Ο Φύλακας Άγγελός Σου

Κεφάλαιο 24ο

" Σήκω Δανάη να λύσεις την άσκηση " άκουσα τον καθηγητή μαθηματικών να μου λέει. Δεν είχα ιδέα τι έπρεπε να κάνω καθώς δεν πρόσεχα καθόλου τι έλεγε σκεφτόμουν συνέχεια όλα αυτά που έγιναν με τον Δήμο. Σηκώθηκα χωρίς να πω κουβέντα και κάθισα μπροστά στον πίνακα, όλα μου φαίνονταν κινέζικα δεν ήξερα τι να κάνω και ο καθηγητής με κοιτούσε έντονα " Δεν πρόσεχες δεσποινίς Σταματοπούλου " μου είπε και πήρε τον μαρκαδόρο από τα χέρια μου " Δεν κατάλαβα το μάθημα κύριε καθηγητά " ψέλλισα και μου έκανε νόημα να κάτσω ξανά στην θέση μου. μόλις κάθισα γύρισα και είδα τον Δήμο που έκανε μια προσπάθεια να μου χαμογελάσει συμπονετικά αλλά δεν τα κατάφερε και πολύ καλά.

Μόλις χτύπησε το κουδούνι για το σχόλασμα μάζεψα γρήγορα τα πράγματα μου το μόνο που ήθελα ήταν να γυρίσω στο κρεβάτι μου και να κλάψω για άλλη μια φορά όπως έκανα από τότε που μίλησα με τον Δήμο. Αν δεν είχαμε σχολείο ούτε τι μέρα είναι δεν θα ήξερα το μόνο που έκανα ήταν να είμαι στο δωμάτιο μου και να κλαίω ακούγοντας καταθλιπτική μουσική, η μητέρα μου προσπάθησε να με πείσει να φάω αλλά άδικα δεν κατέβαινε μπουκιά το μόνο που έκανα ήταν να πίνω νερό και αυτό με το ζόρι. " Δανάη είσαι καλά; " με ρώτησε η Μαρία όταν με είδε να κατεβαίνω τις σκάλες βιαστικά " Μια χαρά εσύ; " της είπα και της χαμογέλασα ψεύτικα " Κοίτα ξέρω ότι θες τον Δήμο όλη η παρέα το ξέρει αλλά σε παρακαλώ Δανάη μην μας κάνεις πέρα θέλουμε να σε βοηθήσουμε... " είπε και πριν προλάβει να τελειώσει πετάχτηκε ο Στέλιος " Και άνοιξε επιτέλους αυτό το γαμημένο κινητό σου " είπε κάπως νευριασμένα και απογοητευμένα " Μα τι λες το κινητό μου είναι... " του είπα ενώ έβγαζα το κινητό από την τσέπη μου " Κλειστό " είπα ξεφυσώντας γαμώτο ξέχασα να το φορτίσω πρέπει να είναι έτσι από χθες " Συγγνώμη " ψέλλισα κοιτώντας κάτω, δεν είχα δύναμη να τους κοιτάξω στα μάτια, τους έκανα να υποφέρουν " Αφού θες να συγχωρεθείς θα έρθεις για καφέ μαζί μας τώρα " είπε ο Στέλιος και με πήρε αγκαλιά " Θα πω και στους άλλους να έρθουν " αναπήδησε η Μαρία από χαρά και έτρεξε να τους προλάβει.

