Ο Φύλακας Άγγελός Σου

Κεφάλαιο 13ο

Flashback Δανάη:

Ήμουν έτοιμη να πάρω την Αλεξία να βγούμε για έναντελευταίο καφέ αφού μεθαύριο θα έφευγα οριστικά, όταν η μαμά μου χτύπησε τηνπόρτα " Δανάη θα με βοηθήσεις να μαζέψω το υπόγειο; πρέπει να πετάξουμε ταπράγματα που δεν χρειαζόμαστε " με ρώτησε μπαίνοντας στο δωμάτιο μου" Ναι φυσικά αλλά θα με αφήσεις να βγω ως αργά " της είπα με ύφοςκουταβιού " Άντε καλά " είπε ξεφυσώντας, δεν της άρεσε η ιδέα να βγωμέχρι αργά μιας και ήμουν 12 αλλά δεν είχε και πολλές επιλογές. Κατεβήκαμε στουπόγειο και πιάσαμε η κάθε μια από μια κούτα αυτή που πήρα εγώ έγραφε "1973 - 2004 " την άνοιξα και είδα διάφορες φωτογραφίες με τον μπαμπά μουκαι μια άλλη γυναίκα " Εμ! μαμά τι κούτα είναι αυτή; " την ρώτησα δισταχτικάκαι κοκάλωσε όταν είδε τι έγραφε από έξω " Γιατί τι έχει; " με ρώτησεόταν συνήλθε " Αυτές τις φωτογραφίες " της είπα και γύρισα μια για ναδει " Θα σου εξηγήσω αργότερα Δανάη μου " μου είπε και συνέχισε τοψάξιμο, μέσα είχε και ένα μουσικό κουτί το κράτησα γιατί φαινόταν πολύ όμορφοκαι δούλευε τέλεια. Μετά από 3 ώρες ασταμάτητου ψαξίματος καταφέραμε να το καθαρίσουμεκαι να πετάξουμε όλα τα άχρηστα πράγματα " Λοιπόν; μου χρωστάς μια εξήγησηποια είναι εκείνη η γυναίκα; " την ρώτησα μόλις καθίσαμε στον καναπέ" Κοίτα Δανάη μου αυτά που θα σου πω πιθανόν να μην σου αρέσουν ή να σεκάνουν να με μισήσεις όπως και να έχει εγώ θα το καταλάβω " φαινόταν πολύσοβαρή και είχα αρχίσει να ανησυχώ "Δεν θα με διακόψεις στιγμή σου τοκρατάω πολλή καιρό κρυφό και δεν μου αρέσουν τα μυστικά και το ξέρεις.. Λοιπόνη γυναίκα που είδες στις φωτογραφίες είναι η πραγματική σου μητέρα δεν την είχαγνωρίσει ποτέ.. Όταν γνώρισα τον πατέρα σου η μητέρα σου είχε ήδη πεθάνει απόκαρκίνο. Ο πατέρας σου μου είπε πως θα σε μεγαλώσουμε μαζί και θα σου το πούμεόταν γίνεις 18 μαζί με τον Ορέστη αλλά βλέπεις μας πρόλαβες ούτε ο Ορέστηςξέρει τίποτα αλλά αφού το έμαθες εσύ θα πρέπει να το πω και σε αυτόν, άλλωστεπρέπει να ξέρει ότι ο πραγματικός του πατέρας έχει πεθάνει " όσο τα έλεγεαυτά είχα μείνει άφωνη πραγματικά δεν ήξερα τι να πω και ο Ορέστης είναιετεροθαλής αδερφός μου, μόλις τελείωσε σηκώθηκα και πήγα στο δωμάτιο μουανέκφραστη, δεν ήξερα τι να κάνω, τι να νιώσω, θα έπρεπε να κλάψω; δεν ξέρωαπλώς ένιωθα ένα κενό σαν να χάθηκε όλος μου ο κόσμος. Δεν ξέρω πόσες ώρεςπέρασαν από όταν ξάπλωσα στο κρεβάτι μου και κοιτούσα το ταβάνι χαμένη στιςσκέψεις μου όταν η πόρτα χτύπησε, δεν είπα τίποτα και τότε ο Ορέστης άνοιξεπολύ λίγο την πόρτα " Να περάσω ή είναι κακή στιγμή; Μου τα είπε η μαμάόλα " είπε και εγώ απλώς του έγνεψα καταφατικά " Δανάη το ξέρεις ότιδεν με νοιάζει αν έχουμε το ίδιο αίμα ή όχι έτσι; εννοώ πως όπως και να έχειγια μένα είσαι και θα είσαι πάντα η μικρή μου αδερφή και θα είμαι πάντα δίπλασου να σπάω στο ξύλο όποιον σου ραγίζει την καρδιά " συνέχισε να μιλάεικαι τότε δάκρυα άρχισαν να κυλάνε από τα μάτια, σηκώθηκα και τον αγκάλιασα τόσοσφιχτά που μάλλον δεν έπαιρνε ανάσα " Με συγκίνησες ρε βλάκα " τουείπα όταν τελικά τον άφησα χτυπώντας τον ελαφριά στο μπράτσο " Δεν είπεςτίποτα όμως στην μαμά και ανησυχεί πως δεν την θεωρείς μητέρα σου πια.. Λοιπόντην θεωρείς; " είπε σκουπίζοντας μου τα δάκρυα και αμέσως έτρεξα κάτω ναβρω την μαμά μου, το ξέρω μπορεί να μην ήταν η βιολογική μου μαμά αλλά αυτή μεμεγάλωσε και θα είναι πάντα η μητέρα μου " Μπαμπά που είναι η μαμά; "τον ρώτησα αφού είχα τρέξει ήδη όλο το σπίτι δύο γύρους για να την βρω "Στην βεράντα γιατί τι έγινε; " είπε και αμέσως σηκώθηκε " Τίποτα θέλωνα της πω κάτι " του είπα και βγήκα στην βεράντα και την αγκάλιασα όσο πιοσφιχτά μπορούσα " Θα είσαι πάντα η μαμά μου " της είπα και την ένιωσανα με σφίγγει πιο πολύ " Αλλά θέλω μια χάρη! Θέλω να πάω να δω το τάφο τηςπραγματικής μου μητέρας " συνέχισα όταν την άφησα " Όπως θες! Αύριοθα πάμε να τον επισκεφτούμε και να του πάμε και φρέσκα λουλούδια " είπεχωρίς να χάσει το χαμόγελο της.