Ο Φύλακας Άγγελός Σου

Κεφάλαιο 18ο

Flashback Δήμος:

" Δημοσθένη ξύπνα ρε ζώο " άκουσα να μου λέει η Άννα και αμέσως σηκώθηκα από το κρεβάτι μα καλά τι ώρα είναι; " Καλημέρα και σε σένα βρε βόδι μου " της είπα πειραχτικά και γέλασε είμασταν κολλητοί από μωρά καθώς η μαμάδες μας είναι κολλητές " Σήκω να πάμε για πρωϊνό και μετά στην αυλή να παίξουμε ποδόσφαιρο " μου είπε και πήρε την μπάλα μου. Ήταν τελείως διαφορετική από τα άλλα κορίτσια έπαιζε ποδόσφαιρο και δεν έβαφε τα νύχια της ούτε φούστες και φορέματα φορούσε δεν τα ήθελε λέει γιατί δεν θα μπορούσε να παίξει ποδόσφαιρο με αυτά τα ρούχα. Ήταν μέτριου ύψους, λεπτή με καστανά μάτια και μαλλιά " Καλώς τους " είπε η μαμά μου όταν μπήκαμε στην κουζίνα " Καλημέρα " της είπα και κάθισα στο τραπέζι να φάω πρωϊνό μόλις τελείωσα βγήκαμε με την Άννα να παίξουμε ποδόσφαιρο " Θα σε σκίσω πάλι και το ξέρεις " μου είπε και μου έκλεψε την μπάλα " Ναι καλά αυτό θα το δούμε " της είπα και την μάρκαρα για να μην βάλει γκολ τότε της έκανα τάκλιν και της έκλεψα με περίτεχνο τρόπο την μπάλα την κλότσησα στην στιγμή και " Γκοοοοοοοοοολ!! " άρχισα να φωνάζω και να τρέχω γύρω στην αυλή " Ναι μπράβο νίκησες ένα κορίτσι " μου είπε παραπονιάρικα " Το λες επειδή έχασες " της είπα και αμέσως άρχισε να με γαργαλάει " Έλα ρε βόδι σταμάτα " της είπα μέσα στα γέλια μου " Σταμάτα να με λες βόδι και θα σταματήσω " μου είπε και με γαργαλούσε πιο έντονα " Καλά καλά Άννα σταμάτα να με γαργαλάς " της είπα μέσα στα γέλια μου και σταμάτησε. " Τελικά θα πας κατασκήνωση; " της είπα όταν καθίσαμε στο γρασίδι " Ναι αλλά δεν θέλω! γιατί δεν έρχεσαι και εσύ μαζί μου; " μου είπε κάπως λυπημένη " Γιατί εκείνη την περίοδο θα πάω με τους γονείς μου Ρόδο και ξέρεις ότι από πέρυσι ήθελα να πάω " της είπα και εκείνη με σκούντηξε " Θα αφήσεις την κολλητή σου στα κρύα του λουτρού δηλαδή; " μου είπε και σηκώθηκε " Δεν θα είσαι μόνη σου ρε Άννα τόσα κορίτσια θα είναι.. Δεν νομίζεις πως πρέπει να κάνεις παρέα και με κορίτσια σιγά-σιγά; " την ρώτησα και την πλησίασα " Ναι μάλλον έχεις δίκιο " μου είπε σουφρώνοντας τα χείλη της " Πάμε να φάμε παγωτό; " της είπα ενθουσιασμένα " Όποιος μπει τελευταίος είναι βόδι " μου είπε και άρχισε να τρέχει.

Τέλος Flashback

" Δημοσθένη μην με αφήνεις μόνη εδώ έξω σε παρακαλώ " άκουσα την Δανάη να μου λέει και ακούστηκε ακριβώς σαν την Άννα λες και το φάντασμα της ήταν εκεί και με φώναζε εκείνη ήταν η μόνη που με έλεγε έτσι κανείς άλλος, μόνο η Άννα με φώναζε με ολόκληρο το όνομα μου και από τότε δεν επέτρεπα σε κανέναν να με λέει έτσι ούτε για πλάκα, αλλά όταν η Δανάη με είπε Δημοσθένη δεν είχα νευριασεί είχα απλώς ξαφνιαστεί μετά από έξι χρόνια να το ακούω ξανά και να το λέει ακριβώς όπως η Άννα η αλήθεια είναι ότι αυτές οι δύο μοιάζουν σε πολλά πράγματα η Δανάη μου την θυμίζει πάρα πολύ στις αντιδράσεις της και στον τρόπο που μιλάει " Είσαι καλά; " την άκουσα να με ρωτάει " Ναι απλώς σε περίμενα να με φτάσεις! έλα πάμε σπίτι " της είπα μηχανικά και σκεφτόμουν συνέχεια την Άννα και το πως την άφησα να πάει σε εκείνη την ηλίθια κατασκήνωση. Μετά που πήγε εκεί άρχιζε να αλλάζει έβαφε τα νύχια της φορούσε φορέματα συμπεριφερόταν πιο πολύ σαν κοπέλα ακόμη και ένα αγόρι της άρεσε ένας βλάκας ένα χρόνο μεγαλύτερος μας, αυτός φταίει που η Άννα σκοτώθηκε. Είχαν πάει σε μια καφετέρια κακόφημης περιοχής και την άφησε μόνη της γιατί λέει ήθελε να κάτσει ακόμα λίγο ενώ αυτή ήθελε να γυρίσει σπίτι έτσι σηκώθηκε μόνη της να πάει και άρχισε να τρέχει γιατί φοβόταν, δεν θα ξεχάσω που με πήρε τηλέφωνο και έκλεγε " Δημοσθένη έλα να με πάρεις σε παρακαλώ φοβάμαι " μου έλεγε μέσα στα κλάματα της και προσπαθούσα να καταλάβω τι μου λέει και που είναι όταν άκουσα ένα δυνατό κορνάρισμα και έναν γδούπο το επόμενο που θυμάμαι είναι να πηγαίνω στην κηδεία της και οι γονείς της να φεύγουν στο εξωτερικό.