είχε περάσει στο αίμα της και είχε αρχίσει να νιώθει πιο ευδιάθετη, ενεργητική και κοινωνική. Ήθελε να μιλήσει σε κάποιον, να γελάσει και να μην αγχώνεται άλλο για τις συνέπειες της ζωής της. Πλέον μπορούσε να αποκαλύψει στον εαυτό της τις αλήθειες που με μανία έκρυβε στα βάθη του μυαλού και της καρδιάς της.

Δεν τον ήθελε μόνο για φίλο της. Τον ήθελε για τα πάντα. Ήθελε να είναι δίπλα της στα καλά και στα κακά, στην χαρά και στην θλίψη, στον θυμό, στην ανατριχιαστική αηδία, στην γαλήνια ηρεμία. Τον ήθελε εκεί, να της πειράζει τα μαλλιά, να της χαϊδεύει γλυκά την πλάτη, να την πειράζει, να την φιλάει παντού και να την κάνει δική του, όπως τότε.

Τότε. Τόσο μακρινό αυτό το τότε, αλλά τόσο ζωντανό στο μυαλό της. Η μία εικόνα διαδεχόταν την άλλη και δημιουργούσαν μια ταινία που απολάμβανε να βλέπει και να σκέφτεται. Ήταν η στιγμή που τον ένιωσε πιο κοντά της από ποτέ, ακόμα κι αν στην ουσία ήταν χιλιόμετρα μακριά. Αυτός δεν το γνώριζε -δεν το θυμόταν, μάλλον- και αυτή δεν μπορούσε να κάνει τίποτα για αυτό. Μόνο να τον σκέφτεται.

Ήταν ερωτευμένη μαζί του; Σίγουρα. Από την στιγμή που τον είδε την πρώτη μέρα της πρώτης λυκείου, δεν μπορούσε να τον δει διαφορετικά. Ο φίλος είχε χαθεί και πλέον την θέση του είχε δώσει στον έρωτά της.

Μη ανταποκρίσιμος μεν, μεγάλος δε. 

Πίστευε ότι όλον αυτόν τον καιρό, διέπραττε προδοσία και απιστία υψίστου μεγέθους. Ήταν ερωτευμένη με τον καλύτερο φίλο του αγοριού της. Ούτε να το ξεστομίσει φωναχτά δεν μπορούσε. Μόνο στο μυαλό της και στην καρδιά της φώλιαζε αυτή η συνειδητοποίηση, που σιγά σιγά την έκαιγε και της δημιουργούσε ακόμα μεγαλύτερο πόνο.

Είμαι ανήθικη τελικά. σκεφτόταν συνεχώς και αυτοτιμωρούταν με όποιον τρόπο.

Η ευφορία την είχε κατακλύσει, αλλά δεν ήταν αρκετή. Ήθελε κι άλλη. Ήθελε κι άλλο.