Polis (BxB)

44) KUAFÖR

Bu bölümü marloben'e ithaf ediyorum. Seni seviyorum tatlım 💜💜

-----

"Ay Aras hiç güleceğim yoktu ya."

"Bir insan bakmadan, incelemeden niye kendine kıyafet alır ki?"

Daha fazla dayanamayıp bağırdım. "YA TAMAM SUSUN ARTIK, KAPATIN BU KONUYU!!"

"Aman da aman. Çen kızdın mı bize?"

"Deniz bak hiç üşenmem buradan kalkıp gelirim oraya, bir güzel döverim seni."

"He he kesin gelirsin."

Yaklaşık bir saat önce görüntülü arama ile konuşmaya başlamıştık. Deniz ve Miraç ikilisi her zamanki gibi birlikteydiler. Bizi şaşırtan Aras ve Aşkım'dı. Biz yanlarından ayrıldıktan sonra çok şey olmuştu sanırım. Baya yakınlardı çünkü.

"Aras'ım bak yanlış kesmiyorsun değil mi?"

Bir de bu mesele vardı. Faruk berbere gitmek istemediği için bana kestiriyordu saçını. Aslında çok bir şeyi yoktu. Ama ben konuşurken Faruk'un saçıyla ilgilenemiyordum. Konuşmaya dalıp saçını kesmeyi unutuyordum. Bu yüzden hiç ilerleme kaydedememiştik.

"Hayır Faruk'um her şey normal."

"İnanmadım ama inanmak istiyorum."

"Sus ya."

Aradan bir buçuk saat daha geçtikten sonra görüntülü konuşmayı sonlandırdık. Benim de Faruk'un saçıyla olan işim bitmişti. Yerdeki saçları süpürürken Faruk'um da banyoda yeni saçına bakıyordu.

"Aras'ım..."

Başımı yerden kaldırıp sesin geldiği yere çevirdim. Faruk bana sesleniyordu. Ve saçı... Kötü olmuştu...

"Faruk'um?"

"Saçları geri mi yapıştırsak? Sanki kafama tas koymuşsun da saçlarımı öyle kesmişsin gibi duruyor."

"Ya Faruk'um özür dilerim."

Sıkıntıyla nefes verip koltuğa oturdum. Gözlerim dolarken dudağımı sarkıttım. Neden hiçbir şeyi beceremiyordum ki! Ne yemek yapabiliyorum ne de Faruk'un saçını kesebiliyorum. Ben kendine tişört bile alamayan bir insana dönüşmüştüm. Sanırım gerçekten de bir işe yaramıyordum.

Faruk'um yanıma oturup elini omzuma koydu, beni kendine doğru çekti. Başım göğsüne gelince kendime daha rahat bir pozisyon ayarladım. Burnumu deniz kokulu boynuna sürtüp bir öpücük kondurdum. Ciğerlerim onun kokusunu aldığı an içimde kelebeklerin uçuştuğunu hissetmiştim. Beni hem heyecanlandırıyordu hem de rahatlatıyordu kokusu.

"Aras'ım sil o yüzündeki üzgün ifadeyi. O kadar da önemli değil saçlarım. Nasıl olsa uzar."

"Sadece o değil beni üzen Faruk'um."

"Ne üzüyor seni, benimle paylaş kıvırcığım."

"Uzun sürenin ardından bana kıvırcığım dedin! Artık daha iyi hissediyorum." deyip otuz iki diş sırıttım.