Abilerim ve İkizim ||tamamlandı

10. Bölüm

*DEFNEDEN*

Bahçeye çıktım ve etrafıma bakındım. Aynı zamanda düşünüyordum da. Aras neden bana ceketini vermişti ki? Ayrıca bu çete olayı cidden çok mu önemli bir şeydi? Ben sadece Demirlerin arkadaş grubu gibi bir şey sanıyordum ama o çocuğun konuşmasından arkadaş grubundan daha fazla bir şey olduğunu anladım.

Etrafa kısaca göz gezdirdim. Bütün banklar doluydu. Sadece bir tane çardak boştu. O tarafa yürüdüm. Yanından geçtiğim herkes önce bana sonra üstümde ki cekete bakıyordu. Ne ceketmiş arkadaş?

Çardağa oturup telefonumu çıkardım. Sonra instagrama girdim. 5 arkadaşlık isteği vardı. Bizimkilerdi. Kabul etmek yerine hesabımı gizliden çıkardım. Arada bir yapıyordum bunu. Nedeni yok. Onlar doğal olarak beni takip edince bende onları takip ettim.

"Burda ne işin var Yeni ?" kafamı kaldırdım. Sabah bana laf atan boya kataloğuydu. Ayrıca bana yeni mi demişti o?

"Aynı şeyi ben sana soracaktım renk skalası." ne? Yalan mı? Yüzünde daha doğada bulunup adı konulamayan renklerin bile olduğuna eminim.

"Kalk burdan. Burası çetenin yeri. Sırf derste Demirle oturup, hocaya karşı seni korudu diye kendini bir bok sanma. Seni zaten burda otururken görürlerse ağzına sıçarlar." dediği şeyle yüzümde mimik oynamadı. Sinirlenmedim bile. Banan be. Kendi kendine konuşup susar heralde. Yani umarım susar.

"Kızım kalksana. Hâlâ pişkin pişkin oturuyorsun." ayağa kalkıp karşısına geçtim. Tanımadığım insanlarla konuşmayı sevmezdim. Ama bu kendimi savunmayacağım anlamına gelmez.

"İlk olarak bir daha bana sesini yülseltme. İkinci olarak haddin olmayan şeylere karışma. Son olarakta bir daha bana bulaşma. Hadi eyvallah." diyip kızı hafiften ittirdim. Kendini birden yere atınca gözlerimi devirdim. Cidden o itişle düşecek bir kıza benzemiyordu.

"Seni abilerime ve babama söyliyeceğim. Bunun acısını senden çıkartacağım." bu kız ciddi mi? Ergenler gibi her olayı böyle büyütecek miydi? Ayrıca beni tehdit etmesi? Puahahah güleyimde boşa gitmesin.

"Ne abilerin ne de baban umrumda. En fazla ne yapabileceğini düşünüyorsun. Beni öldürecek filan mısınız? Ölümden korkucak kadar korkak değilim. Ayrıca sen her düştüğünde böyle bebek gibi ailene mi sığınıyorsun? Kendi işini bile göremiyor musun? Eğer bana zarar vermek istiyorsan sen ver. Başkalarının arkasına sığınmadan yap bunu. Ayrıca bir daha seninle konuşmak istemiyorum. Karşıma çıkmazsan iyi olur." offf uzunca konuşmuştum. Ne yani birilerinin arkasına sığınarak beni tehdit edebileceğini filan mı sanıyordu. Beni korkutması için sadece kendisi olmasi yeterdi. Ben içi kötü insanlardan korkardım zaten. Aynı beni büyüten o adam gibi...

Ama bana zarar vermesinden değil, bana beni sevdiğini hissettirmemesinden, beni sevmemesinden korkardım hep. Şimdi düşününce ne kadar mal olduğumu anladım. Beni seven bir babam, bana değer veren bir annem ve her ne kadar kabul edemesemde beni düşünen abilerim vardı. Bu çok tuhaf. Hemde fazlasıyla. Kafamı kızdan kaldırıp etrafıma baktım.

Herkes bize bakıyordu. Koridorda çarpıştığım çocuk ise sırıtıyordu. Onun hemen yanında Demirleri gördüm. Onlarda bana bakıyorlardı. Arkamı dönüp kalktığım çardağa geri oturdum. Onlarda hızla yanıma geldi zaten. Emir lafa atladı.

"Sen iyi misin güzelim? Bir şey yaptı mı sana?" bugün onunla hiç konuşmadığımı farkettim. Tam konuşacakken Meriç Emire dönüp yüksek sesle konuştu.

"Güzelin mi? Ağzını topla Emir!" yüksek çıkan sesiyle gözlerim dolmuştu. Emirde bunu farkedip Meriçin kafasına bir şaplak attı.

"Bağırma lan kızın yanında." Meriç hızla bana döndü ve gözlerime baktı.