KIRLANGIÇ | Tamamlandı ~ Kısa Hikaye

9. Bölüm

Multi: Yiğit Şah Çakır
(Seviyorum bu adamı yaw)

Bu bölümü roz09876 ithaf ediyorum. Kısa sürede iyi bir bağ kurduk. Seni seviyorum ciğerim:')

Keyifli okumalar diliyorum.🌸

Gürültü. Gıy gıy çalan keman, arkadan hafif piyano sesi, konuşan insanlar, şuh kahkahalar, kadeh sesleri ve son olarak Yiğit Şah'ın gözleri...

Yapma, demek istedim. Böyle yaparsan yine üzülen ben olurum, demek istedim.

Benim kalbim aptal.
Çabuk inanır, çarçabuk kırılır.

"Artık her şeyi konuşmanın zamanı geldi."

Kendime gelmem saniyelerimi aldı. Kafamı bizimkilere çevirdiğimde farklı bir masaya geçmiş, birileriyle konuştuklarını gördüm. Barış bile gitmişti.

Bir adım geri çekilmek istediğimde Yiğit Şah elimi tuttu. Panikle elimi çekmeye çalışıp etrafa baktım.

"Elimi bırakır mısın? Yanlış anlaşılacak!"

Elimi daha sıkı tutmaya başladığı için ellerimizi aşağı indirip masa ve elbisemin eteği arasında kamufle etmeye çalıştım.

"Konuşalım."

"Ya tamam konuş ama elimi bırak."

"Burda olmaz. Gitmeyi kabul edersen bırakacağım." Gülümseyip bana biraz daha yaklaştı. "Ya da tüm gece el ele dolaşalım. Ben her türlü kârdayım."

Bana kimse zorla bir şey yaptıramazdı. Elimi tekrar çekmeye çalıştım. "Umut çekmeye çalışma elin acıyacak."diye homurdandı

"Sende bırak o halde! Farkındaysan iki öte masada babam var."
Sessizce bağırıyordum. O nasıl oluyorsa artık! Fısır fısır tartışıyorduk.

"Merak etme onlarda zamanı gelince öğrenecek."

Gözlerim büyürken başımı iki yana salladım inanamaz bir şekilde. "Sen iyi değilsin."

"Ben üç yıl sonra ilk defa kendimi bu kadar iyi hissediyorum." Baş parmağı ile elimin üstünü okşadı. "Herkes bendeki değişimin farkında."

Tam ağzımı açıp konuşacaktım ki biri yüksek sesle ismimi söyleyince sesin sahibine döndüm. Otuz yaşlarında, takım elbiseli bir adam bana sanki çok şaşırmış gibi bakıyordu.

"Umut Hanım?"dedi sorarcasına tekrar
"Sizi uzun zamandır arıyordum." dedi hızlıca konuşarak

Yiğit Şah kendini belli etmek ister gibi elimi hafif sıktı. Ona baktığımda kaşları çatık adam bakıyordu.

"Pardon, tanışıyor muyuz?"

Adamın yüzünde anlık bi üzüntü geçip gitti. "Tabi hatırlamamanız çok normal. Biz geçen yıl seminerde tanışmıştık." diyince jeton düştü. "Müsaitseniz biraz konuşabilir miyiz? Mühim bir konu."

Bir dakika rica edip Yiğit Şah'a döndüm. "Elimi bırak hadi."

"Olmaz."

"Ya tamam konuşacağız, elimi bırak artık."

"Bende yanınızda duracağım."

Gerçekten sinirli olmasam şok geçirirdim. Erkek çocuğu gibi davranıyordu. Bana ne bana ne, diye bağırıp omuz silkmediği kalmıştı bi!

"Sabrımı sınıyorsun Yiğit Şah. Abartma istersen."

Yüzüme dümdüz bakmaya ve elimi tutmaya devam edince sakinleşmek için gözlerimi kapatıp derin bir nefes aldım. "Tamam ama sakın işime karışma."dedim uyarı dolu bir sesle