~ Τετάρτη, πρωί: Τελευταία ώρα ~
«Μπράβο παιδιά! Βρήκατε πολύ χρήσιμες πληροφορίες!» Μας λέει ο κύριος Woo Chang-min, ο καθηγητής της ιστορίας, και εγώ κοιτάω ειρωνικά τον Luca.
Αυτός στριφογυρνάει τα μάτια του αλλά ένα πλάγιο χαμόγελο κάνει την εμφάνιση του. Μόλις μας δίνει την άδεια να επιστρέψουμε πίσω στις θέσεις μας, του υποκλινόμαστε και πηγαίνουμε. Καθόμαστε και γυρνάω να τον κοιτάξω πονηρά.
«Εγώ στα έλεγα ότι έπρεπε να τα βάλουμε και όπως ήταν αναμενόμενο, είχα απόλυτο δίκιο!» Του λέω όλο υπερηφάνεια και εκείνος γελάει ειρωνικά.
«Ναι είχες όπως πάντα απόλυτο δίκιο! Συγνώμη που δεν σε άκουσα εξαρχής βασίλισσα!» Μου λέει ειρωνικά και τον αγριοκοιτάζω.
Έβγαλα ένα μουγκρητό και έκανα την βλακεία και τον τσίμπησα χαμηλά στην μέση, κάνοντας τον να λυγίσει και να φέρει το σώμα του πιο κοντά στο δικό μου. Ένιωσα πάλι εκείνο το μούδιασμα να με διαπερνάει και αποτραβήχτηκα μακριά του, όπως κι αυτός άλλωστε. Κοιταχτήκαμε για λίγο αλλά πήραμε κατευθείαν τα βλέμματα μας. Παρατήρησα με τις άκρες των ματιών μου πως τα μάγουλα του είχαν αποκτήσει ένα απαλό ροζ χρώμα. Αυτή η εικόνα προκάλεσε την εμφάνιση ενός χεμόγελου στο πρόσωπο μου.
Έχουν περάσει αρκετά λεπτά και ο καθηγητής συνεχίζει την παράδοση του μαθήματος ενω εγώ προσπαθώ να δω αυτό που γράφει ο Luca.
«Να σου πω, είναι πολύ εκνευριστικό αυτό που κάνεις!» Μου λέει ψίθυρο φωναχτά καθώς με το αριστερό του χέρι κρύβει αυτό που έγραφε.
«Δεν φταίω εγώ! Εσύ κάθεσαι και γράφεις κατι τόση ώρα και δεν μου λες τι! Μου άναψες την περιέργεια!» Του απαντάω και εκείνος στριφογυρνάει τα μάτια του ενοχλημένος από την παιδιάστικη συμπεριφορά μου.
Ρε παιδιά αλήθεια λέω! Δεν φταίω εγώ που δεν μου δείχνει! Από τις προηγούμενες ώρες τον εβλεπα να γράφει και να σβήνει κάτι όλη την ώρα και με έπιασε η περιέργεια μου! Τόσο κακό είναι που θέλω να μάθω τι γράφει;!
«Εγώ;! Εγω φταίω που απλά γράφω;! Πραγματικά δεν μπορώ να βγάλω άκρη μαζί σου Aria! Και νομίζω ότι δεν θα βγάλω και ποτέ!» Μου λέει αγανακτισμένος ενώ ένα μικρό γελάκι του ξεφεύγει.
«Έλα δείξε μου! Θα σκάσω!» Του λέω ενώ του πιάνω το μπράτσο.
«Να σκάσεις!» Μου λέει ειρωνικά και προσπαθεί να τραβηχτεί αλλά εγώ σφίγγω το κράτημα μου. «Ω έλεος! Άσε το χέρι μου παλιό βδέλλα!» Συνεχίζει δήθεν εκνευρισμένος και βγάζω το δυνατό μου χαρτί.
KAMU SEDANG MEMBACA
He's my Jung? Oh come on!🌓
Fiksi Remaja[ Το βιβλίο αυτό βρίσκεται σε ΥΠΟ ΔΙΟΡΘΩΣΗ ώστε να εκδοθεί κάποια στιγμή. Εδώ θα βρίσκεται το πως ήταν αρχικά! ] • Τζανγκ: Στα κορεάτικα σημαίνει μια σύνδεση μεταξύ δυο ανθρώπων τόσο δυνατή που δεν μπορεί να την σπάσει ούτε η απόσταση ούτε ο χρόνος...
