Ο Φύλακας Άγγελός Σου

Κεφάλαιο 14ο

Το ξυπνητήρι χτύπησε αλλά εγώ δεν ήθελα να σηκωθώ και να πάω στο σχολείο να παριστάνω για άλλη μια φορά το κορίτσι του Στέλιου δεν είναι ότι έχω πρόβλημα με το παιδί απλώς το θεωρώ γελοίο, με αυτές τις σκέψεις μπήκα στο μπάνιο για ένα γρήγορο ντουζ. Μόλις όμως βγήκα από το ντουζ με περίμενε μια πολύ δυσάρεστη έκπληξη " Τι θες εδώ; και δεν σου μάθανε οι γονείς σου να χτυπάς πριν μπεις; και γιατί πειράζεις τα πράγματά μου; " είπα στον Δήμο ο οποίος τόση ώρα έβλεπε το μουσικό κουτί της μαμάς μου " Καλημέρα και σε εσ... " είπε σταματώντας απότομα όταν με είδε μόνο με την πετσέτα " Άσε τις καλημέρες και βγες θέλω να ντυθώ " του είπα σπρώχνοντάς τον και κρατώντας την πετσέτα για να μην πέσει αλλά αυτός ούτε που κουνήθηκε " Η μαμά σου μου είπε ότι θα μας πάει ο μπαμπάς σου σήμερα σχολείο " είπε και με στρίμωξε στο γραφείο " Μήπως πλησίασες πάρα πολύ; " του είπα ενοχλημένη " Μπορώ να πλησιάσω και περισσότερο " είπε χαμογελώντας πονηρά και κάνοντας ένα βήμα ακόμη πιο κοντά μου καλύπτοντας ακόμη και το πολύ μικρό κενό ανάμεσα μας " Δήμο σταμάτα " ψέλλισα χαμηλώνοντας το βλέμμα μου και αμέσως απομακρύνθηκε " Συγγνώμη αλήθεια συγγνώμη " είπε σοβαρός και έφυγε αμέσως μα καλά τι ήταν αυτό; τι έπαθε; τέλος πάντων αφού έφυγε τι με νοιάζει έβαλα εσώρουχα και προσπαθούσα να βρω τι ρούχα να φορέσω όταν είδα μπροστά μου το αγαπημένο μου φόρεμα μαζί με τα καφέ μποτάκια μου, ίσιωσα τα μαλλιά μου και έβαλα λίγο λιπ γκλος και μάσκαρα. Κατέβηκα στην κουζίνα όπου ήταν όλοι μαζεμένοι και έτρωγαν πρωϊνό μέσα σε μια άβολη σιωπή.

Μόλις τελειώσαμε με το πρωϊνό μας ο πατέρας μου μας πήγε σχολείο " Ευχαριστούμε κύριε Γιώργο " είπε ο Δήμος καθώς έβγαινε από το αυτοκίνητο και έτρεξε μέσα στο σχολείο πραγματικά τα τελευταία λεπτά που καθόμουν δίπλα στον Δήμο ήταν τα πιο άβολα της ζωής μου. Πήγα να βρω τον Στέλιο και τους υπόλοιπους όταν εμφανίστηκε μπροστά μου η Βίκυ " Λοιπόν Δανάη ή όπως αλλιώς σε είπαμε καλό θα είναι να μείνεις μακριά από τον Στέλιο κατάλαβες; " μου είπε με στυλακι ντίβας που με έκανε να της βγάλω το μαλλί και να της το δώσω να το φάει " Μπα τι μας λες; και ποια είσαι εσύ που θα αποφασήσει ποια θα έχει στην ζωή του ο Στέλιος και ποια όχι; " της είπα με το ίδιο στυλ και την είδα να φεύγει χωρίς να πει τίποτα άλλο " Καλημέρα " μου είπε ο Στέλιος που βρισκόταν ακριβώς από πίσω μου αν είναι δυνατόν πόση ώρα καθόταν εκεί; " Καλημέρα " του είπα και χαμογέλασα σαν να έκανα την μεγαλύτερη γκάφα στην ιστορία " Καλά της τα είπες ευχαριστώ " μου είπε κλείνοντας μου το μάτι για να με βγάλει από την αμηχανία " Σου είπα θέλω να σε βοηθήσω αλλά πρώτα πρέπει να θέλεις εσύ να βοηθήσεις τον εαυτό σου " του είπα και με κοίταξε περίεργα " Τι εννοείς; " με ρώτησε " Τίποτα! Πάμε στην τάξη; " τον ρώτησα και κατευθυνθήκαμε μέσα στην αίθουσα.

