Ο Φύλακας Άγγελός Σου

Κεφάλαιο 22ο

Σηκώθηκα το μεσημέρι αφού δεν κοιμήθηκα καθόλου καλά χθες το βράδυ μπήκα για ένα γρήγορο ντουζ για να με βοηθήσει να ξυπνήσω. Όταν βγήκα από το μπάνιο είδα τον Δήμο να κάθεται στο κρεβάτι μου και να ακούει την μουσική από το κουτί της μητέρας μου " Μήπως ενοχλώ; " είπα πειραχτικά αλλά αυτός ούτε γύρισε να με κοιτάξει έσκυψε " Δήμο είσαι καλά; " του είπα και κάθισα κοντά του " Θα τα πούμε μόλις ντυθείς " είπε, με φίλησε στο μέτωπο και σηκώθηκε να βγει από το δωμάτιο. Μόλις ντύθηκα κατέβηκα να δω τι έπαθε και τότε κατάλαβα πως ήμασταν μόνοι στο σπίτι " Δήμο με τρομάζεις πες μου τι έγινε; " του είπα όταν τον είδα να κάθεται στο καναπέ και να βλέπει το κενό " Την έστειλε στην εντατική ο μαλάκας " είπε και πραγματικά δεν έβγαζα άκρη " Ποια είναι στην εντατική; και ποιος την έστειλε; " του είπα και τον χάιδευα στην πλάτη μήπως και ηρεμήσει " Η μητέρα μου ρε Δανάη αφού το ξέρω ότι την είδες με μαυρισμένο μάτι γιατί κάνεις την ανήξερη; ο μαλάκας που θέλει να λέγεται και πατέρας την έστειλε στο νοσοκομείο και μετά έφυγε σαν κυνηγημένος έτσι και τον πιάσω στα χέρια μου " μου φώναξε ήταν έξω φρενών, αλλά που το ξέρει πως είδα την μητέρα του; " Πάμε στο νοσοκομείο σε χρειάζεται " του είπα χωρίς δεύτερη σκέψη και σηκώθηκα " Η Έλενα που είναι; " τον ρώτησα όταν μου ήρθε στο μυαλό ότι μπορεί να της έκανε και σε αυτήν κακό " Στο νοσοκομείο με τους δικούς σου " μου είπε και σηκώθηκε να φύγουμε.

Μόλις φτάσαμε είδα τους γονείς μου να συμπαραστέκονται στην Έλενα που έκλεγε, ποιος ξέρει πόσες ώρες έκλεγε, έτρεξα κοντά της να την παρηγορήσω και τα δάκρυα της άρχισαν να τρέχουν πιο έντονα " Είμαι σίγουρη πως είναι καλά " της ψιθύρισα στο αυτί για να την καθησυχάσω " Πάω στον Ορέστη " μου είπε ο Δήμος και έφυγε έξω, που ήταν ο Ορέστης; κοίταξα την μαμά μου με νόημα αλλά ούτε αυτή ήξερε μήπως να αρχίσω να ανησυχώ μην κάνουν καμία μαλακιά; Μετά από κάποια λεπτά ο γιατρός βγήκε από την εντατική και η γονείς μου έτρεξαν να τον ρωτήσουν εγώ είχα την Έλενα στην αγκαλιά μου που είχε αποκοιμηθεί για αυτό δεν κουνήθηκα να μην την ξυπνήσω " Λοιπόν πως είναι; " ψιθύρισα στην μαμά μου " Χρειάζεται ξεκούραση θα μείνει εδώ λίγες μέρες και θα είναι καλά " μου είπε χαμογελαστή " Πάρε την Έλενα να πάτε σπίτι να κοιμηθεί από χθες το βράδυ είναι εδώ και είναι εξαντλημένη " είπε ο πατέρας μου και την σκούντηξε απαλά για να ξυπνήσει ". Όταν πήγαμε σπίτι είδαμε τον Δήμο με τον Ορέστη να κάθονται στον καναπέ χαλαροί σαν να μην συνέβη τίποτα " Μα καλά τι κάνετε; μου λέτε; " ρώτησα νευριασμένη τι στο διάολο; δεν τον ένοιαζε για την μητέρα του; " Δανάη ηρέμησε τώρα ήρθαμε και εμείς αφού μάθαμε ότι η μητέρα του είναι καλά " μου είπε ο Ορέστης και κοίταξα τον Δήμο " Όπα τι έγινε; τι έχασα; Δήμο τι έπαθες; ποιος σε έδειρε; " του είπα όταν είδα το μελανιασμένο του μάτι και τις πληγές κοντά στο στόμα του " Έλενα πήγαινε για ύπνο είσαι εξαντλημένη " της είπε γυρνώντας προς το μέρος μας και αυτή απλώς υπάκουσε ήταν πραγματικά χώμα από την κούραση " Δήμο στην κουζίνα μαζί μου τώρα! " του είπα δίνοντας έμφαση στο «τώρα» και αυτός απλά σηκώθηκε και μπήκε στην κουζίνα.

