ÖLÜM ÇEMBERİ D17

1.2

İyi okumalar..

Alessi ne kadar uyumaya çalışsa da başaramıyordu.
Zaten bu hastaneye geldiği günden beri uyuyamıyordu.
Düşünceler peşini hiç bırakmıyordu.
Ne kadar uğraşırsa uğraşın bir çıkış yolu bulamıyordu.
Aklına gelenlerle hızlıca kalktı yataktan.
Ceketini üzerine geçirip sessiz adımlarla çıktı odadan.
Aşina olduğu yolları geçerken tek dileği vardı , dosyalar temizlenmediyse her şey çözülecekti.

Odanın önüne geldiğinde etrafı kolaçan etti.
Kimseyi göremeyince odaya girip raflara doğru yürüdü.
Karşısında bulunan dosya yığınına baktı bir süre.
Bu oda gizliydi.
Öğrenmesi zor olmuştu ama sonunda bulmuştu.
Arşiv odası sadece göstermece bir odaydı.
Asıl oda burasıydı ve alessi sonunda girmeyi başarmıştı.
Dosyaları bir az daha incelediğinde , duyduğu fısıltılarla rafların arasına saklandı.
İki kişi odaya grlmiş fısıldıyordu.
Sesleri net duyamıyordu ama birinin kadın diğerinin erkek olduğu aşikardı.
Biraz daha yaklaştığında sesler azda olsa netleşmişti.
Bu ses hiçte yabancı gelmiyordu alessiye.
Biraz daha dinlediğinde genç kadının dudaklarından tek bir isim şaşkınlık karışımı bir fısıltıyla çıkmıştı.

"Venessa"

"Beni dinle biraz yavaşlamalıyız.
Her şey ortaya çıkacak."

Erkeğin ne dediği anlaşılmıyordu.
Tekrar venessanın sesi duyuldu.

"Tamam dikkatli ol."

Fısıltılar kesildikten bir müddet sonra kapıda açılıp kapanmıştı.
Alessi gittiklerini anladığında derin bir nefes aldı.
Venessanın ne işler karıştırdığını öğrenmeliydi.
Ama önce bir kaç şeye bakması gerekti.
Sonunda aradığını bulduğunda gülümsedi.
Şimdi bazı taşlar yerine oturacaktı.

Elinde olan dosya Dianaya aitti.
İlk sayfayı açdığında gözüne çarpan küçük resimle gülümsedi.
Ne kadar da hayat dolu bakıyordu.
Şimdiyse hiç bir duygu yoktu gözlerinde.
Resimden gözlerini aldığında alttaki satırları okumaya geçti.
Hakkında bir kaç bilgi daha okuduğunda kayda değer bir şey bulamamıştı.
Diğer sayfaya geçtiğinde kaşları çatıldı.
Bir resim vardı hastanede çekilmiş.
Resimde doktorlarla hasta bakıcılar vardı.
Her kes ekrana gülümsüyordu tek kişi hariç.
"Diana"

Gözlerindeki korku bariz belli oluyordu.
Neden ve ya kimden korkmuştu bukadar.
Gözlerini resimdeki her kesin üzerinde gezdirdi.
Gözleri bir sulete daha takılmıştı.
Tek fark vardı karşısındaki kişi sanki şeytanın vücut bulmuş haliydi.
Gülümsüyordu ama gözlerindeki ifade okadar iticiydi ki alessi burdan bile nefret etmişti adamdan.

Eski baş hekim olduğu her halinden belliydi.
Alessi elindeki resmi cebine koyup diğer resme geçti.
Resimdeki kişiyle neye uğradığını şaşırmıştı.
Karşısında gördüğü yüze dikkatle baktı.
Hasta kıyafeti giyinmiş kişi Marcustu.
Arkadan ona sarılmış kişiyse Dianaydı.
Resim okadar güzeldi ki.
İkisinin de yüzünde eşsiz bir gülümseme vardı.
Gözleri bile farklı parlıyordu.
Alessi derince iç çekti.
Bütün bunlar ne demekti .

Alessi iki resimi de cebine koyup dosyayı kapatmıştı.
Arşiv odasından yavaşca çıkıp geldiği yönden odasına varmıştı.
Kapıyı açmak için haraket ettiğinde karşı odanın kapısı açıldı.
Alessi şaşkınca arkasını döndüğünde Lucasla burun buruna geldi.

Lucasda alessinin bu saatte nerden geldiğini merak etmişti.

"Sevgilimm,
Nerden geliyorsun?"

Alessiyse sorudan çok sevgilim kelimesine takılmıştı.
Lucas ilk defa böyle hitab ediyordu ona.
Yüzünde güzel bir gülümseme oluşdu.

"İçeri gel her şeyi anlatıcam."

Lucas alessinin arkasından odaya girmiş kendini yatağa bırakmıştı.
Gerçekten de yorucu geçiyordu günleri.
Fiziksel bir yorgunluk değildi bu zihinseldi.
Alesside lucasın ne kadar yorulduğunun farkındaydı.
Yatağa yaklaşıp lucasın yanına uzandı.
Kafasını adamın gösüne koyup gülümsedi.
İşte huzur buydu.
Sevdiği adamın kalp atışları onu rahatlatmıştı.
Sanki bütün sorunları unutmuştu.

Lucas alessinin hareketine şaşırsa da gülümsedi.
Kolunu alessiye sarıp biraz daha yaklaştı ona.
Saçlarının üzerine küçük bir öpücük koyup derice kokladı .
Ne kadar güzel kokuyor saçları diğe düşündü.
Sonra aklına nereye gittiği gelince gerildi.

""Alessi artık söyliycekmisin nereye gittiğini.?""

Alessiden bir ses gelmeyince lucas kaşlarını çattı.
Yüzünü yavaşça kaldırıp kollarındakı huzurla uyuyan kadına baktı.
Yüzünde derin bir gülümseme oluşurken kendince mırıldandı.

" Bu kada hırçın ve masum olmayı nasıl başarıyorsun.
Keşke bende yarattığın etkiyi göre bilsen"

Burnunu kadının saçlarına gömüp derince soluklandı.
İşte huzur burasıydı.
Bir süre sonra oda uykuya dalmıştı.

Odaya gelen yabancı karşısındaki manzarayla gülümsedi.
Keşke dedi keşke bizim için de bir şans olsaydı.
Alessiye yaklaşıp saçını gözünden çekti.
Fısıltısı boş odada yankılanırken ettiği duanın gerçek olacağından bihaberdi.

Yeni bölüm nasıldı..

Markus kim ?

Sizce lucas alessiyi hak ediyormu ?

Yeni bölüm gelsinmi ?

Yorumlarınızı bekliyorumm....