Σε λίγα λεπτά φτάνω στο σχολείο ολίγον καθυστερημένα γιατί κάποιος, ονόματα δεν λέμε οικογένειες δεν θίγουμε, είχε κρύψει το κινητό μου επίτηδες για να αργήσω και εγώ δεν φεύγω ποτέ χωρίς αυτό! Βέβαια, δεν με πολυνοιάζει... σιγά τι θα πάθει αν περιμένει 15 λεπτά παραπάνω; Ναιι τόσο μου πήρε σχεδόν μέχρι να το βρώ!
Μόλις φτάνω στο σχολείο τον βλέπω να με περιμένει ακουμπισμένος πάνω στα κάγκελα και με τα χέρια μέσα στις τσέπες του τζιν του. Η σχολική τσάντα βρίσκεται στο πάτωμα ακουμπισμένη στο τοιχάκι. Αυτός κοιτάει χαμηλά με τα ακουστικά στα αυτιά του αλλά, παρόλο που τα μαύρα ανέμελα μαλλιά του πέφτουν μπροστά στα μάτια του, μπορώ να διακρίνω την ενόχληση στο πρόσωπό του.
Χεχε, ούπς!
Μόλις ακούει, περιεργως, τα βήματα μου που πλησίαζαν, σηκώνει το κεφάλι του ώστε να με κοιτάξει εκνευρισμένος. Εγώ τον αγνοώ και κοιτάω διακριτικά το αριστερό του χέρι.
Γαμωτο! Δεν μπορώ να δω τίποτα με αυτήν την ηλίθια ζακέτα! Μα καλά, τόση ζεστη και αυτός φοράει ζακέτα;!
Και τότε μου έρχεται. Μα φυσικά! Πως δεν το κατάλαβα ότι ήταν λόγω των χαρακιών;! Είμαι τελείως ηλίθια!
«Είσαι σοβαρή;! Άργησες 15 λεπτά! Καλύτερα να την έκανα μονος μου αν ειναι να καθυστερείς!» Γκρινιάζει και εγώ στριφογυρνάω τα μάτια μου μασωντας την τσίχλα μου με γεύση καρπούζι. «Χμμ, τι έπαθε το χέρι σου;» Συνεχίζει ρωτώντας με και εγώ ξερό καταπίνω.
Τώρα; Τι του απαντάμε αυτού;!
«Εμ τίποτα το σπουδαίο απλά γδάρθηκα και το έχω δέσει για να μην μολυνθεί. Τώρα όμως σταμάτα την γκρίνια και ακολούθησε με!» Του λέω αδιάφορα και αυτός βγάζει έναν ενοχλημένο ήχο.
Παίρνει την τσάντα του από κάτω και έρχεται δίπλα μου. Ξεκινάμε να περπατάμε μέχρι το σπίτι μου χωρίς να ανταλλάξουμε καμία κουβέντα.
Την ώρα που πάμε να προσπεράσουμε ένα ζαχαροπλαστείο τον σταματάω πιάνοντας τον από την κουκούλα ελαφρά. Αυτός αποτραβιέται και με κοιτάει ενοχλημένος, πάλι.
«Πρώτον, μην με αγγίζεις! Δεύτερον, τι θες πάλι;!» Ρωτάει απότομα και εγώ σκάω επίτηδες μια φούσκα τσίχλας μες' τα μούτρα του για να του την σπάσω.
«Περίμενε λίγο εδώ, έχω να πάρω κάποια γλυκά πρώτα!» Τον ενημερώνω και με κοιτάει ξινά ενώ ρολλάρει τα μάτια του καθώς σταυρώνει τα χέρια του.
YOU ARE READING
He's my Jung? Oh come on!🌓
Teen Fiction[ Το βιβλίο αυτό βρίσκεται σε ΥΠΟ ΔΙΟΡΘΩΣΗ ώστε να εκδοθεί κάποια στιγμή. Εδώ θα βρίσκεται το πως ήταν αρχικά! ] • Τζανγκ: Στα κορεάτικα σημαίνει μια σύνδεση μεταξύ δυο ανθρώπων τόσο δυνατή που δεν μπορεί να την σπάσει ούτε η απόσταση ούτε ο χρόνος...
