SEN

BÖLÜM 13:BİLGİLER

Yarın akşam konuşalım deyip gitmişti Acar. Fakat ne yarın ne de sonraki günler gelmişti. Garip olan şu ki  benimle konuşmaları ve  bana yardımlarından sonra onu görmek istiyordum. Benimle ne konuşacağını da çok merak ediyordum.

Aklıma imaları geldi. Beni görmek için yaptığını söylediği şeyler. "Seni bulmuşken bırakmam," demişti annesi konusunda yardım istediğim zaman. Gözlerimi kapatıp onu düşündüm.Erkeksi bir güzelliği, ailesinden gelen bir gücü ve en önemlisi insanı çok etkileyen gözleri vardı. Onu ilk doğum günü partisinde görünce gözleri ve yakışıklılığı yüzünden birkaç dakika konuşamamıştım. Aptal değilim benimle bir şeyler yapmak istediğinin farkındaydım ama soru şu ki ne istiyordu.Bana dört gömlek fazlaydı, her şeyine varım ki tecrübenin dibine vurmuştur. Birden sebepsiz bir kıskançlık hissettim.

Başımı sağa sola sallayıp bu aptal düşünceyi attım kafamdan. Şimdiden senaryolar yazmıştım, Acar herkesin ideal tipiydi resmen. Acar tek çocuktu ve her şey ona kalacaktı. Bu onu daha da çekici yapmaz mıydı. Aptalım resmen aptal ,altına bezenmiş bir çocuk birkaç defa elimi tutmuştu bir kere de öpmüştü (ama yanaktan) diye ben onun bana karşı hisleri olduğunu düşünmüştüm. Yanaktan öpme neyi anlatırdı ki? Hem yarın konuşalım deyip kaç  gündür eve gelmemişti. Ne kadar zavallı olduğum buradan belliydi yardım ettiği içindi tüm bu düşünceler.Beni düşünüp yardım ettiğini düşünmez saçma, acıdığı için yardım etmiş olması daha büyük bir ihtimaldi.

Oturduğum  sandalyeden bir hışım kalkıp kurtuluş biletimin yanına gittim.Bu kolileri açıp gerçekliğe dönmeliydim.Toplam üç koli vardı taşırken taşımaktan sırtım ağrımıştı ve ben şimdi açıyordum.Gözlerim dolunca kırpıştırıp kendime gelmeye çalıştım.İki gün sonra okula gidip ertelediğim her şeye kavuşacaktım.Sevim yardım edeceğini söylemişti ama ona da benimle aynı süreçleri yaşayan biri olduğu için yük olmak istemiyordum. Hem benim sorularımı çözmek ya da ders notları vermek ayrı şeylerdi ben konularımı halletmemiştim. Çalışma masasına dizdiğim test kitaplarına bakıp bir an ağlamak istedim. Annem kapıya vurup yardım için çağırana kadar dizmeye devam ettim. Aliye Hanım, Taha Bey'le konuşmuş olmalı ki birkaç gündür daha az iş verilmişti bana. Açıkçası o yoğun günlerden sonra rahatlamıştım. Ev çok büyüktü ve bir iş bitmeden diğeri başlıyordu. Ayda bir olan genel temizliği merak etmiyor değildim. Dip köşe her yer baştan aşağı temizleniyormuş. Aklıma Acar geldi odasına sadece benim girmemi istemişti bu kural genel temizlikte de geçerli miydi acaba? Taha Bey, iki günde bir yaptığım temizliği okuldan sonra Acar gelmeden yapmamı söylemişti. Benim okulum Acar'ın okulundan yarım saat erken çıkardı. Bu yarım saat Acar okuldan gelene kadar temizliği kurtarır mıydı bilmiyorum. Sorun şu ki Acar'ın odası gerçekten çok büyüktü. Ikinci dönem sınava çalışmamız için 12. sınıfların daha az dersi olurdu o dönemde daha rahat olurdum. Şimdi sadece bu dönemi idare etmek kalıyordu. Hem bakalım Acar gelecek miydi? Yeşim birkaç defa Aliye Hanım ve Acar'ın telefonda tartıştığını, Acar'ın neden evde kalmadığı üzerine kavga ettiğini duymuş. Yine Acar aklıma düştü. Onu düşünür düşünmez oflayıp dışarı ya çıktım. En iyisi elimi meşgul etmekti böylece onu düşünmezdim. Gerçi bu bile ne kadar zavallı olduğumu gösterirdi ya...

Mutfakta yine bir hareket vardı. Mutfağın her zaman bu kadar yoğun olmasına alışmaya başlamıştım yavaş yavaş. Annemin yanına tezgaha oturup onunla domates doğramaya başladım.Mutfak biraz  boşalınca da annem bana dönüp,"Buradan senin okula nasıl gidiliyor biliyor musun?Taha Bey'le biraz konuştum Aliye Hanım tembihlemiş galiba sana hiç zorluk çıkarmadı baksana.Taha Bey yarın için izin verdi sabahtan gider güzergaha bakarsın,otobüs kartına para yükle eksiğin ne varsa hallet."

Hayretle anneme baktım."Benim okulumla bu kadar ilgili değildin , hayırdır?"

"Bitse de şu okulun kurtulsak. Maaşın yarısı gitti, en azından öğrencisin diye acıdılar."