Karşı Karşıya | Tamamlandı

13. BÖLÜM "Yeniden Kalkmak"

Seni Seviyorum Açelya Karahan. Ne olursa olsun. Düşersen kaldırır, ağlarsan güldürür, korkarsan korurum. Çünkü sende bana bunları yaptın ve en önemlisi beni sevdin..

*********************

Hayat zaten hep en mutlu olduğun andan, hep güleceğin andan, hep tam kalktığın andan vurar seni. Ama size en başlarda da söyledim.. önemli olan kalkmaktır.

Ne kadar düşersen düş, yaşamak için kalkmak zorundasın.

Unutma, hayat bir oyundan ibaret. Düşenler kaybeder, koşanlar kazanır.

Tek kural ise güçlü olmaktır.

Peki ben güçlümüydüm bu hikayede?

Çok düştüm, çok kanadım.. ama en sonunda kalktım her sorundan kurtulup.

Şuan sadece acı benimleydi, hiç gitmeyecek, bu sefer gerçek olan bir acı.

Bu sefer gerçekten babasızdım.

Eğer hala annemle yalnız olsaydık, kesinlikle atlatamazdık. O 4 yılı tekrar yaşardık. Ama bu sefer yalnız değiliz.. hayatımıza büyük önem katan kişiler var. Onları kaybetmemek, eski ben'e geri dönmemek için ayakta kalacağım, size söz veriyorum.

Herşey bitti, büyük bir fırtınadan, kasırgadan çıktık. O fırtına bize 1 ölüm ve sonsuz bir acı katsada dediğim gibi herşey bitti. Geçti..

Son yarayı aldığıma göre sizcede iyileşme zamanım gelmedi mi? bence geldi.

********************************

"Açelya! bir dinle beni lütfen. Ebrar yılanına yaklaş diye ben demedim! sırf geçen bende kıskandım diye mi yapıyorsun bunları?"

Ateş'i dinlemeyerek koridora doğru yürüyordum, okul bittiği ve sadece ikimiz kursa kaldığımız için ayrıca teneffüs olduğu için okulda kimse yoktu.

Babamın ölümü üzerinden 1 ay geçti.. kendime gelmeye başlıyordum.

O 1 ayda Yeliz Abla'lar bizim eve taşınmış, Ateş'lerle daha sık takılıyordum. Hep birlikte olmamız herkesi daha çok güçlendiriyordu..

Ben düşüncelere dalmışken koridora geldiğimizi fark ettim ama Ateş bana yetişip kolumdan tutup aniden duvara yaslamıştı. Hızlı davrandığından canımın yanmaması için belimden tutmayı da unutmamıştı.. ölüyorum ben ya. Ama Allah'ıma şükür bizim koridorda kamera yoktu olsaydı olacakları düşünmek bile istemiyorum.

"Neden beni dinlemiyorsun? sence benim gözüm senden başkasını görebilir mi? onun ne tür manyak olduğunu sende biliyorsun."

Dayanamadım ve hafifçe güldüm, o anlamsız bakışlar atarken konuştum;

"Biliyorum tabiki dalga geçiyorum sadece tepkini merak ettim. O kız birgün elimde kalacak ama neyse.. hem sende geçen hafta ilkokuldan bir arkadaşımı görüp sadece selam verdim diye sinirden çıldıracaktın ben az tepki verdim."

Gözlerini kısıp rahatlamış şekil bana baktı. Gözleri gülüşüme kayınca gülüşümü durdurup ciddileştim. Yanaklarım hafiften yanmaya başlayınca geri gözlerime baktı.

"Naparsın çok sevince böyle oluyor. Hem.. birileri kıskanıyor sanki elimde kalacaklar falan?"

Sırtım duvarla bir olurken o bana daha çok yaklaşıp hafifçe kendini bana yasladı. Yüzlerimiz arasında sadece 7 santim falan kalmıştı..

"Konudan sapma.."

"Sapmıyorum."

Resmen inadına bana daha çok yaklaştı ve sadece 4 santim kalmıştı. Doğum günümde yaşadığımız olay aklıma gelince yanaklarım domatesle ikiz oldu. Tıpkı o günki gibi yakındık.