KORKAK

20 ∞ Üniversite Halkı

Selaaam! Nasılsınız canlarım?Geç bölüm eklediğim için çook üzgün olduğumu belirtmek istiyorum.Malum okul başladı, dersler derken zor bir dönem bekliyor beni/bizi.Hepinize bu dönem bol şanslar diliyorum.Sizi seviyorum!

Multimedia: Gia & Mia var.Her zaman o ikiliyi o tipte hayal ettim ve hayallerime yakışan kızları buldum.Düşüncelerinizi bilmek istiyorum.

Bölüm Şarkısı: Madonna - 4 Minutes

İçideki dinmek bilmeyen mutluluk ve seviç hormanlarımı dindirmeye çalıştım.Neden bilmiyordum fakat içimde yeşeren filizleri engelleyemiyordum.Belkide engellemek istemiyordum.Ama en çok emin olduğum şey heyecanlı olduğumdu.Bir yıl için mecburen dondurduğum okuluma geri dönüyordum.Ard ardına akıp giden yeşil ağaçlara baktım.Araba hızlı geçerken, bu yılında su gibi akıp gitmesini ümit ediyordum.Okuldan ayrıldığıma üzülen arkadaşlarım vardı.Emin değildim, hala üzgün olup olmadıklarını bilmiyordum. “Fazla panik yapmanı gerektirecek bir şey yok Lydia.Zaten biliyordun üniversite ortamını.O yüzden heyecanını bastır.” Annem’in uyarısını dikkate alarak kafamı salladım.Bugün kıyafet seçimi olarak kızları dinlemiştim.Göbek üstü siyah bir pantolon ve üzerine kısa pudra pembesi bir kazak.Azıcıkta olsa göbeğim açıktı.Çünkü beni bugün kızlar giydirmişti.

Arka koltukta oturan kızlara döndüm.Gia, mp3 çalarından müzik dinliyordu.Müzik tarzı biraz rock&metal karışımıydı.Harika şarkıları iyi biliyordu.Mia ise, gözlerini gözlerime kilitlemişti. “Kesinlikle katılıyorum.Panik yapmana gerek bile yok.Sadece havalı bir biçimde okula giriş yap.Hepsi bu, sana güveniyorum.” Diyerek beni motive ediyordu.Şuan istemeyeceğim tek şey negatif bir öneriydi.İçtenlik ile gülümsedim. “Tamam, hazırım.” Dedim.Önüme geri döndüm ve kendime bir kez daha güvendiğimi hissettim.Kucağımda duran çantamın fermuarını açarak içinden makyaj çantamı çıkarttım.İçinden uçuk pembe rujumu çıkarttım.Ardından minik aynamı.Rujumu sürmeye başladığımda annemin sesini işittim. “İkinci bir Roman’ı mı istiyorsun Lydia Hanım?” Ani gelen kahkaha istediğimi dindiremedim.Mia ise benden önce gülmeye başlamıştı bile.İkimiz aynı anda gülmeye devam ettik.Gia kulaklığı nedeniyle neye güldüğümüzü pek anlayamamıştı.Afallamış gözlerle bir bana, birde Mia’ya bakıp duruyordu.Kulaklığın bir tarafını kulağından çıkartarak, “Neye gülüyorsunuz?” diye sordu.Annem, “Sen bakma bunlara tatlım benim.” Dedi.Memnun bir şekilde gülümsedi.Gia, geri müzik dinleme işlemine döndü.

 Mia omuz silkti.

“Şurayı dönünce, geldik.” Annem’in sesi ile kendime geldim. “Tamamdır.” Dedim içten içe.Yeni bir başlangıç için hazırdım.Sanırım…

Bolca nefes aldım.Yeniler gelmiş olmalıydı.Bir yılda herkes değişmiş olmalıydı. “Hazırsan öpüşelim ve yeni öğrenci hayatına ilk adımını at.” Annem’e döndüm ve ona doğru eğildim.İki yanağına da öpücük kondurdum.Kızlar arabadan aşağıya inmişti.Kapıyı açtığımda ayağımdaki siyah bota baktım.Umarım dışarıdan güzel görünüyordum.Kendimi buna inandırmalıydım.Koltuktayken üzerimi düzledim.Diğer ayağım yardımıyla arabadan tamamiyle çıktım.Sırt çantamın sadece bir kolunu taktım.Kızlara bakarak “Sizce?” dedim.İkisi de, “Harika oldun.” Dediler.Bugün fazla pozitif enerji yüklenmiştim.Onlara da sarıldıktan sonra el salladım.Arabaya bindiklerinde hala onlara bakıyordum. “Hadi git, derse geç kalmak istemezsin değil mi?” dedi Gia.O’na hayali bir öpücük yolladım.Araba uzaklaşarak gözden kaybolana dek arkalarından baktım.Şimdi yeni hayata merhaba demeliydim.

Bahçeye doğru adım attığımda içime birden öküz denecek kadar büyük olmayan bir şey oturdu.Olduğum yerde durmadan yürümeye devam ettim.Dışarıdan berbat görünebilirdim.İlk günden paydos etmek istemiyordum.Susuzluktan dilim, damağım kurusa da sabırlı olacaktım.Olmalıydım.Tekrar, tekrar deneyecektim.Bugün kendime yenilmek en son isteyeceğim şeylerin arasında yer alıyordu.Eski arkadaşlarımı özlemiştim.İnsanın içinde birkaç dost denilecek kişilerin olması gerekiyordu.Okuldaki çevrem çok olmasa da vardı.Ezik kategorisinde yer almadığıma dua etmeliyim.