KORKAK

3 ∞ Acı

Thurisaz - Endless

Ağlamaktan kan çanağı olan gözlerimi ellerimin tersiyle son kez silmeyi ümit ettim.Neredeyse bir saat kıpırdamadan ağlamış,olan şeyleri film gibi gözlerimin önünde izlemiştim.Acizliğim bir kere daha bana el sallamıştı.Şimdi ise moraran bacaklarım ve çıplak bedenim vardı,geriye kalan...

Karanlık,zifiri karanlığa bürünmüştü.Soğuktan titreyen vücudumu zorlukla kıpırdattım.Kıyafetlerim görünemeyecek yerlerdeydi.Çatmalış dudaklarımı yaladığımda,yüzümü ekşittim.Bu acımıştı.Kimsesiz olmak,yapayanlızlığa bedeldi.Şuan ben bile kendime acıyordum.Bir insan kendini motive ederken ben,acıyordum.Herkesten çok benim kendimi korumam gerekirdi.Bir bebek gibi olduğum yerde kalmış ve onun verdiği emirlere birer birer uymuştum.Uymazsam beni öldürmesinden korkmuştum,uyarsam ise herşeyimin alınacağından korkmuştum.Herşeyden,heryerde olduğu gibi korkaklığım beni ele vermişti.

Kendimi kaybettiğimi hatırladığımda,dağılmış kızıl saçlarımı arkama iteledim.Zorlukla kalkmaya başladım.Ellerim ile duvardan destek aldım.Bir ölüden farkım yoktu,sadece yapay kalbim atıyordu.

İç çamaşırlarım,elbisem,ceketim,ayakkabılarım...Herşey heryerdeydi.Sıcağa ihtiyacı olan bedenimin onlarada ihtiyacı vardı.O'na da...Gittiğinde bu yana hala ağlıyordum.Hiç susmamış,ezikliğime bir daha tanık olmuştum.

Ellerimi, göğüslerimi kapatacak şekilde sardım.Ayaklarıma yerde olan şeyler batıyordu,bu hiçte hoş değildi.Kırık camlardan uğultular geliyordu kulaklarıma.Birde karşımda kapı vardı.Kırık olan...O kapıdan girdiğimdede herşey bitmişti benim için,çıktığımdada hiç birşey değişmemişti.Ben yine bendim,ben yine korkaktım,herzaman olduğu gibi.Kumral'ın çıktığı kapıdan geçerken ağlamaya yeniden başladım.Çok ağlar olmuştum ben.Eve gidip uyumak istiyordum,yatağımın beni sarıp,sarmayalıp hiç bırakmamasını ümit etmeye başladım.Sinirimle kapıya tekme attım.

“Lanet olsun!” diye inledim acıyla, “Binlerce kez lanet olsun!”

 Zonkluyan ayağımı umursamadan,çıplak olan vucüdumla yollara koyuldum.İçimdeki gitmiş,soğuk içime işlemişti.Ne yapacağımı bilemeden,ellerimi birbirine sürttüm.Avucumun içine nefesimi üfledim.Arkamdan gelen çıtırdama ile anında koşmaya başlamıştım.Yeterliydi,başka bir tecavüzü kaldıramazdım.O zaman bir psikolog'a ihtiyacım olurdu.Zaten delirmiştim,o kadar parayı ödeyemezdim.

Koşarken ağaçların dalları bedenime batıyordu.O kadar acı vardı ki şuan üzerimde,onların acısı hafifti.Acı tüm bedenimi ele geçirmiş,geçirmeye devam ediyordu.Beni öldürene kadar devam etmeyi planlıyordu.

Hızla koşarken yere kapaklandım.Çok beceriksizleşmiştim.Banka koşmam gerekiyordu,oraya en kısa zamanda ulaşmam lazımdı.Herşeyi orada unutmam gerekiyordu,sabahlamam benim içi en iyisiydi.Gözümde bir gram uyku yoktu,uyku benim kavramım değildi.Onu sevmiyordum.Rüzgar arkadaşımdı,sadece arkadaşım.Ona sarılamıyordum,ne yazık...

