[ Το βιβλίο αυτό βρίσκεται σε ΥΠΟ ΔΙΟΡΘΩΣΗ ώστε να εκδοθεί κάποια στιγμή. Εδώ θα βρίσκεται το πως ήταν αρχικά! ]
• Τζανγκ: Στα κορεάτικα σημαίνει μια σύνδεση μεταξύ δυο ανθρώπων τόσο δυνατή που δεν μπορεί να την σπάσει ούτε η απόσταση ούτε ο χρόνος...
Το τραγούδι είναι ολόιδιο με το βιβλίο και τους πρωταγωνιστες μας!
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Κάθομαι εδώ και ώρα έξω και περιμένω κοιτώντας το βρόμικο και ψυχρό πάτωμα. Τα χείλη μου δεν έχουν σταματήσει να τρέμουν από το άγχος αλλά δεν κάνω κάτι άλλο. Κάθομαι κουλουριασμένη με τα πόδια μαζεμένα επάνω στην καρέκλα περιμένοντας. Ο διευθυντής πηγαινοέρχεται μέσα στον διάδρομο από το άγχος και τα νεύρα. Έχει καλέσει πάνω από δέκα φορές τους γονείς του αλλά αυτοί ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Έχει αρχίσει το σώμα μου να παγώνει εδώ και ώρα και απλά ελπίζω να είναι από το κρύο και όχι από τίποτα άλλο.
Ακούω φωνές και γυρνάω να δω στην αρχή του διαδρόμου. Από μακριά βλέπω να έρχονται τρέχοντας τα παιδιά και μέσα σε δευτερόλεπτα βρίσκομαι μέσα στην ζεστή αγκαλιά του Jackson. Με σφίγγει επάνω του χωρίς να λέει κάτι και δαγκώνω το κάτω χείλος μου ώστε να μην ξεσπάσω σε δάκρυα πάλι. Με βγάζει και με κοιτάει ευθεία στα κατακόκκινα μάτια μου αλλά πάλι δεν λέει κάτι. Κάνω μία προσπάθεια να του χαμογελάσω ώστε να του δείξω πόσο σημαίνει αυτό για εμένα αλλά καταλήγω να κλαίω. Με ξανά αγκαλιάζει και η Luna έρχεται δίπλα μου τρίβοντας μου απαλά την πλάτη. Η Eun-ha έρχεται κι αυτή κάνοντας στην άκρη τον Mark. Τυλίγει τα χέρια της γύρω από τον κορμό μου και ξαπλώνει το κεφάλι της επάνω μου. Χωρίς να δω τι κάνουν οι υπόλοιποι, κλείνω τα μάτια μου συνεχίζοντας να δίνω το ελεύθερο στα δάκρυα μου. Επικεντρώνομαι στους ήχους προκειμένου να αποτρέψω τον εαυτό μου να σκεφτεί. Αν σκεφτεί θα πάει στα χειρότερα και δεν το θέλω αυτό...
{...}
Έχει περάσει αρκετή ώρα από τότε που ήρθαμε και τώρα κάθομαι δίπλα από το κρεβάτι του κρατώντας του το χέρι. Υπό κανονικές συνθήκες θα έπρεπε να είχε ξυπνήσει αλλά το σώμα του είχε κακοποιηθεί πάρα πολύ μέσα σε μία μέρα και κάτι μέσα μου έλεγε πως κάτι είχε γίνει και νωρίτερα. Με βουρκωμένα μάτια τον κοιτάω προσεκτικά σε όλο του το πρόσωπο παρατηρώντας την κάθε μελάνια. Νιώθω να μου σφίγγει το χέρι και κοιτάω γρήγορα εκεί. Σηκώνω το βλέμμα μου και τον βλέπω να πεταρίζει τις βλεφαρίδες του πριν ανοίξει τα μάτια του. Εγώ κατευθείαν σηκώνομαι όρθια αγκαλιάζοντας τον.
