ÖLÜM ÇEMBERİ D17

0.6

 
İyi okumalar..

  Hasta odalarını ziyaret eden dedektif içindeki heyecana engel olamıyordu.
Hastalardan önemli ip uçları bulmayı umut ediyordu.
Çünki hastalardan bir kaçının eskilerden beri burda olduğunu biliyordu.

Yanındaki kadına dönen dedektif tekrar incelemeden edememişti genç bakıcıyı.
Gerçekten çok güzeldi sanki burada olması doğru deyildi.
Genç bakıcı izlendiğini hissetmiş gibi yüzünü dedektife döndü.
Yakalandığını anlayan dedektif kaçırmıştı gözlerini.

"beni neden bu kadar dikkatle inceliyorsunuz?"
Kadının gülümseyerek sorduğu soru dedektifi utandırmıştı.
İlk önce ne söylemesigerektiğini düşünen dedektif , gerçekleri söylemeye karar verdi.

"Aslında seni ilk gördüğüm zamandan beri burada ne aradığını düşünüyorum.
Nedensizce buraya ait olmadığını düşünüyorum.
Gerçekten burda olma nedenin ne?"

İçinden geçenleri söyleyen dedektif dikkatle izlemişdi karşısındaki kadının ifadesini.
İlk önce şaşıran kadın sonra burukca gülümsemişti.

"Aslına bakarsanız ben doktorluk okuyordum.
Son senemdi.
Ama bırakmak zorunda kaldım.
Eğer diplomamı alsaydım burada Psikyatrist olarak çalışacaktım."

Venessanın söyledikleri iyice şaşırtmıştı dedektifi.
Neden devam etmediğini merak etmişti.
Üstelik gözlerinde gördüğü hüzün gerçekten de içine dokunmuştu.

"Peki neden bitirmedin üniversteyi.?"

Venessanın gözlerinden geçen hüzünün yerini saf bir nefret kaplamıştı.
Neden bu kadar sinirlendiğini anlamamıştı dedektif.

"Ben o zamanlar ablamı kaybettim.
Ondan sonra da devam etmeyi düşünmedim."

Şimdi anlıyordu gözlerindeki hüzünün nedenini.
Ama nefretinin kime ve neye olduğunu anlamamıştı.
Özeli diğe düşünüp vaz geçti sormaktan.

Tekrar yürümeye başladıklarında daha önce hiç gelmediği bir koridora gelmişlerdi.
Venessa elindeki kartı dedektife uzatıp konuştu.

"Bu hasta odalarına girmek için kullanılan kart.
Ben işime dönüyorum.
Her hangi bir sorun çıkarsa diye size bu telsizi veriyorum."

Genç bakıcı elindeki beyaz üzeri siyah çizgilerle kaplı kartı , diğer elinde tuttuğu siyah telsizi dedektife uzattı.
  Bakıcı gözden kaybolurken dedektif elindeki kartla ilk odaya girdi.

        _________________________

Lucas konuştuğu bir kaç hasta bakıcıdan hiç bir ipucu bulamamıştı.
  Sanki kimse tanımıyordu bu doktoru yada hepsi saklıyordu bildiklerini.

Mutfak tarafına geçen amir gördüğü aşçıyı incelemeye başladı.
Karşısındaki hafif kilolu aşçı büyük bir ustalıkla bir şeyler hazırlıyordu.
Belki burdan bir şey çıkar diğe  yaklaştı aşçıya.

"Merhaba ben Polis Amiri Lucas.
Size bir kaç şey sormak istiyordum."

Karşısındaki aşçı içtenlikle gülümseyip  oturması için yer gösterdi amire.

"Tabi ama tam olarak ne soracaksınız bana.
Size yardımcı olmayı çok isterim."

"Ne kadar zamandır burda çalışıyorsunuz.?"
  Eskileri büyük özlemle anımsayan aşçı titrek bir sesle cevaplamıştı karşısındaki amiri.

"Uzun zamandır buradayım.
15 yıl olmuştur herhalde.
Zaman nede çabuk geçiyor.
Oysa daha yeni gelmişim gibi."

  Aşçının içten konuşması gülümsetmişti amiri.