Japonya'da bir türk kızı 《 BNHA hikayesi 》 [TAMAMLANDI]

Sonu olmayan savaş #1

  Hellooğ yine ben:)

  Yeni bölümle geldim!

  kirishima03eijirou bölüm atmadan atmayacaktım ama bölüm atacağı yok ne yazık ki:') Hado piskolojik baskı uygulayın *-*

  Neyse iyi okumalar ♡

"Geri döndüm, sürtük!"

   Efrafımdaki ışık beni bile kör ediyordu, Bakugou'yu düşünmek bile istemiyordum. Muhtemelen çocuk gözlerine fatiha okuyordu, ama endişeleneceğim başka seyler vardı.

   "Izuku! Beni duyabiliyorsun! Öyle olduğunu biliyorum seni aptal brokoli!!" Diye bağırdım Madokira'nın suratına yumruk atarak. Bir anlık şaşkınlıkla geri savruldu, sonra kaşlarını çattı.

  "Izuku diye diye gebereceksin!" Deyip üstüme iğrenç sıvıyı sıçrattı, bir an her yerim ızgara edilmiş gibi oldum, ama acım çabucak dindi.

  "Bu kaifukku! Lanet olsun!" Diye bağırdı hınçla, sonra hayvan gibi üstüme çullandı.

  "Yaw bi git pislik! PLASMA BLOCK!" Madokira geriye savruldu, ama ona zarar veremezdim, Izuku'nun bedenindeydi. (Yemin eğt!?)

   Madokira silkelendi. Sonra tıss sesi çıkarıp kuduz köpek gibi üzerime atladı.

  "ŞIMDI S***** BELANIIĞĞ!!!" Diye bağırıp midesine yumruğumu geçirdim, içi tamamen Plazma dolu olunca midesiyle kalbi yer değiştirirdi. Ama karşımda Izuku olduğu gerçeği yüzünden gücümün tamamını kullanmıyordum.

  "C-chiva...?! Sen parlıyorsun...?!" Diye bir ses duyduğumda çatının üstünde Madokira'ya kaş göz dalıyordum.

  "Todoroki? Ne ara geldiniz lan siz?" Dedim, şaşkınlıkla, Madokira'yı çatının kenarına sıkıştırmayı başarmıştım. Yani yüce ejderha bu kadar kolay yeniliyorsa...

  "Biz derken? Polisler burayı tahliye etti, aşağıda bekliyorlar. Profesyonel kahramanlar da burada. Bakugou'yu götürdüler az önce."

  Madokira'yla vs atarken dünyayla bağlantım kesilmişti sanki, çünkü gördüğüm tek şey o pislikti.

   1-A sınıfının yarısı, Aizawa ve Midnight (R.I.P.) oradaydı, aşağıda da sirenleri öten ambulans ve polis arabaları vardı.

  "Çabuk olup onu yakalamamız gerek, Izuku'nun bedenini ele geçirdi, böyle giderse hepimizin yolu cehennet!" Dedim bir solukta.

  "nE!?" Orada olan herkes aynı şekilde bağırdılar.

  Içimi çektim, kimsenin ne olup bittiğinden haberi yoktu tabi. Ne malım yaw!

  "Tamam, toplu mesaj atıyorum." Diye mırıldandım, sonra kısaca olayı anlatan bir açıklama düşündüm.

  Hadi telepati! İşe yara! 

  Özgünlüğümü etkinleştirdim, bir süre sonra herkes boş yüzlerinden kurtulup haaa anladığğm bakışı takındılar.

   Tabi Madokira da orada armut toplamıyordu, bunu farketmem için bana sağımdan mükemmel bir atış yapması gerekiyordu.

   "Beni hafife almayın!" Diye bağırıp suratıma yumruğu geçirdi, sanki plazma atamazmış gibi.

  Yere düştüm, diğerleri de savaşa hazırlandılar, ama ayağa kalkıp onları durdurdum.

  "Onun derdi benimle, uzak durun. Bir yolunu bulacağım." Plasma Block'tan bir duvarla onları engelledim.

   Yaralarım yavaşça iyileşmeye devam etti, ama yere düşecek gibi hissediyordum.