Ο Φύλακας Άγγελός Σου

Κεφάλαιο 29ο

Έχω μήνες να δω τον Δήμο μιλάμε φυσικά στο τηλέφωνο και με μηνύματα αλλά δεν είναι το ίδιο. Αποφασίσαμε τουλάχιστον για τώρα να είμαστε φίλοι αφού η απόσταση είναι μεγάλη. Βέβαια είχαμε κανονίσει να πάμε όλοι μαζί στην Ρόδο το καλοκαίρι να τον δούμε και να περάσουμε εκεί τις διακοπές μας αλλά δεν ξέρω πόσο καλά θα πήγαινε αυτό. Έχω ακόμη αισθήματα για αυτόν και ξέρω ότι αν τον δω από κοντά απλώς δεν θα θέλω να φύγω από κοντά του, θα θέλω να μείνω για πάντα εκεί δίπλα του. Με πονάει που είναι εκεί αλλά θέλω να είναι χαρούμενος και κυρίως ασφαλής. «Δανάη έλα λίγο» φώναξε ο Ορέστης και σηκώθηκα με χίλια ζόρια από το κρεβάτι μου. Κατέβηκα και είδα κάποιον να κάθεται στον καναπέ «Τι θες;» είπα κοφτά στον αδελφό μου και αμέσως ο άγνωστος που καθόταν στον καναπέ γύρισε να με κοιτάξει «Δήμο;» είπα και έμεινα εκεί να τον χαζεύω δεν πίστευα στα μάτια μου ήταν όντως μπροστά μου; Ή ήταν μια οφθαλμαπάτη; Κάτι που ήθελε η καρδία μου να δει; Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα βρέθηκε μπροστά μου και γω ακόμη είχα μείνει άφωνη «Εντάξει το περίμενα ότι θα εκπλαγείς αλλά τέτοια αντίδραση δεν την περίμενα να πω την αλήθεια» είπε ο Δήμος και χαμογέλασε «Δανάη να φωνάξω φορείο είσαι καλά;» είπε ο Ορέστης και με ταρακούνησε λίγο «Τι θες εδώ;» του είπα σαστισμένη ακόμη δεν μπορώ να το πιστέψω «Κοίτα αν δεν με θες φεύγω θα πάω στον Αλέξη που πετάχτηκε από την χαρά του όταν του είπα ότι θα έρθω» μου είπε αθώα. Μετά από λίγο που απλώς μείναμε όλοι σιωπηλοί τον αγκάλιασα ήταν πραγματικά αυτός ήταν εδώ πως γίνεται αυτό; Μετά από τόσους μήνες «Μου έλλειψες» του ψιθύρισα στο αυτί και με έσφιξε πιο πολύ «Εμένα να δεις» μου είπε και χαμογέλασα. Καθίσαμε για λίγο στο σαλόνι και λέγαμε τα νέα μας μέχρι που ήρθε η μαμά μου από τα ψώνια της «Δήμο αγόρι μου τι κάνεις; Τι ωραία έκπληξη είναι αυτή;» είπε η μαμά μου ενθουσιασμένη «Θα κάτσεις να φάμε μαζί έτσι;» του είπε καθώς πήγαινε τα ψώνια στην κουζίνα «Ναι αμέ» δέχτηκε και με κοίταξε με νόημα «Τι λες πάμε για καφέ;» μου είπε και αμέσως σηκώθηκα να πάω να ετοιμαστώ. Έβαλα ένα τζιν με ένα κοντομάνικο μπλουζάκι και κατέβηκα γρήγορα δεν ήθελα να σπαταλήσω το χρόνο που έχω μαζί του. Πήγαμε στο γνωστό στέκι μας και πήραμε τηλέφωνο τους υπόλοιπους της παρέας για να έρθουν μαζί μας. «Λοιπόν, έχω να ανακοινώσω κάτι» είπε ο Δήμος και τον κοιτάξαμε απορημένοι «Από σήμερα γυρνάω εδώ θα περάσω την τελευταία μου χρονιά στο σχολείο με τους φίλους μου» είπε και ήμουν έτοιμη να βάλω τα κλάματα από την χαρά επιτέλους θα είναι ξανά εδώ θα μπορώ να τον βλέπω κάθε μέρα από κοντά και όχι από μια κρύα οθόνη «Τέλεια» είπα αυθόρμητα και όλοι μου χαμογέλασαν «Ας πιούμε σε αυτό» είπε ο Αλέξης και τσουγκρίσαμε τους καφέδες μας.

