Abilerim ve İkizim ||tamamlandı

27. Bölüm

*DEFNEDEN*

Mahmut Tuncer abimizin "Lo lo" şarkısını söyleyerek hazırlanıyordum. Birazdan yola çıkacaktık. Tatile gidiyoruuuzz. Şarkı bitince başa aldım ve bende söylemeye başladım.

"Efendim mantık sizi A noktasından B noktasına, halay ise her yere." diye bağırdım.

Sonra da ceketimin önünü kapatıp arkamı döndüm. Poyraz abi saşkınca bana bakıyordu. Ama sonra hemen gülmeye başladı. Ardından bana elini uzatıp konuşmaya başladı.

"Evet şimdi başlıyor on notalı parçamız." dedi. Sonra aynı anda bağırmaya başladık.

"Do, re, mi, fa, sol, la, le, lo, si, dooo"

"C'MON BOY!" dedim.

"One, two, three, fourooo." dedi Poyraz abimde. Bende bana uzattığı elini tuttum ve halay pozisyonuna geçtik. Merdivenlerden halay çekerek inerken aynı zamanda şarkıyı da söylüyorduk.

"Ezme ile süzme ile lo lo."

"Yâr bulunmaz gezme ile lo lo."

"Mezarımı kızlar kazsın lo lo." bu cümleyi söylerken Poyraz abimin kafasına vurmuştum. Ama beni takmadı ve aynı anda bağırarak şarkıyı söylemeye devam ettik.

"Lo lo siye kurban ola lo lo!"

"Bu can siye hayran ola lo lo."

"Lo lo siye kurban ola lo lo."

"Bu can size hayran ola lo lo." son cümleyi söyleyince Poyraz abi sustu ve önüne döndü. Hâlâ halay pozisyonundaydık. Neden sustuğunu anlamak için önüme döndüm. Herkes bize bakıyordu. Masum bi gülümseme yerleştirdim yüzüme ve konuştum.

"Hey guys! Welcome to Mahmut Abi's world. And repeat after me now. LA, LE, LOOO" dedim şarkıya devam ederken. Sonra da anırmaya başladım.

Sonra etraftan da gülme sesleri gelince kafamı kaldırdım. Hepsi bana bakarak gülüyordu. Babamsa yanıma gelip alnımı öptü ve annemle gülerek içeri geçtiler.

"Ay bu tam benim kardeşim." dedi Poyraz abi gülerek. Bana yumruğunu uzattı. Bende elimi uzattım ve yumrularımızı tokuşturduk.

"Kızım sen Mahmut Tunceri nerden biliyorsun?" diye sordu gülen Meriç abi.

"Şu an kalbimi kırdınız. Mahmut Tuncer Bey Amca benim içimde yasattığım ve çok sevdiğim birisi. Ona zaafım var." dedim alayla. Ama doğruydu. Mahmut Tuncere karşı ayrı bi sempatim vardı.

"Poyrazın 2 numarası." diyerek güldü Batu abi. Onun bu dediğine Demir sinirlenmiş gibi konuştu.

"Benim ikizim kimseye benzemiyor. Sürekli Poyraz abime benzetip durmayın. Ayrıca güzelim, şarkı seçimlerin çok güzelmiş." dedi.

"Ne sandın aslanım? Şarkı seçimime güvendiğim kadar hiç bir şey güvenmem." diyip göz kırptım.

"Hazır mısın küçük?" diye sordu Kuzey abim. Şu an ne kadar ciddi olsada az önce o da gülmüştü.

"Hazırım koca yürekli adam." dedim ve gülümsedim. Ayh gülmekten karnım ağrımıştı.

"Hadi kahvaltıyı yapıp çıkalım o zaman diyen." Kaan abiyle hepimiz yemek odasına yöneldik.

.
.
.

Bana zorla bir şey yedirdikleri bir kahvaltının ardından anne ve babamla vedalaşıp evden çıkmıştık. Babam beni ve abimleri 50 defa tembihlemişti. Sanki savaşa gidiyoruz aq.

Bir sorun çıkarsa sorunu yok edin. Kılına bile zarar gelmediğinden emin olun. Asla ince giyinip, üşümesine izin vermeyin.

Ve buna benzeyen bir ton daha şey söyledikten sonra sonunda evden çıkabilmiştik.