Ο Φύλακας Άγγελός Σου

Κεφάλαιο 6ο

Το ξυπνητήρι χτύπησε για 5η φορά αλλά εγώ δεν ήθελα με τίποτα να αφήσω το ζεστό μου κρεβάτι για να πάω σχολείο "Δανάη! σήκω θα αργήσεις!" φώναξε η μητέρα μου και αμέσως πετάχτηκα από το κρεβάτι και άρχισα να ντύνομαι βιαστικά, έβαλα ό,τι βρήκα μπροστά μου, έπιασα τα μαλλιά μου μια κοτσίδα στα γρήγορα και έτρεξα προς το σχολείο.

Φτάνοντας είδα την Δήμητρα με τον Μάρκο να μιλάνε και να γελάνε ενώ η Μαρία φαινόταν νυσταγμένη. Τότε ένιωσα ένα χέρι στον ώμο μου "Καλημέρα Δανάη!" γύρισα και είδα τον Δήμο να με κοιτάει με ένα κενό ύφος, μα καλά αυτό το παιδί πάντα στο κόσμο του είναι; του χαμογέλασα ειρωνικά και έκανα να φύγω όταν με σταμάτησε πιάνοντας με από το μπράτσο "Ξέχασα το κινητό μου στο σπίτι σου χθες μήπως έτυχε να το φέρεις μαζί σου σήμερα;" ρώτησε και αμέσως έκανα μια γκριμάτσα για το πόσο ηλίθια είμαι και αυτός αμέσως γέλασε "Το ξέχασα αλλά πέρνα μετά το σχολείο να το πάρεις" του είπα και απλώς έγνεψε καταφατικά και έφυγε. "Τι σε ήθελε;" ρώτησε ο Στέλιος κοιτώντας με, με απορία "Καλημέρα και σε σένα" του είπα και χαμογέλασα "Τίποτα το σημαντικό άλλωστε ο Δήμος είναι δεν έχει τίποτα άλλο να κάνει από το να ενοχλεί τους άλλους" συνέχισα και του χαμογέλασα ψεύτικα "Εντάξει" είπε και φάνηκε πως δεν με πολύ-πίστεψε.

Επιτέλους οι ώρες πέρασαν και ήμουν έτοιμη να ξεκινήσω να πηγαίνω σπίτι όταν είδα την Μαρία να μιλάει με έναν τύπο, όμορφος φαινόταν ήταν ψηλός με καστανά μαλλιά και πράσινα μάτια, από τις σκέψεις μου με διέκοψε ο Δήμος ο οποίος ήρθε από πίσω μου και μου ψιθύρισε "Θα τους κοιτάς για πολλή ώρα ακόμη; ή θα πάμε σπίτι σου να μου δώσεις το κινητό μου;" αμέσως πετάχτηκα από την θέση μου και αυτός άρχισε να γελάει σαν χαζό "Πάμε" τον διέταξα και απλώς ξεκίνησε να προχωράει μαζί μου "Μου αρέσεις όταν θυμώνεις" μου ψιθύρισε και αμέσως τον χτύπησα στο μπράτσο και κρατήθηκα να μην χαμογελάσω μα καλά γιατί να χαμογελάσω με κάτι που μου είπε ένας ηλίθιος; ούτε εγώ ξέρω την απάντηση. Φτάσαμε στο σπίτι μου και πριν καν προλάβω να μιλήσω μπήκε μέσα σαν να βρισκόταν σπίτι του και στρογγυλοκάθισε στον καναπέ, εγώ απλώς τον αγριοκοίταξα και έτρεξα στο δωμάτιο μου για να του δώσω το κινητό του, όσο πιο γρήγορα έκανα τόσο πιο γρήγορα θα έφευγε και θα γλίτωνα από την παρουσία του, ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα γιατί με το που κατέβηκα τα σκαλιά είδα την μάνα μου να του μιλάει "Μα καλά μόνο του το άφησες το παιδί Δανάη;; που πήγαν οι τρόποι σου;;" μου είπε βλέποντας με και με το που άνοιξα το στόμα μου να μιλήσω πετάχτηκε ο Δήμος "Δεν θα κάτσω καθόλου το κινητό μου ήρθα να πάρω μόνο που το ξέχασα χθες εδώ" είπε χαμογελαστός κοιτώντας προς εμένα με νόημα και άρπαξε το κινητό από τα χέρια μου "Καλό μεσημέρι λοιπόν" είπε και κατευθύνθηκε προς την πόρτα και τον ξεπροβόδισα. Μα τι παράσταση! θα έπρεπε να του έχουν δώσει το Όσκαρ αυτού του παιδιού "Μα τι καλό παιδί!" είπε η μάνα μου χαμογελώντας μου πονηρά και εγώ απλώς ξανανέβηκα στο δωμάτιο μου.