Yerden ani bir şekilde kalktıp,zorlukla nefes aldım.Nefesim tükenmişti.Koşmaya devam ettim,ard ardına nefeslern iyi geliyordu.Ciğerlerim nefes doluyordu.Ayaklarım acıyordu,acımaya devam ediyordu.Heryerim ölüme yaklaşıyordu.Gözümdeki makyajın aktığını ve dışarıdan iğrenç bir yaratık gibi göründüğüme emindim.Hurda evden uzaklaşınca içime azıcık su serpildi.Ama o ev hala oradaydı,anılarımda beraber.Günlük tutsaydım,ilk yapacağım şey;Bu günü sayfalara kazımak olurdu.

Tepe göründüğünde ağlamakla karışık tebessüm ettim.Etrafa karanlık hakimdi,ay teselli etmiyordu ki beni.Kimse mi beni sevmezdi şu dünyada?

Bankı gördüğümde olduğum yerde kaldım.Şok dalgası bedenimde yankılandı.Beynimde ise Kumral.

Oradaydı,benim yerimde.O banka oturmam lazımdı.Kendimi bulmam lazımdı,kahretsin!Gözyaşlarım ile beraber hareket ettim.Belki kızmazdı,belki öldürürdü.Beni bu ızdıraptan kurtarmaya yardımcı olurdu,minnet duyardım.Bana iyilik yapmış olurdu en azından.İki kızımı çok özlemiştim.Kokuları burnuma deliyordu adeta.Sarılıp,sımsıkı bırakmamak istiyordum onları.Saçlarını okşayıp,ağlamayı.Her seferinde ağlamak kelimesi beni buluyordu.Lydia eşittir ağlamak...

Işık kumral saçlarını okuşuyordu.Parmaklarımı gezdirmek istediğim saçları,gözlerim sevmiyordu.Binbir parçaya bölünmüş kalbimdeki çocuk ortaya çıkmıştı.Birinin beni sevmesi gerekiyordu,şuan.

O'na yaklaştığımda sessizdim.Eninde sonunda beni görecekti,neden utanıyordum ki?Beni kadın o yapmıştı.Nefret etsem bile onu tanımıyordum.Elimde hiç birşey yoktu.Üzerimde kıyafetlerim bile yoktu.Oturduğu bankın tam arkasından mavimsiye baktım.Çok güzel ve temizdi.Benim zıttıma...

Yüzmek ve ardından boğulmak istiyordum.Ölümlerin en temiziydi.Ardından banka oturduğum yavaşça.Nefesimi tutup,göz yaşlarımı yuttum.Yanına oturduğumda,gözlerini hareket ettirip bakmadı bile.Dos doğru denize bakıyordu.

 “Özür dilemeyi sevmem.” dedi karşıya bakarken.Cebinden sigarasını çıkarttı.Paketten ise bir sigara.Dudaklarının arasına bir tane koydu ve çakmağı ile onu yaktı.Biçimli parmaklarının arasındaki sigarası çok cazip duruyordu.Gözlerine bakamamıştım bile,samimi değildik.Yakışıklıydı,fazlaca.Bana tecavüz eden birinin yakışıklı olup,olmamasına mı önem veriyordum?Delirmiş olmalıydım.

Pozisyonumu denize ayarladığımda konuşmaya başladım, “Küçükken annem beni bırakıp gitti.O zamandan beri herkesten,herşeyden korkuyorum.Rüyamda sana benzer bir şey görünce yeniden korktum.Beynimde yankılanıyor,oradan gitmiyor.Sanırım delirmeye başladım.Burası,beni seven ve beni korkutmayan tek yerdi.Artık buradanda korkuyorum...” dedim tek nefeste. “Korkak,” dedi sırıttı.Kafamı salladım,sanki görebilecekmiş gibi.Kafamı eğip parmaklarımla oynamaya başladım.Hala çıplaktım,utanmıyor muydum?

“Ne hissediyorsun?” dedi bir çırpıda. “Acı,” dedim sessizce.Gözlerini,gözlerimden kaçırdı.Nefesleri hızlıydı,ölçemiyordu.Rüzgar çıkmıştı,saçlarım uçuşmaya başladı. “Acı tüm bedenimde.” dedim yeniden.Çekip gitmek yenide,buraya çakılı gibi oturuyordum.

“Sen?Sen ne hissediyorsun?” dedim karşıya bakarken. “Hiçbirşey,” dedi nefes aldı. “Hiçbirşey hissetmiyorum.” diye tamamladı cümlesini.Hissizlik ne kadar kötü birşeydi.

“Unut.” dedi, öl deseydi, acır mıydı böyle içim?