T W E N T Y - O N E

37 8 21
                                    

Με κοιτάει με σταυρωμένα χέρια καθώς περιμένει απάντηση και εγώ προσπαθώ να σκεφτώ κάτι καλό πράγμα που δεν συμβαίνει, οποτε του πετάω ότι μου έρθει στο μυαλό.

«Σε εμμ σε είδα να... κουτσένεις και... να μορφάζεις από τον πόνο καθώς περπάταγες!» Του απαντάω την μισή αλήθεια. Όντως και από εκεί το κατάλαβα γιατί με πόνεσε αρκετά η κίνηση του. Με κοιταει για λίγο αλλά μετά αναστενάζει και ρίχνει αλλού το βλέμμα του.

«Δεν χρειάζεται...» Μου λέει και τον κοιτάω ξινά. Του πιάνω απαλά το πιγούνι και γυρνάω το πρόσωπο του προς το μέρος μου ώστε να με κοιτάζει. Τον βλέπω που αρχίζει να κοκκινίζει.

«Luca γλυκέ μου, δεν θυμάμαι να σε ρώτησα.» Του λέω με ένα αστραφτερό χαμόγελο και εκείνος ξινίζει απευθείας το πρόσωπο του.

«Είσαι έλεος!» Μου λέει ενώ στριφογυρνάει τα μάτια του.

Τον κοπανάω απαλά στο μπούτι, δείχνοντας του το πόδι του. Εκείνος αναστενάζει και το σηκώνει απαλά ώστε να μην πονέσει. Ευτυχώς ούτε κι εγώ. Σηκώνει την φόρμα και αφού περάσω με προσεκτικές κινήσεις τα δάκτυλά μου πάνω από το πόδι του, κάνοντας τον να ανατριχιάσει, παίρνω τα πράγματα. Μόλις τελειώνω με το πόδι του, του το τυλίγω και έπειτα κατεβάζω την φόρμα. Γυρίζω το βλέμμα μου στο δικό του και τον βλέπω που με κοιτούσε ήδη.

«Γιατί ήρθες εδώ;» Εκτοξεύω την ερώτηση που ήθελα εδώ και ώρα να ρωτήσω χωρίς να προλάβω να κρατήσω κλειστό το στόμα μου.

Τον βλέπω να με κοιτάει για λίγο σκεπτόμενος αν πρέπει να μου πει και εν τέλη γυρνάει να κοιτάξει αλλού. Τι συμβαίνει και δεν νιώθει άνετα να μου πει;

«Luca τι έγινε;» Τον ρωτάω απαλά καθώς τον ακουμπάω με το χέρι μου στον ώμο του και γυρνάει να με κοιτάξει ξεροκαταπίνοντας.

«Εμμ... εγώ... θα... βασικά άστο!» Λέει γρήγορα και πάει να σηκωθεί αλλά εγώ τον τραβάω κάτω πάλι.

«Δεν υπάρχει περίπτωση να σε αφήσω να φύγεις στην κατάσταση σου! Εκτός το ότι κάνει παγωνιά έξω και μπορεί να αρρωστήσεις, είναι και επικίνδυνα! Για να μην είσαι κάτω από τα σκεπάσματα του κρεβατιού σου, πρέπει να έγινε κάτι σοβαρό. Τι έγινε και ήρθες εδώ;» Τον ρωτάω κοιτώντας τον ευθεία στα μάτια.

Σοβαρολογούσα για όσα έλεγα. Δεν θα τον άφηνα να βγει έξω στην κατάσταση του με κίνδυνο να πάθει κάτι! Αν χρειαστεί, που ελπίζω όχι, θα τον δέσω κιόλας!

He's my Jung? Oh come on!🌓Where stories live. Discover now