GÖZLER RUHUN AYNASIDIR

702 32 3
                                    

Uyanmak istiyorum diye bağırdım içimden. Gözlerimi açmak istiyorum. Uzay'a sarılmak istiyorum. Annem saçımı okşasın babam burnumun ucundan öpsün istiyorum. Ben eskisi gibi sağlıklı olmak istiyorum.

3 gün olmuştu. Uzayın bu odaya gelmesini istiyordum. Aslında uyanabilirdim ama gözlerimi açamayacak kadar yorgundum.

Uzay nerdesin?  Seni özledim. Keşke diyebilseydim. Keşke Uzay'ı buraya çağırabilseydim.
.
.
.

Kapı açıldı ve beklediğim ses geldi Uzaydı ve ağlıyordu. "Dolunay, aşkım sana ne oldu böyle? " dedi. Ne olduğunu bilmiyordum. Bana ne olduğunu görebilmem için gözlerimi açmam lazımdı ama açamıyordum.
Konuşmaya devam etti. "Keşke o yculuğa tek başıma çıksaydım. Hepsi benim günahlarımın bedeli. Eğer ben seninle birlikteyken... " durdu bir şey söyleyecekti ama durdu. Küçük bir nefes alıp devam etti "Kardeşinle birlikte olmasaydım. Yada ona aşık olmasaydım belki de böyle bir şey gelmeyecekti başımıza. Bu tamamen benim günahımın bedeli" dedi.

Kardeşim benim kardesimle o yani sevdiğim adam Uzay'ım birlikte miydi? 

Ağlıyordum,gözlerimi açamasam da göz kspaklarımın kenarlarından yüzüme doğru yaşlar akıyordu. Bunu çok net hissediyordum. Şu an o kadar istedim ki gözlerimi açmak ona kinimi ve nefretimi kusmak.

Uzay:Ama sen ağlıyorsun. Beni beni duydun mu?  Eğer beni duyuyorsan ben çok özür dilerim. Ama ben kardeşin Aryayı çok seviyorum.

Kendimi zorladım çok zorladım.

Gözlerimi yavaşca açtım. Ona nefret dolu bakışlarla baktım.

Birden sevindi yada sevinir gibi yaptı. Çünkü ilk gözlerimi açtığımda bana tiksinti ile bakıyordu. Gözler ruhun aynasıdır ve onun ruhu benden tiksiniyor.

Koşarak odadan çıktı birkaç saniye sonra odaya doktorlar girdi. Perdeyi kapatıp adını bilmediğim birsürü işlem yaptılar.

Normal bir odaya aldıklarında annem başımda ağlıyordu. Kardeşim bıyık altından gülse de ağlar numarası yapıyordu. Uzay Aryayı teselli ediyordu yada sevgili olduklarını benim gözüme sokuyordu. Onun birkaç yeri dışında pek bir yarası yoktu. Benim heryerim sargılıydı. Babam saçlarımı okşuyordu annem de ellerimi koklayıp ağlıyordu. Sanki ölmüşüm gibi.
.
.
.

İnsan ruhu bendenindeyken de ölebilir. Yada bir cinayete kurban gider ruhunu teslim etmeden...

KIRIK KANATLAR (TAMAMLANDI)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin