Polis (BxB)

36) SENİ SEVİYORUM

Bu bölümü gecebulutu4 'e ithaf ediyorum, seni seviyorum 💜🦄

----------

Kalbim sanki yerinden fırlayıp gidecekmiş gibi hızla atıyordu. Birazdan önümüzdeki kapı açılacaktı ve ben Faruk'umun annesiyle tanışacaktım. Çok heyecanlıydım çok.

Faruk zile basınca nefesimi tuttum. Heyecanım yerini gerginliğe bırakmıştı. Umarım saçma bir şey yapmazdım ve akşam sorunsuz geçerdi.

Kapı açılınca güler yüzlü bir kadınla karşılaşmıştık. Faruk'uma çok benziyordu. Bizi içeri buyur edip kendisi de arkamızdan geldi.

Faruk ellerini yıkamaya gidince ben salonda annesiyle tek kalmıştım. Beni şöyle bir süzünce utanmıştım açıkçası.

"Adın Aras'tı değil mi oğlum?"

"Evet annecim."

Siktir ama ya. Direkt annecim demiştim kadına. Gerçi adını bilmiyordum. Teyze diye seslenmek de garip olurdu. Umarım yanlış bir şey yapmamışımdır.

Kadın yüzüme gülümseyerek bakmaya başlayınca gerginliğim azalmıştı bir nebze de olsa.

Faruk yanımıza gelince üzerini değiştirmiş olduğunu fark ettim. Sanırım bu yüzden gecikmişti. Çünkü sadece elini yıkaması 5 dakikasını almazdı.

"Siz oturun ben de sofrayı hazırlayayım." annesi yanımızdan ayrılınca Faruk yanıma oturdu.

"Ne konuştunuz ben yokken?"

"Adımı sordu, ben de cevap verdim. Bu kadar."

"Siz konuşun diye oyalanmıştım hâlbuki."

"Pisliksin ya." diyip omzuna vurdum hafifçe. "Ben burada yanlış bir şey dersem diye ne kadar gerildim haberin var mı?"

"Gergin olmana gerek yok ki Aras. Anneme seni anlattım zaten."

"Ne ne ne? Beni annene mi anlattın sen??"

"Evet... Buna bu kadar şaşırmana gerek yoktu."

Faruk şu an gözüme çok tatlı gözükmüştü. Yanaklarını mıncıklasam kızar mıydı acaba?

"Faruk ben annene birazcık annecim demiş olabilirim."

Bir anda gülmeye başlayan Faruk'la ne yapacağımı şaşırmıştım. Komik bir şey mi söylemiştim?

"Aras çok komiksin ya."

Hiç de bile. Komik değilim. Sen ne dersem diyeyim gülüyorsun. Dedim, ama içimden.

"Annemin hoşuna gitmiştir bu. Bu kadar dert etmene gerek yok."

Ne söyleyeceğimi bilemeyip 32 diş sırıttım. Sanki Faruk'un nefesi kesilmişti ben gülümseyince. Ay çok aşıktı bu bana. Ah bir de dile getirseydi keşke...

"Faruk hani sen bana kitap aldın ya?"

"Eee?"

"Sonra ben de sana sordum, niye kitap aldın diye."

"Evet?" Faruk tek kaşını kaldırmış bana bakıyordu. Ne diyeceğimi tahmin etmeye çalışıyor gibi bir hâli vardı.

"Şimdi bana o üç kelimelik cümleyi söylemenin tam zamanı bence."

"Üç kelimelik cümle?" diyip düşünmeye başladı. Gerçekten anlamamış mıydı?

Alt tarafı seni çok seviyorum diyecekti. Ne naz yapmıştı ya uf!