SEN

BÖLÜM 5:İLK TANIŞMA

Erkekleri farkettiğim dönemde kafamı hoşlanmalara ,beğenmelere veremeyecek kadar meşguldüm.Belki babam olsaydı yanımda, kafamı böyle şeylere verecek kadar boş vaktim olurdu ya da bir arkadaşım bir çocuğu övdüğü zaman belki de içten içe ben de etkilenir onunla ilgili hayaller kurabilirdim ama ne babam vardı ne de boş vaktim ne de benden hoşlanan bir çocuk.Kısaydım ,güzel değildim ve ben de herhangi bir erkekten hoşlanmıyordum yani iki taraf için de sıkıntı yoktu.

Karşımdakine bakarken ona bakmak için kafamı kaldırmak zorunda kalacak kadar kısa olduğum için ,güzel olmadığım için ilk kez isyan dolu hissettim kendimi.Gerçekten ve gerçekten bu çocuk bir afetti .Gözleri maviydi,boyu normalden daha kısa hissetmeme sebep olacak kadar uzun üzerindeki takım karnımda garip bir şeyler hissetmeme sebep olacak kadar yakışmıştı. Allah'ım cennete mi geldim diye düşünmedim değil.Benimle konuştuğunu anlayana kadar yüzüne aval aval baktığımı farkedememiştim bile kendime kızdım.

"Merhaba , yarım saattir bu köşede bekliyorsunuz.Dikkatimi çektiniz merak edip sormak istedim.Ben Acar ,"deyip gülümseyip elini tokalaşmak için uzattı bana.

Gülümsemesi ve ses tonu yine hayal alemine dalmama sebep olmadan önce kendimi toparlamaya çalıştım.Fakat sesi bile yakışıklıydı ve Allah aşkına kimse bu şekilde gülmemeliydi.Bu çocuk nasıl bir şeydi böyle?Yine uzun süredir Acar denen çocuğa baktığımı farkettim,eli havada kalmıştı.Utandım,yanaklarımın ısındığını farkettim bunu farkedince daha çok utandım.Elini sıkıp hemen çektim heyecanlanmıştım.

En sonunda boğazımı temizleyip konuşacakken yanına başka bir çocuk geldi.Bana bir bakış attıktan sonra Acar 'a döndü.

"Beni doğum günümde yalnız bıraktın Acar hadi gelin pasta gelmeden biz gençler biraz zaman geçirelim ," sonra tekrar bana bakıp bu sefer elini elini uzatıp "Ben Koray, Acar'ın en yakın arkadaşıyım."Ben de elimi uzatıp Koray ile tokalaştım ,Yaser'in annesi abin Koray demişti demek ki bu çocuk Yaser'in abisiydi.Açıkcası Yaser ile bir benzerlik göremedim ama Yaser de Koray  da çok hoştular.Burası benim için tehlikeli olmaya başlamıştı her yerden bir yakışıklı çıkıyordu ve özellikle Acar benim içimdeki tehlike çanlarını çalıyordu.

Acar bana dönüp "Hadi sen de bizimle gel ,"deyip daha önce görmediğim bir arkadaş grubunu gösterip yürütmeye başladı.Durduğum yer salonun karşısındaydı ve tam karşılarındaydım.Sürekli Yaser'i görmek için gittiği yöne baktığımdan olmalı ki onları farketmemiştim.Şimdi de grubun yanına gelmemi istiyorlardı.

"Özür dilerim ama bana mutfağı gösterirseniz çok memnun olurum,servis için geldim fakat mutfağı bulamadım," Koray'a dönüp "Anneniz çok kızacak beni mutfağa yollamasının üzerinden yarım saat geçti,lütfen en azından yolu tarif eder misiniz?"

Koray ve Acar birbirine baktıktan sonra , Koray "Bugün benim doğum olduğu için annem seni yanımda görse bile yardım için çağırdığımı söylerim korkma ,"deyip göz kırptı.Bu hareketiyle Yaser'i hatırlatmıştı.Bu da kardeşi gibi her şeyin çok kolay olduğunu düşünüyordu.Kardeşi de servis için gelmemi ,çalışmamı istediğinde hemen çalışacağımı düşünmemiş miydi?Şimdi de aynıydı,büyük ihtimalle annesi mutfağa bile uğramadığımı öğrendiğinde azarlayacaktı.Bu tür eğlencelerde daha önce de çalışmıştım anneleri gibi tipleri çok iyi bilirdim.

Ağzımı açacakken Koray'ın annesi yanımıza geldi,yanında onun kadar bakımlı bir o kadar da alımlı bir kadın vardı ve kadın Acar'dan gözlerini ayırmıyordu.

"Koraycığım bak doğum günün için kim geldi ,inan ben bile beklemiyordum ,"deyip garipsediğim bir sesle kıkırdadı.

"Yeliz Hanım doğum günümde sizin gibi bir güzelliği görmek benim için büyük bir hediyedir,"deyip kadının elini öptü.Yeliz Hanım Koray'a küçük bir tebessüm yollayıp Acar'a döndü.