Japonya'da bir türk kızı 《 BNHA hikayesi 》 [TAMAMLANDI]

Noktayı atıyoruz

   Şansıma bugün Wi-fi'lı bir yerdeyiz hemen bağladım bölüm atmaya:)

    YB time canlarrr ^-^

  Bölüm isminden ne olacağını anladınız herhaldee!

  Neyse başlıyorum.

"DEKU!! SENİ GERİZEKALI..!" ama devam etmedim, sadece gülümsedim.

"N-ne oldu?" Dedi.

"Yok bir şey, ama bir daha böyle pervasız davranırsan olacak!" Dedim işaret parmağımla onu haşlayarak. (Tencere olmadan bunu yapabilme yeteneğine sahibim)

Arkadan Mineta konuştu.

"Pervasız mı? Chiva, stadyumdan atlayıp Todoroki'ye saldırdın, ağlama krizine girdin, Midnight seni sakinleştirmek için uyutmak zorunda kaldı. Hatta-" kafasına vurup onu susturdum.

"Ciddi miydi o?" Dedi Izuku.

"Ee, %99,9 evet..."

"Bunu görmeyi isterdim, stadyumdan atlayan bir seyirci." Dedi bana.

"Sana hâlâ kızgınım, affettim sanma!" Dedim bir anda.

"Tamam tamam, hanımefendi..."

Kiri ve Bakugo savaştılar, Bakugo kazandı.

  Ve yarı finaller belli oldu.

TODOROKİ!
IIDA!
BENNNNN!!
BAKUGO!!

Hayatımın başarısı olmalı bu, yarı finale çıkmak.

  Yarı finalin ilk savaşı Todoroki vs Iida'ydı, aslına bakarsanız Iida hakkında endişelendim. Ama aslında iyi gitmişti, sadece son anda Iida'yı dondurdu, ve Todoroki kazandı.

  Ve şimdi...ben...

"Gidiyorum!" Dedim diğerlerine.

"Benim için yen Bakugo'yu!" Dedi Uraraka. Başımı salladım.

"İyi şanslar." Dedi Izuku basitçe.

  Gaza geliyorum amaaaaa!

"Karşınızda, Bakugo vs Chiva! Bakugo acaba Uraraka'ya yaptığını-"

"PRESENT MİC!?! ŞUNU YAPMAYI KESER MİSİN!?!" diye bağırdım yukarıya.

"Chiva kendine güveniyor gibi görünüyor!"

BAŞLAYIN!!

  Bakugo hiç beklemeden üstüme çullandı, ama onu kaçırıp arkasına geçtim, her tarafı duman sardı. Ay boğuluyorum ambulans çağırın dermişem:)

  "PLASMA..!!" Ben hareket edemeden Bakugo arkasını dönüp arkamda patlama yaratarak, bir kaç metre uzağa uçtum.

"UCUZ NUMARAYLA GELME!!" dedi bana ben ayağa kalkmaya çalışırken.

"Ucuz mu?! Sensin ucuz!" Diye bağırdım salak salak, sonra ardı ardına gelen 3 patlamayı blokladım.

"F-fazla..güç kullanıyorum..." diye mırıldandım, ellerim soyulmaya başlamıştı.

"ŞUNU ÇABUCAK BİTİR-"

"SUS TERLİK ÇOCUĞU!!" Diye bağırdım, o an aklıma ne gelirse ağzımdan füze gibi atıyordum.

  Sınıra yaklaşmıştım, çok yaklaştım.

Önceki plân, deprem çıkarmayı dene Eylül!

İki elimi birden sahaya yapıştırdım, ama planımı anladı.

Havaya zıplayıp beni yere yapıştırdı, sanki Tokoyami diye bağırıyordu, yani deja-vu yaşıyorum. (Bugünlerde 5 oluyor ama!)