Στο διάλλειμα καθόμουν με τον Στέλιο που ακόμη παριστάναμε τους τρελά ερωτευμένους όταν είδα τον Δήμο να μας κοιτάει με ένα δολοφονικό βλέμμα μα καλά τι ζόρι τραβάει; τότε τράβηξα τον Στέλιο από τον γιακά και τον φίλησα σαν να μην υπήρχε αύριο δεν ξέρω ούτε εγώ η ίδια γιατί το έκανα αυτό τι με ένοιαζε πως με κοιτούσε αυτός και τι νόμιζε για μένα; γιατί τον σκέφτομαι γενικότερα δεν μπορώ να καταλάβω τι με έχει πιάσει γαμώτο " Οκ νόμιζα παριστάναμε τους ερωτευμένους " μου είπε ο Στέλιος στο αυτί βγάζοντας με από τις σκέψεις μου και αμέσως κοκκίνησα σαν ντομάτα από την ντροπή μου αν κρίνω από τα γέλια του " Καλά χαλάρωσε απλώς σε πείραζα την είδα στην γωνία κατάλαβα γιατί το έκανες " συνέχισε να μου λέει στο αυτί έλα όμως που εγώ δεν την είχα δει καν και δεν το έκανα για αυτό που νόμιζε " Μα εννοείται για ποιον άλλο λόγο να σε φιλούσα έτσι; " του ψιθύρισα με πονηρό ύφος.

Ήρθε η ώρα της "αγαπημένης" μου χημείας και η ώρα που θα καθόμουν για άλλη μια φόρα δίπλα στον Δήμο και θα αισθανόμασταν τέρμα άβολα μετά το πρωϊνό συμβάν. Μπήκα στην αίθουσα και είδα τον Δήμο να μιλάει με την Βίκυ αν είναι δυνατόν τι είχαν να πουν αυτοί οι 2; " Γειά " τους είπα καθώς καθόμουν στην θέση μου " Δήμο τα λέμε μετά " είπε η Βίκυ και ο Δήμος κάτι ψιθύρισε " Σε μένα μιλάς; " τον ρώτησα δήθεν αθώα αλλά με αγνόησε τελείως τι να είπε άραγε; λες να του έκανα χαλάστρα πάλι; " Καλησπέρα παιδιά " είπε ο καθηγητής μπαίνοντας στην τάξη και το πιο βαρετό μάθημα στον κόσμο ξεκίνησε. Όλη την ώρα ο Δήμος ήταν σε ένταση φαινόταν από τις κινήσεις του την μια ξεφυσούσε την άλλη κοιτούσε την ώρα, τι στο καλό; γιατί κάνει έτσι; " Θες να πάμε μαζί σπίτι; " τον ρώτησα ψιθυριστά και είδα την απορία στα μάτια του δεν μπορώ κάθε φορά που είμαι δίπλα του να νιώθω τόσο άβολα για ένα άτυχο συμβάν άλλωστε δεν έγινε και τίποτα τραγικό με την πετσέτα με είδε και ήρθαμε λίγο πιο κοντά σιγά τα αυγά " Ναι γιατί όχι; " μου είπε μετά από μερικά λεπτά σκέψης και του χαμογέλασα και το κουδούνι χτύπησε.

Μόλις είχαμε σχολάσει και περίμενα τον Δήμο για να πάμε σπίτι όταν είδα τον Στέλιο να μιλάει με την Βίκυ φαινόταν σοβαρή κουβέντα γιατί αυτός ήταν έξαλλος μαζί της και εκείνη έτοιμη να κλάψει ή τουλάχιστον έτσι φαινόταν " Πάμε; " μου είπε ο Δήμος καθώς περνούσε από μπροστά μου " Ναι φυσικά " του είπα και άφησα τον Στέλιο μόνο του. " Κοίτα Δήμο σχετικά με το πρωί δεν έγινε και τίποτα ας το ξεχάσουμε σαν να μην έγινε ποτέ " του είπα ενώ είχαμε απομακρυνθεί αρκετά από το σχολείο " Εντάξει! Δανάη πραγματικά συγγνώμη φέρθηκα σαν κόπανος " μου είπε σκύβοντας το κεφάλι μα καλά τι λέει; αυτός δεν είναι ο Δήμος που ξέρω, τι έγινε; από πότε θεωρεί τον εαυτό του κόπανο; πότε άλλαξε τόσο και δεν το πήρα χαμπάρι; " Δεν πειράζει ήταν μια άτυχη στιγμή που δεν θα επαναληφθεί " του είπα χαμογελώντας του και μου χαμογέλασε αχ έχει τόσο ωραίο χαμόγελο... Μωρέ Δανάη τι λες κορίτσι μου σύνελθε τι έχεις πάθει επιτέλους; δεν σε αναγνωρίζω κάνεις σαν.. σαν... σαν ερωτευμένη άκουσα την συνείδηση μου και την αγνόησα ναι είμαι ερωτευμένη, είμαι τρελά ερωτευμένη με τον Δήμο αλλά αυτός δεν είναι για σχέσεις και εγώ δεν μπορώ να παίξω το παιχνιδάκι του.