Το μεσημέρι αφού φάγαμε καθίσαμε στο δωμάτιο μου «Σου έχω μια έκπληξη» μου είπε ο Δήμος και έβγαλε ένα πουγκάκι από την τσέπη του «Τι είναι αυτό;» τον ρώτησα και το πήρα στα χέρια μου «Σου πήρα ένα δώρο» το άνοιξα και μέσα είχε ένα κρεμαστό με φτερά αγγέλου «σου αρέσει;» μου είπε ενώ το έβλεπα «Είναι τέλειο ευχαριστώ πολύ» του είπα και αμέσως το φόρεσα στο λαιμό μου. Καθίσαμε κάμποση ώρα απλώς αγκαλιά χωρίς να λέμε τίποτα δεν χρειαζόταν τα έλεγε όλα η σιωπή για μας. Το απόγευμα αποφασίσαμε να πάμε μια βόλτα. «Που με πας μέσα στα δάση και τα βουνά;» του είπα παραπονεμένα και γέλασε «Περπάτα και λίγο καλό θα σου κάνει» μου είπε και ξαφνικά σταμάτησε αγναντεύοντας την θέα, όντως από αυτό το σημείο ήταν πολύ όμορφη φαινόταν όλη η πόλη «Κάτσε» μου είπε και άπλωσε το μπουφάν του για να κάτσουμε, κάθισα χωρίς να πω κάτι απλώς έβλεπα την θέα και τον ήλιο που ήταν έτοιμος να Δύσει. «Δανάη σε αγαπάω πάρα πολύ και δεν θέλω να σε χάσω. Είσαι πραγματικά τα πάντα για μένα και για να πω την αλήθεια πολλές φορές αναρωτιέμαι τι έκανα για να σου αξίζω, για να αξίζω να είμαι δίπλα σου και να σε έχω στην αγκαλιά μου» μου είπε και με έσφιξε στην αγκαλιά του «Και 'γω σ αγαπώ Δήμο και πίστεψε με σου αξίζει να είσαι ευτυχισμένος μετά από αυτά που έχεις περάσει αλλά γιατί μου τα λες όλα αυτά; Έγινε κάτι που πρέπει να ξέρω;» του είπα τρομαγμένη «Όχι απλώς ήθελα να ξέρεις πως νιώθω για σένα τόσο κακό είναι; Το κορίτσι μου είσαι αν δεν τα πω σε σένα σε ποιόν θα τα πω;» μου είπε και εμένα μόνο μια φράση ηχούσε στο μυαλό το κορίτσι μου είπε ότι είμαι το κορίτσι του πρώτη φορά το λέει και ακούστηκε τόσο ωραία σαν μελωδία στην καρδιά μου «Έχεις δίκιο απλώς πρώτη φορά μου τα λες όλα αυτά και ανησύχησα λίγο» είπα χαμογελώντας και του έδωσα ένα πεταχτό φιλί. Είδαμε μαζί το ηλιοβασίλεμα και με την θέα της πόλης κάτω από τα πόδια μας ήταν πραγματικά υπέροχο. «Δανάη κάτι τελευταίο... Θέλω να ξέρεις πως θα είμαι πάντα ο φύλακας άγγελός σου» μου είπε και με φίλησε.

Τέλος