Hayat her zaman istediğin gibi gitmez. Gün gelir aileni kaybedersin bir bakmışsın yeni bir ailen olmuş. Zeynep'in durumu da tam olarak buydu.
Mutluydu , ailesi yanındaydı , sağlıkları yerindeydi , çok şükür bir şekilde geçinip gidiyorlardı. Ama işt...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
4.Bölüm *İnsanın abileri ve ikizi olması güzel şeydi. Hele seni kabul eden arkadaşların olması...*
Berna Hanım ile birlikte evden çıkmış ve kapıdaki siyah minibüse binmiştik. Gerçekten böyle araba mı olur diye düşünmeden edemedim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kocaman bir şeydi içi. Ben etrafı çaktırmadan incelerken, çekingenlikle Berna Hanım konuşmuştu.
"Kızım nasılsın?"
"İyiyim çok şükür. Siz nasılsınız Berna Hanım?"
"Bende iyiyim çok şükür... Geçen güne göre nasıl hissediyorsun?"
"İyi olmaya çalışıyorum diyelim..." dedim sıkıntıyla.
"Şey ben teşekkür ederim... Bize bir şans verdiğin için."
"Yok estağfurullah. Ben yapmam gerekeni yaptım."
"Bizi ne kadar mutlu ettiğini bilemezsin. Hepimiz seni bekliyorduk."
"Anlıyorum..." __________
Saatlerdir aklımda tek bir soru vardı...
Acaba yerlerde sürünseydim de alışverişe gelmekten vaz mı geçirseydim?
Girmediğimiz mağaza , denemediğimiz kıyafet kalmamıştı. Eline geçeni alıyordu. Çıldıracaktım. Hem biz niye abiye alıyorduk düğün mü vardı?
"Berna Hanım yazık günahtır. Bu kadar şeyi ne yapacağız?"
"Bir dur. Bunların hepsi ihtiyaç."
"Hayır ihtiyaç falan değil. Bunlar ihtiyacımız çok çok fazlası. Müsriflik resmen. Dışarıda bir çok insan giyecek mont , yiyecek yemek bulamazken bizim bu aldıklarımız günah artık cidden. Lütfen artık bir şey almayalım. Eğer o kadar paranız varsa ihtiyaç sahiplerine yardımcı olun. Böyle gereksiz para harcamayın lütfen..."
Dayanamamış ve patlamıştım. Cidden bu kadarı müsriflikti. Resmen 15 kişiye fazlalıkla yetecek kadar kıyafet , ayakkabı almıştı.
"Haklısın... Ama biz her ay ihtiyaç sahipleri için de en az bu kadar para ayırıyoruz. Sadece söylemek istemiyoruz. İyiliğin göstermeden yapılanı iyidir. Hem normalde bu kadar alışveriş de yapan bir insan değilimdir. Senin her şeyin en iyisi en çoğu olsun istiyorum. Bir de diğerlerinin yanında ezilip büzülme istiyorum. Belki komik gelecek ama sosyete denilen şey gerçekten çok korkunç. Senin her şeyine en ufak hareketine kıyafetine tek tek bakarlar. Bir kez ellerine düşersen kurtulamazsın. Zaten bu alışveriş de bir seferliğine. Sonra bu kadar almayız tabi ki. Gerçekten bence de günah. Ama bu seferlik kabul etsen olur mu? Lütfen... Biliyorum hatrım da yok ama en azından annelik hatrım için..."
