Fall Play

chapter 26

After 2 years................

"She's with Primo again."

Nagigting ang panga ko sa sinabi nya.

"You fly here just to tell me that?" I blankly asked.

Nginisian nya ako. "Nope. I missed you. Pakiss nga." He said and pouted his lips.

I looked at him blankly. "You want to die."

He chuckled. "You never changed."

"Tsk."

"Bakit hindi ka na lang magpakita sa lahat? Nagtataka na sila kung bakit wala pang ipinapalit sayo."

"I don't care."

"You play such a big play."

I sighed. "Only when I disappear will make her safe."

"Kaya nagpanggap kang patay na at nagtago dito sa U.S.?"

I don't answer him.

"Ayaw mo syang masaktan pero ikaw mismo ang dumurog sa kanya."

I ignore him. Here he go again.

"Kaya mo naman syang protektahan habang nasa tabi ka nya pero mas pinili mo ang ganitong set-up.... why? Dahil takot ka? Ibang klase ka magmahal Uno. Nawawala ang matapang at walang pusong hari ng mafia kapag si Corona na ang usapan. Gusto mo syang protektahan kahit ikaw na mismo ang masaktan."

"Fuck up, Clark." I dangerously uttered.

"Bumalik ka na kasi. Tangina naman Uno oh. Pagod na akong gumawa ng kwento kung paano ka namatay. Alam kong hindi sila naniniwala. Bakit kasi ako pa ang naisipan mong isama dyan sa pagpapanggap mo na patay ka na?"

I ignored him.

"Psh. Kapag hindi ka pa bumalik baka maagaw na sya sayo. Mukhang magkasama na silang dalawa ni Primo sa bahay at malay mo mabalitaan mo na lang na ikakasal na sila."

I looked at him dangerously. "You want me to pull out your tongue?"

"Come on Uno. Lagi ko silang sinusundan at halos hindi na sila naghihiwalay. Minsan nakausap ko si Corona at tinanong ko kung anong meron sa kanila ni Primo pero tinawanan nya lang ako."

I calm myself. I wanted to punch Clark''s face. Pumunta sya dito para pabalikin ako. And he's using her again. Lagi naman.

It's been two years and I missed her. I fucking miss her. And it's killing me knowing she's starting to forget me. Masasayang ang lahat kapag bumalik ako. Mahihirapan lang sya dahil sakin.

Someone knocked on the door then it suddenly opens. Mom.

"Hello boys. Kumain muna kayo." She said while smiling.

Naglakad ito palapit sa amin at ipinatong ang dalang tray ng pagkain sa mesa sa gitna namin ni Clark.

"Thanks, Tita." Clark said and started to eat. Napakawalang hiya nya talaga.

"Mukhang seryoso ang pinag-uusapan nyo ah."

"It's nothing, mom." I answered.

"Matigas po ang ulo ni Uno, Tita. Ayaw pa pong bumalik." Sumbong ni Clark.

I looked at him dangerously.

"Yeah I know. I also told him to fly back but he keep on resisting. Hindi ko alam kung bakit napapabalita na patay na sya pero ang totoo ay andito sya kasama namin. Alive and kicking. But I trust my son. I know he has reasons."

"You're right tita. Matalino yang anak nyo kaso minsan may pagkabobo din, hindi nag-iisip at padalosdalos kung magdesisiyon." Clark said then chuckled.