Ο Φύλακας Άγγελός Σου

Κεφάλαιο 4ο

Σηκώθηκα από το κρεβάτι πριν το ξυπνητήρι χτυπήσει ήταν 7:00 η ώρα το πρωί οπότε αποφάσισα να μπω για ένα γρήγορο ντουζ πριν ετοιμαστώ για το σχολείο. Το ζεστό νερό με ξύπνησε και τότε άρχισα πάλι να σκέφτομαι όλα αυτά που έγιναν το Σάββατο βράδυ απλώς δεν μπορούσα να το ξεχάσω πως γίνεται ένας άνθρωπος που δεν νοιάζεται για κανέναν πέρα από τον εαυτό του να βοηθήσει μια κοπέλα; πόσο μάλλον όταν την αντιπαθεί; αυτές οι σκέψεις τριγυρνούσαν στο κεφάλι μου και χθες αλλά δεν μπορούσα να βγάλω νόημα ίσως τον είχα παρεξηγήσει ή απλώς ήταν μεθυσμένος και δεν τον ενδιέφερε τι έκανε, όπως και να έχει πρέπει να το ξεχάσω με τον Δήμο δεν έχουμε τίποτα κοινό. Πήρα μια βαθιά ανάσα και άρχισα να ψάχνω τι να φορέσω τελικά επέλεξα μια μαύρη μπλούζα με σχέδιο μια μεγάλη άσπρη καρδιά με ένα σκούρο κόκκινο τζιν και τα μαύρα σταράκια μου. Κατέβηκα να φάω πρωινό όταν χτύπησε η πόρτα " ανοίγω εγώ " φώναξα στους γονείς μου και αμέσως έτρεξα να ανοίξω " Καλημέρα " μου είπε ο Δήμος με ένα λυπημένο βλέμμα " Καλημέρα " του απάντησα και κοίταξα έντονα το χέρι του που ήταν δεμένο με γάζα " Γίνεται να μιλήσουμε μετά το σχολείο; " με ρώτησε ενώ με κοιτούσε πολύ ώρα και εγώ απλώς του έγνεψα καταφατικά και έφυγε. Τι στο καλό; τι έπαθε το χέρι του που έπρεπε να το δέσει; " Ποιος ήταν; " με ρώτησε ο πατέρας μου όταν με είδε τόσο σκεφτική " ο γιος των διπλανών " του απάντησα λες και ήταν κάτι τόσο λογικό να χτυπάει το κουδούνι μας στις 7:40 το πρωί " Πρέπει να φύγω μην αργήσω " είπα κοιτώντας την ώρα όταν με σταμάτησε ο Ορέστης " Θα μας πάει ο μπαμπάς σήμερα χαλάρωσε " μου είπε και με τράβηξε ξανά στην καρέκλα μου για να φάω το πρωινό μου.

Ήταν διάλειμμα και καθόμασταν στο προαύλιο του σχολείου μαζί με την Μαρία και τον Στέλιο " Μα καλά που είναι η Δήμητρα και ο Μάρκος; " ρώτησα και η Μαρία έκρυψε ένα γελάκι " Μάλλον θέλανε να μείνουν λίγο μόνοι τους " μου είπε ο Στέλιος χαμογελώντας πονηρά " Μα καλά πότε έγινε αυτό και δεν πήρα χαμπάρι; " ρώτησα χαμογελώντας " Εμ έτσι είναι όταν φεύγεις νωρίς χάνεις όλη την διασκέδαση " μου είπε η Μαρία κλείνοντας το μάτι και εγώ απλώς χαμογέλασα, τότε το κουδούνι χτύπησε για μάθημα " Τώρα χημεία έχουμε έτσι; " με ρώτησε ο Στέλιος και του έγνεψα καταφατικά. Την ώρα του μαθήματος ο Δήμος απέφευγε ακόμη και να με κοιτάξει και εγώ προσπαθούσα να κρατηθώ να μην ρωτήσω τι έπαθε το χέρι του, δεν ήθελα να είμαι αδιάκριτη και μπορεί να το έπαιρνε στραβά " ... Η εργασία αυτή θα γίνει σε ομάδες επομένως θα πρέπει να συνεργαστείτε με τον διπλανό σας και να την παρουσιάσετε στην τάξη " είπε ο καθηγητής και ο Δήμος αναπήδησε ξαφνιασμένος και γύρισε να με κοιτάξει " Μάλιστα! δηλαδή θα την κάνουμε μαζί; " ρώτησε και με κοιτούσε υποτιμητικά από πάνω μέχρι κάτω " Προφανώς " του είπα με υφάκι " Αν θες έλα σπίτι μου σήμερα να την κάνουμε να τελειώνουμε ώστε να μην χρειαστεί να ξαναμιλήσουμε " συνέχισα με το ίδιο υφάκι " οκ στις 6 θα είμαι εκεί " μου απάντησε και σηκώθηκε να φύγει αφού είχε χτυπήσει το κουδούνι για διάλειμμα.

