Abilerim ve İkizim ||tamamlandı

29. Bölüm

*DEFNEDEN*

"Ne yaptı, ne yaptı?" diye soru yönelten Kuzey abime baktım. Sonra da arkasında ki topluluğa... Hepsi burdaydı. Emir, Demir ve abimler...

Burada birazdan smackdown çekilecekti galiba. Hem de en hakikisinden...

Hepsi sinirli duruyordu. Hatta öyle böyle bir sinir gibi de durmuyordu. Sıçtı cafer bez getir. Ama büyük olsun.

"Ateş ne diyorsun lan sen?" diye bağırdı Kaan abim. O sırada Demir hızla yanıma geldi. Acaleyle ve korkuyla konuştu.

"Bir şey yaptı mı sana? Dokundu mu sana?" diye sordu. O kadar ani olmuştu ki ağzımı açamadım. Ben konuşmayınca tekrar konuştu.

"Defne bir şey söyle! Sana dokundu mu?" diye bağırdı bu defa. Bana bağırdığı için ve o anın verdiği şeyle gözümden bir damla düştü.

Gözümden düşen damlayı silerken Kuzey abimle göz göze geldik. Sinirliydi. Hemde çok fazla...

Gözümden akan yaşı görünce sakinleşmek ister gibi gözünü kapattı. Sonra birden gözünü açıp Ateşi, Arasın üstünden hızla çekti. Arası yakasından tutup kaldırdı ve duvara yasladı. Sonra da Ateşe hitaben konuştu.

"Noldu burda?" sesinde bariz sinir vardı. Şu an tek isteğim burdan gitmekti. Of nasıl bir durumun içindeyim lan ben? Ağlamak istiyorum.

"Defne aşağıya inince bende peşinden indim. Dünkü olay yüzünden yalnız kalmasın diye. Etrafa bakındım ama yoktu. Sonra sesini duydum ve buraya geldim. Önce bu piç Defneyi zorla öptü. Sonra da saçını okşadı. Defne kurtulmak istese de bırakmadı. Bende öyle görünce tutamadım kendimi." dedi sinirle ve gidip Arasın bacağına bir tekme attı.

"Sen. Defneye. Dokundun. Öyle. Mi?" diye her kelimeye baskı yaparak konuştu Kuzey abi. Sonra arkasını döndü ve önce bana baktı ardından da Demire döndü.

"Defneyi götür burdan. Sakinleştir." dedi. Demir de beni kolunun altına alıp yavaş yavaş yürümeye başladı. Abimler bana bakıyordu. Sinirliydiler. Yanlarından ayrıldık.

"Sana bağırdığım için özür dilerim. Canını yakmadı değil mi o şerefsiz?" dedi. Sesindeki sinir elle tutulur cinstendi.

"Önemli değil. Canımı yakmadı. Sadece Ateşin dediği gibi oldu işte. Ama Ateş gelmesiydi..." dedim ve sustum. Gözlerim yine dolmuştu. Yaşadığım seyi daha yeni idrak edebilmiştim. Resmen o piç bana ayak üstü taciz etti!

"Tamam tamam sakin ol. Bak sana bir şey olmadı. Hem Kuzey abim onun cezasını keser merak etme. Bana olayı baştan anlatır mısın? Ama kendini kötü hissedeceksen anlatma." dedi. Dediği şeyler arasından Kuzey abim onun cezasını keser de takılmıştım.

Kuzey abinin mafya olduğunu biliyordum ve bana anlattığı şeylere bakılırsa kadınları koruyordu. Ayrıca beni daha abimlerden kıskanırken, Arasa Allah bilir ne yapardı. Ama umrumda değil. Çünkü öyleleri yaşamayı bile haketmiyor!

Belki abarttığımı düşüneceksiniz ama hayır, abartmıyorum. Bu çok çok kötü bir his. Zorla size dokunulması...

Derin bir nefes aldım ve Demire her şeyi anlatmaya başladım.

"Beni koridora çekti. Bir şey konuşacağız diye. Sonra senden hoşlanıyorum, sende benden hoşlanıyorsun naz yapma filan dedi. Bende tersledim. Sonra öptü işte. İtmeye filan çalıştım ama ellerimi tutuyordu. Sonra saçlarımı okşadı ve Ateş geldi. Ateş gelmeseydi belki daha da ileri gidecekti..." dedim ve o an ağladığımı farkettim. Of nefret ediyorum ağlamaktan!

"Tamam güzelim. Sakin ol. Lütfen ağlama. Hadi gel çikolata yiyelim." dedi. Şu an sadece ben yanında olduğum için böyle davranıyordu. Yoksa onunda sinirden köpürdüğüne eminim.