Στην καφετέρια καθόμουν σιωπηλή βυθισμένη στις σκέψεις μου δεν μπορούσα να το χωνέψω με τίποτα ότι σε λίγο θα φύγει ο Δήμος και δεν πρόλαβα να του πω τίποτα από όλα αυτά που ήθελα. Ένιωσα τα μάτια μου να καίνε για άλλη μια φορά και συγκεντρώθηκα στο να μην κλάψω μιας και είχαμε βγει για να ξεχαστώ εγώ. " Τι λες Δανάη; ωραία ιδέα " μου είπε η Δήμητρα και την κοίταξα σαν χαμένη " Ναι πολύ ωραία " είπα αν και δεν ήξερα καν για τι μιλούσαν " Κανονίστηκε Σάββατο πρωί θα πάμε για ψώνια " είπε ενθουσιασμένη η Μαρία. Αυτή ήταν η ωραία ιδέα; μπράβο Δανάη να τι παθαίνεις για να λες σε όλα ναι αλλά το ξέρω ότι το κάνουν για μένα για να νιώσω καλύτερα οπότε δεν έχω άλλη επιλογή άλλωστε θα χαρούν και οι δικοί μου που θα βγω από το σπίτι. Μπορεί να μην λένε τίποτα αλλά όλοι έχουν καταλάβει γιατί είμαι έτσι. " Γειά σας παιδιά " είπε ο Δήμος από πίσω μου και κοκκάλωσα δεν ήξερα ότι θα έρθει αν το ήξερα δεν θα ερχόμουν ποτέ " Γειά " είπαν όλοι με μια φωνή εκτός από εμένα που είχα μείνει στήλη άλατος δεν είχα καν γυρίσει να το κοιτάξω γιατί ξέρω πως αν γυρνούσα θα έτρεχαν τα δάκρυα που συγκρατώ τόση ώρα. " Κάτσε μαζί μας αν θες " είπε τελικά η Μαρία διώχνοντας την άβολη σιωπή και εγώ από μέσα μου παρακαλούσα να πει ότι έχει κάποια δουλειά και να φύγει " Ευχαριστώ αλλά να μην χαλάσω την παρέα σας " είπε και τον ένιωσα να με κοιτάει " Μην λες χαζά έλα κάτσε " είπε ο Αλέξης. Φυσικά αυτός τι θα έλεγε κολλητός του είναι " Αφού επιμένετε αλλά ελπίζω την Δανάη να μην την ενοχλεί " είπε ακόμη καρφωμένος πάνω μου τον ένιωθα με κοιτούσε έντονα με τα υπέροχα μελί του μάτια. " Εμένα γιατί να με ενοχλεί; " είπα κάνοντας την ανήξερη αφού έτσι θέλει να παίξει έτσι θα παίξω και 'γω. Καθόμασταν ώρες και μιλούσαμε για άσχετα πράγματα όταν θυμήθηκα ότι δεν είχα ενημερώσει τους γονείς μου και η μπαταριά του κινητού μου ήταν ξεφόρτιστη έκανα νόημα στην Δήμητρα αλλά ήταν προσηλωμένη στην συζήτηση και τότε ο Στέλιος μου ψιθύρισε στο αυτί διακριτικά " Μην φύγεις ακόμη " " Δεν θα φύγω να πάρω τους δικούς μου να μην ανησυχούν θέλω " του είπα και μου έδωσε το κινητό του " Εμένα με συγχωρείται ένα λεπτό " είπα και πήγα στο μπάνιο. Πληκτρολόγησα τον αριθμό της μαμάς μου και το σήκωσε αμέσως " Παρακαλώ; " την άκουσα αναστατωμένη " Μαμά εγώ είμαι ήθελα να σου πω... " είπα και με διέκοψε " Που είσαι κοριτσάκι μου; έχουμε τρελαθεί από την αγωνία γιατί έχεις κλειστό το κινητό σου σε έχω πάρει 10 φορές " είπε ανακουφισμένη " Είμαι έξω με τα παιδιά και το κινητό μου έχει κλείσει από μπαταριά για αυτό σε πήρα να μην ανησυχείς " της είπα και την άκουσα να αφήνει μια βαθιά ανάσα " Εντάξει μωρό μου αφού είσαι καλά και να γυρίσεις γρήγορα για να κάνεις τα μαθήματα σου " μου είπε και αφού συμφώνησα το κλείσαμε. " Ενοχλώ; " άκουσα τον Δήμο από πίσω μου " Ναι ενοχλείς είναι γυναικείες τουαλέτες εδώ " του είπα ειρωνικά και πήγα να φύγω αλλά με έπιασε από το μπράτσο " Δεν πειράζει και αυτή καλή είναι " μου ψιθύρισε αισθησιακά στο αυτί και ανατρίχιασα ολόκληρη " Για ποιο πράγμα είναι καλή; " τον ρώτησα με τον ίδιο τόνο και έφερε το πρόσωπο τόσο κοντά στο δικό μου που δεν μπορούσα να αναπνεύσω ενώ ένιωθα την βαριά του ανάσα με χάιδεψε στο μάγουλο και με κοιτούσε έντονα στα μάτια " Εγώ να φεύγω " ψέλλισα με ότι δύναμη μου είχε μείνει αλλά δεν πρόλαβα όλα σκοτείνιασαν ξαφνικά.