BERCESTE

14

14.Bölüm
*Güzel kızım... Tehlike çanları...*

"Kapının önünden gider misin?!"

Saatlerdir kapımda bekleyen Oğuz Abim artık gerçekten sinirlendirmeye başlamıştı.

Barbaros beni eve bıraktığından beri peşimde dolanıyordu. Sadece bir süre uzak kalıp sakinleşmek gerekiyordu ama bunu ona anlatamıyordum.

Böyle güzel bir günün sonunun kavga ile bitmesini istemiyordum. Zaten yaraları sorduklarında ufak da olsa tartışmıştık.

"Abiciğim lütfen aç kapıyı biraz konuşalım. Sen benimle konuşmadan hiçbir yere gitmiyorum."

"Bak sadece bir süre uzak dur. Sakinleşeyim konuşuruz. Ben seni kırmadan git lütfen!"

"Bak güzelim şimdi gidiyorum. Biliyorum ki sen dediğini yaparsın. Lütfen sakinleşince yanıma gel..."

Sesindeki çaresizlik bir ok misali göğsümü delip geçerken gözyaşlarım birer birer akmaya başlamıştı.

Kırıldığının farkındaydım ama eminim konuşsam daha çok kırılacaktı. Şimdilik sadece konuşmadığıma kırılması onun faydasına olurdu.

Saatlerdir oturduğum yatağımda uzanır bir pozisyona geçtiğimde telefonumun çalmasıyla tekrar kalktım.

Komidinin üzerindeki telefonu elime alıp baktığımda Barbaros'un aradığını görmüştüm.

Daha fazla bekletmemek adına hemen açtım.

"Alo?"

"Zeynep..."

İsmimi sanki söyleyecek bir şeyi olmadığı için söylemiş gibiydi.

"Efendim?"

"Şey nasılsın?"

"İyiyim çok şükür sen nasılsın?"

"Bende iyiyim çok şükür. Şimdi evime geçtim de ne yaptın diye arayayım dedim. Yaraların nasıl oldu?"

"İyiler bir problem yok."

"Sesin biraz tuhaf geliyor iyi olduğuna emin misin?"

Ağlamaktan çatallaşan sesimi temizlemiş ve konuşmuştum.

"İyiyim merak etme."

"Sen ağladın mı?"

"Yok ağlamadım. Eve geldikten sonra uyumuştum da ondan sesim öyle geliyordur."

"Anladım. Uykudan uyandırmadım değil mi?"

"A yok. Sen aramadan önce uyanmıştım."

"Bu arada bugün için teşekkür ederim. Gerçekten çok eğlendim."

"Asıl ben teşekkür ederim bilmediğim şehirde beni yalnız bırakmayıp eşlik ettiğin için. Ben de çok eğlendim."

"Sen karar verdin mi bu arada?"

"Neye karar verecektim ki?"

"İşte abinlerle konuştuk ya tatil işini. Neresi olacağına karar verdin mi?"

"Ya aslında aklımda hiçbir yer yok."

"O zaman şöyle yapalım mı? Ben sana birkaç yerin fotoğrafını atayım sen oradan seç."

"Çok iyi olur."

"Tamam o zaman ben birazdan atarım fotoğrafları."

"Tamamdır bekliyorum."

"Görüşürüz o zaman. Dikkat et kendine."

"Görüşürüz sen de dikkat et. İyi geceler."

"İyi geceler..." Demesine rağmen ne o kapatmıştı ne ben.