*မနေ့က ဖုန်းဆက်သေးတယ်*
ရှောင်းဝမ်စကားကြောင့် formulaတွေ ပြန်ကြည့်နေသည့် ရှင်းအယ်က ပြူးပြူးလေး ဖြစ်သွားသည်။ ပြီးမှ လက်ညှိုးလေးထောင်ကာ သူ့ကိုယ်သူ ထိုးပြရင်း
*ကျွန်တော့်ဆီ ဆက်တာလား ကိုကို*
*အင်း..မင်းရဲ့ကော ဆိုတဲ့ကောင် လာကိုင်တာ*
စိတ်ဆိုးသည့်ပုံ ပေါက်နေသည့် ရှောင်းဝမ်က သူ့ရှေ့က အအေးခွက်ကိုလဲ ယူသောက်သေးသည်။ ကိုကိုက ကောကို အမြင်မကြည်။
*ကျွန်တော် ဖုန်းကျန်ခဲ့တာ နေမှာ*
ဖြေရှင်းချက်က ဒါလေးတင်ပဲ ဆိုတာကြောင့် ရှောင်းဝမ်စိတ်ထဲ တစ်မျိုးဖြစ်သွားရသည်။ သူဆိုတဲ့လူကလဲ မေးစရာရှိရင် ဗြောင်မေးပြီး၊ ရှင်းစရာရှိတာကို ဒဲ့ရှင်းတတ်သည့်ကောင်ပင်။
*မင်း ကိုယ့်ကို ချစ်ရောချစ်ရဲ့လား*
ကိုကို့အမေးကြောင့် ရှင်းအယ် လှန်လက်စ စာရွက်လေးကို ထိုနေရာမှာပဲ ရပ်တန့်လိုက်သည်။ သူ မသိဘူး။ သူ ကိုကို့ကို ချစ်လား၊မချစ်ဘူးလား သူကိုယ်တိုင်တောင် မသိဘူး။
*အင့်..ဘာလုပ်တာလဲ*
ဒူးကောက်ကွေးကနေ မခံလိုက်ရသည့် သူက ကိုကို့လက်ပေါ် ပါသွားရလေသည်။ ဒီအခြေအနေက ဘာဆက်ဖြစ်မည်ဆိုတာ သိတော့ ရှင်းအယ် ကော့လန်ထိုးကာ ရုန်းတော့သည်။
*ကိုကို့..အဲ့လိုတွေ မလုပ်နဲ့*
မွေ့ယာပေါ် ပစ်ချခံလိုက်ရသည့် အသိကြောင့် လူက ကုန်းရုန်းထပေမယ့် မရ။ မွေ့ယာထဲ အိဝင်သွားသည့် ကိုယ်က တော်တော်နှင့် ပြန်မထနိုင်။အပေါ်ကနေ အုပ်မိုးထားသည့် ကိုကိုက စူးစူးရဲရဲနဲ့ ကြည့်နေသည်မှာ ကြောက်စရာကောင်းလှသည်။
*ဖယ်..အင့်*
ရင်ဘတ်ကို တွန်းကာ ထမည်အပြု လက်တွေကို ထပ်အုပ်မိုးကာ အနမ်းကြမ်းတွေ ပေးအပ်လာလေသည်။ ခေါင်းတိမ်းစောင်းကာ ရှောင်လေ ကိုကို့နှုတ်ခမ်းတွေက မျက်နှာအနှံ့ အကြမ်းအရမ်း ပွတ်သပ်လေပင်။
*ဟင့်အင်း..အွင့်*
အောက်နှုတ်ခမ်းကို ဆွဲစုပ်ခံလိုက်ရရုံမက လျှာက ခံတွင်းထဲထိ ဝင်လာ၍ ခါးကိုကော့ထိုးကာ ရုန်းမိသွားသည်။ တစ်ကိုယ်လုံး တက်ဖိခံလိုက်ရခြင်းကြောင့် ကိုကိုပြုသမျှနုရတော့မည့် အခြေအနေ။
