Ο Φύλακας Άγγελός Σου

Κεφάλαιο 3ο

Το κουδούνι χτύπησε και με ξύπνησε μα καλά ποιος ήταν τέτοια ώρα; σηκώθηκα να ανοίξω καθώς ο αδερφός μου είμαι σίγουρη πως ούτε που το άκουσε και οι γονείς μου έλλειπαν " Καλημέρα γειτόνισσα " είπε μια πολλή γνωστή φωνή μόλις άνοιξα την πόρτα και φυσικά ήταν ο Δήμος με ένα στραβό χαμόγελο να με κοιτάει έντονα στο σώμα " Καλημέρα τι θέλεις εδώ; " του είπα απότομα " Και κυρίως γιατί με κοιτάς έτσι; " συνέχισα στον ίδιο απότομο τόνο " Η μητέρα μου με έστειλε να σας φέρω λίγο κέικ που έφτιαξε αλλά αν ήξερα ότι θα με υποδεχτείς έτσι ντυμένη θα ερχόμουν πιο νωρίς " είπε και κοίταξε τα πόδια μου εντάξει μπορεί να φορούσα ένα αρκετά κοντό σορτσάκι με ένα αμάνικο μπλουζάκι αλλά δεν χρειαζόταν να με κοιτάει και με αυτόν τον τρόπο, τον κοίταξα με άγριο ύφος " Ευχαρίστησε την εκ μέρους μας θες τίποτα άλλο; " του είπα εμφανώς εκνευρισμένη και πήγα να κλείσω την πόρτα όταν την σταμάτησε με το πόδι του " Δεν θα με καλέσεις μέσα για ένα καφέ; τόσο πολλή με αντιπαθείς; " ρώτησε δήθεν αθώα " Έχω δουλειές και δεν έχω χρόνο για να πίνω καφέ μαζί σου όχι ότι αν είχα θα καθόμουν μαζί σου " του είπα απότομα και του έκλεισα την πόρτα στα μούτρα πιο γρήγορα αυτή την φορά ώστε να μην την ξανασταματήσει. Εντάξει το ξέρω πως δεν φέρθηκα σωστά αλλά με νευρίασε άλλωστε του άξιζε δηλαδή τι νομίζει ότι μπορεί να με παίζει σαν τα κοριτσάκια που φάσωνε; Και ο τρόπος που με κοιτούσε με έκανε να νευριάζω ακόμη πιο πολλή αν είναι δυνατόν τι είμαι κρέας; ανέβηκα στο δωμάτιο μου για να ντυθώ όταν χτύπησε το κινητό μου " Καλημέρα σε ξύπνησα; " ακούστηκε η φωνή της Μαρίας από την άλλη πλευρά " Καλημέρα! Όχι ξύπνια ήμουν " της απάντησα " Τέλεια! Θες να πάμε για καφέ μαζί με την Δήμητρα; " μου πρότεινε και αμέσως δέχτηκα, αφού κανονίσαμε σε μία ώρα στην καφετέρια ξεκίνησα να ετοιμάζομαι, έβαλα ένα στενό μπλου τζιν μαζί με μια ροζ μακρυμάνικη μπλούζα με το σήμα της ειρήνης φόρεσα τα ροζ σταράκια μου έπιασα μια κοτσίδα τα μαλλιά μου και έφυγα βιαστική για την καφετέρια.

Μόλις μπήκα είδα τα κορίτσια να κάθονται σε ένα από τα τραπέζια και τις πλησίασα " Συγνώμη αν άργησα " τους δικαιολογήθηκα ξέπνοα " Πες μια καλημέρα πρώτα " είπε γελώντας η Δήμητρα και χαμογέλασα. Καθόμασταν και μιλούσαμε για άσχετα θέματα όταν η Μαρία γύρισε και με κοίταξε με απορία " Αλήθεια δεν μας είπες πως σου φάνηκε το σχολείο μας; και κυρίως τα αγόρια του σχολείου; " με ρώτησε κλείνοντας μου το μάτι και χαμογελώντας μου πονηρά " Μια χαρά είναι το σχολείο τουλάχιστον " της είπα χαμογελώντας εννοείται πως δεν απάντησα τίποτα για τα αγόρια μιας και είχα γνωρίσει μόνο 3 τόσο καλά ώστε να έχω μια γενική εικόνα και να μπορώ να τους ψυχολογήσω εκ των οποίων ο ένας μου έκανε κάκιστη εντύπωση, ναι για τον Δήμο μιλάω και όσο για τον Στέλιο και τον Μάρκο είχα την καλύτερα εικόνα αλλά δεν ήθελα να πω τίποτα, άλλωστε φαίνεται ότι τους συμπαθώ ιδιαίτερα " Το βράδυ θα έρθεις στο μπαρ έτσι δεν είναι; " με ρώτησε η Δήμητρα προσπαθώντας να αλλάξει θέμα " Ναι εννοείται άλλωστε το είχαμε κανονίσει " της απάντησα με ένα χαμόγελο. Μετά από 2 ώρες αποφασίσαμε να γυρίσουμε στα σπίτια μας.