Μπήκα μαζί με το κουτί πρώτον βοηθών το οποίο έτρεξα και πήρα από το μπάνιο " Λοιπόν ποιος σε έκανε έτσι; " ρώτησα ενώ έβαλα λίγο μπενταντιν σε λίγο βαμβάκι " Που να δεις πως τον έκανα τον καριόλη " είπε χαμογελώντας αμέσως ακούμπησα το βαμβάκι στα χείλη του και έκανε έναν μορφασμό πόνου " Για τον πατέρα σου μιλάς έτσι; " τον ρώτησα σοβαρή και πήγα να πάρω λίγο πάγο για το μάτι του " Μην τον ξαναπείς έτσι ο Παύλος δεν είναι πατέρας μου! δεν έχω πατέρα ούτε η Έλενα έχει " είπε και το βλέμμα του σκοτείνιασε " Και ναι για αυτόν μιλάω δεν νομίζω να μας ξαναπλησιάσει μετά από αυτό που του έκανα " είπε και χαμογέλασε στραβά με τρόμαξε λίγο το ύφος του αλλά τον δικαιολογώ. " Ευχαριστώ " είπε ενώ βγαίναμε από την κουζίνα και απλώς του χαμογέλασα " Τι έγινε παιδιά τα βρήκαμε ή ακόμη; " είπε ο Στέλιος μα καλά πότε ήρθε και δεν τον πήραμε χαμπάρι; ο Δήμος γέλασε πνιχτά για το σχόλιο του " Σοβαρά; " του είπα σταυρώνοντας τα χέρια μου μπροστά στο στήθος μου και τα αγόρια γέλασαν με την χειρονομία μου, " Δανάη που έχεις..; " σταμάτησε απότομα η Έλενα ενώ κατέβαινε τις σκάλες και κοίταξε έντονα τον Στέλιο " Πάνω στο δωμάτιο μου " της είπα παρόλο που δεν ήξερα τι ακριβώς ήθελε μόνο και μόνο για να την βγάλω από την δύσκολη θέση.

" Πότε ήρθε ο Στέλιος; Και με είδε σε αυτό το χάλι; ρεζίλι έγινα; " είπε με το που μπήκε στο δωμάτιο μου και την είδα περίεργα " Τι; " με ρώτησε παραπονιάρικα " Οκ! τι ήθελες; " την ρώτησα ενώ άνοιγα την ντουλάπα " Πετσέτα να κάνω ένα ντουζ αφού δεν μπορώ να κοιμηθώ " είπε και κάθισε στην καρέκλα του γραφείου μου " Ορίστε όσο για τον Στέλιο μπορώ να τον κρατήσω εδώ αν θες να του μιλήσεις " της είπα κλείνοντας το μάτι πονηρά " Όχι άστο δεν πειράζει! Καλύτερα όταν θα είμαι πιο καλά ψυχολογικά " είπε και έφυγε στενοχωρημένη.