Η ώρα ήταν 6 και το κουδούνι χτύπησε και όπως μάντεψα ήταν ο Δήμος για να κάνουμε την εργασία " πέρασε " του είπα χαμογελώντας του ψεύτικα " Ανέβα πάνω θα την κάνουμε στο δωμάτιο μου για να έχουμε ησυχία " συνέχισα και αυτός απλώς με ακολούθησε. Μπήκαμε στο δωμάτιο μου και αμέσως κάθισε στην καρέκλα του γραφείου " Ωραίο δωμάτιο " μου είπε ειρωνικά ενώ εγώ απλώς τον αγριοκοίταξα και άνοιξα τον υπολογιστή " Λοιπόν για τι θα γράψουμε έχεις καμιά ιδέα; " τον ρώτησα και με κοίταξε με ένα ύφος σαν να του μιλάω άλλη γλώσσα " Καλά κατάλαβα εγώ θα κάνω και εσύ απλώς θα κάθεσαι " είπα και ξεφύσηξα. Μετά από μια ώρα δεν είχαμε φτάσει ούτε στα μισά της εργασίας και ο Δήμος άρχισε να πειράζει τα πράγματα μου " Μουσικό κουτί; Σοβαρά από αυτά τα κοριτσάκια είσαι; " μου είπε και του άρπαξα το κουτί από τα χέρια " Τι σε νοιάζει τι έχω και τι δεν έχω ή γενικά πως είμαι; έλα να τελειώνουμε την εργασία " του είπα νευριασμένη " Οκ ηρέμησε κοπελιά δεν θα το έκανα τίποτα απλώς δεν σε είχα για κοπέλα που έχει τέτοια μπιχλιμπίδια στο δωμάτιο της " είπε ήρεμα και γύρισε την καρέκλα ώστε να βλέπει τον υπολογιστή τότε ξανακοίταξα το χέρι του " Το χτύπησα όταν έδωσα μπουνιά σε εκείνον τον τύπο που σε ενοχλούσε το Σάββατο στο μπαρ " μου είπε και η καρδιά μου πήγε να σπάσει, τι στο καλό; το θυμόταν; αφού ήταν μεθυσμένος " Ευχαριστώ πραγματικά " του είπα και του χαμογέλασα, πρώτη φορά του χαμογελάω χωρίς να είναι ψεύτικο και με κοίταξε με περιέργεια " Τίποτα ήταν κάτι που θεώρησα σωστό να κάνω όσο και αν σε αντιπαθώ " μου είπε και ξαναγύρισε στον υπολογιστή. Το υπόλοιπο απόγευμα και βράδυ ήταν ήρεμο μιας και κάθισε ως στις 10 για να τελειώσουμε την εργασία της χημείας. Μόλις έφυγε πήγα για ύπνο ήμουν τόσο εξαντλημένη, όταν ένα κινητό χτύπησε, ήταν του Δήμου το είχε ξεχάσει προφανώς. Σκέφτηκα να μην δω το μήνυμα αλλά δεν άντεξα " Τελικά είσαι μέσα για το στοίχημα ρε; " ποιο στοίχημα άραγε; δεν ήθελα να ανοίξω το κινητό γιατί από την μια θα ήμουν πάρα πολύ αδιάκριτη και από την άλλη θα το καταλάβαινε ο Δήμος οπότε αποφάσισα να κάνω πως δεν το είδα και να του το επιστρέψω αύριο το πρωί πριν πάω σχολείο.