SEN

BÖLÜM 8:ŞANS

YORUMLARINIZI ÇOK MERAK EDİYORUM LÜTFEN YORUM YAPMAYI UNUTMAYIN.

NOT:OYLARINIZI BEKLİYORUM...

*******

Sabah sabah çalan kapıya uyandım. Zil durmuyordu birisi zilden parmağını çekmemekte inat ediyordu.Yatağımın karşısındaki saat 8:50 yi gösteriyordu ve ben gece düşünmekten çok geç yatmıştım. Şu an tek istediğim uyumaya geri dönmekti ama zil sesi kesildikten bir kaç dakika sonra annem kapıma vurdu.

"Berfu, kalktın mı? Hadi kalk Sevim gelmiş salonda," deyip uzaklaştı.

Ben zaten Sevim'in adını duyunca tam ayılmıştım. Üzerime bir hırka geçirip salona geçtim hemen. Sevim ayaktaydı ve ben salona girer girmez, "Berfu telefonunu kapatmak nedir ya, seni kaç defa aradım haberin var mı?"
"Sevim ne oldu niye bu kadar gerginsin lütfen otur ve anlat," deyip kolundan tutup koltuğa çektim. Ikimizde oturunca ben yan dönüp yüzümü Sevim'e döndüm bir ayağımı da altıma aldım.
"Berfu, Yaser dün beni aradı senin ortadan kaybolduğunu ve defalarca aramasına rağmen cevap verilmediğini sonra da telefonunun kapalı olduğunu söyledi. O öyle söyleyince ben de sana ulaşmaya çalıştım ama telefonun yine kapalıydı. Aklım çıktı, Yaser de sabah aradı evine uğramamı rica etti ki benim niyetim de aynen buydu. "

Dün zaten Yaser aramaya devam ettiği için dün kapatmıştım.Kafamı dinlemek istiyordum artık ama ona bile iznim yok gibiydi.

"Sevim dünü Yaser sana eksik anlatmış.Benimle içeri girdikten sonra hemen biri tutup çekiştirdi ve ben elimde telefon onu bekledim.Mutfağa gidebilmek için olmayacaklar kişilerle konuştum ve nihayet mutfağa gittiğimde organizasyonun şefinden azar işittim, beni kovdu. Kendimi çok kötü hissettim.Büyük bir ihtimal eğlencesine beni götürdü. "
Sevim şaşırdı ki sonuçta Yaser'e o da güvenmişti. Sevim'e bir şeyler söylemek istiyordum ama hem mutfaktaki olay hem de Acar hala kendimi kötü hissetmeme sebepti.

" Berfu ben üzgünüm, bu kadarını tahmin bile edemezdim."
" Sevim, lütfen senin suçun olmayan şeyler için bu kadar üzülme ve benden özür dileme. Sonuçta ben de bir yerde Yaser'e güvendim."
Sevim hala dokunsam ağlayacak moddaydı. Içim sıkıldı gerçekten bu iş sanki fazla uzamıştı. Artık sadece yeni evi, işi ve yeni yolumu düşünmek istiyordum. Benim gibi kızların hem Yaser gibilerin oyuncağı olmaya vakti ne de Acar gibi bana dört gömlek fazla kişileri düşünmeye vakti olurdu. Acar benim için hayal kurmaya izin vereceğim bir malzeme olarak kalıcaktı.

"Sevim asıl haberi kaçırıyorsun böyle yaparak." Dikkatini bu sefer bana yöneltmesini sağladım. "Gitmemize gerek kalmadı amcam iş bulmuş hatta bugün annemle oraya gidip konuşucaz."

"Gerçekten mi inanamıyorum harika bir haber bu Berfu," koltukta yanıma kayıp sarıldı.

Yine gözlerimin dolduğunu hissedince hemen Sevim'den ayrıldım teşekkür ettim. Dünden beri sinirlerim bozuktu ve her an ağlayacak gibiydim yine.

"Evet, ben de hala inanamıyorum aslında, ama biliyorsun bu ev artık bizim değil orada yaşayacağız hem."

"O zaman okula aynen devam," deyip heyecanla ekledi "Okulu dert etme iki haftanın notlarını ben hallederim senin için, aslında ilk hafta pek bir şey de yapmadık. Bu yıl son yıl olduğu için hocaların çoğu dersinde ders çalışmamıza izin de verecekmiş. Para işi de bir şekilde hallolur bu sene üniversiteye gidebilirsin o zaman. "

Içim sıcacık oldu Sevim'e karşı, annem üniversiteyi unut derken o bana yardımcı olacağını ve üniversiteye gidebileceğimi söylüyordu. Bunları düşünürken içim ona karşı minnetle doldu. Sevim başıma gelen en güzel şeydi. Bu sefer ben ona sarıldım.