Σκοτώνω με τα μάτια μου τον Luca και γυρνάω με ένα νευρικό χαμόγελο προς τον Jackson που κοιτάει μία εμένα και μία τον Luca πονηρά. Ξεροκαταπίνω γνωρίζοντας ήδη για το τι θα σκέφτεται. Κοιτάω πίσω του χαιρετώντας αμήχανα τα παιδιά και εκείνοι μου ανταποδίδουν.
«Μπορώ να σου εξηγήσω αλλά όχι τώρα! Σε παρακαλώ!» Του λέω με κουταβίσια μάτια και εκείνος γελάει απαλά καθώς με το ελεύθερο του χέρι μου χαϊδεύει το κεφάλι.
«Ναι μην ανησυχείς. Θα έχεις όσες ώρες θες για να μου τα πεις όλα. Λοιπόν πάρε τα πράγματα και ελπίζω να του κάνουν. Είναι του Jay και για να σε προλάβω του είπα ότι τα ήθελα για εμένα αλλά επειδή δεν ήθελα να τα έχω μαζί μου όλη μέρα, είπα ότι θα τα αφήσω εδώ που είναι πιο κοντά από το δικό μου σπίτι και θα περάσω αργότερα όταν σχολάσουμε να τα πάρω. Θα πρέπει αύριο να πάω στο σχολείο με αυτά ώστε να μην υποψιαστεί κάτι. Πες το αγόρι σου να μην τα χαλάσει!» Μου λέει τείνοντας μου τις σακούλες και εγώ τις παίρνω γρήγορα.
«Πρώτον, δεν είναι το αγόρι μου! Δεύτερον... σε ευχαριστώ και συγγνώμη για τον κόπο. Σας ανάγκασα να έρθετε όλοι προς τα εδώ... τι θα τους πεις που δεν θα έρθω μαζί σας;» Απολογούμαι τοποθετώντας μία τούφα πίσω από το αυτί μου.
«Έχω βρει κάτι καλό μην σε απασχολεί. Και ποιός κόπος βρε χαζό;! Είσαι η ξαδερφούλα μου!» Μου λέει δίνοντας μου μία απαλή μπουνιά στο μπράτσο μου. Εγώ γελάω και τον παίρνω μία αγκαλιά δίνοντας του ένα φιλάκι στο μάγουλο ευχαριστώντας τον πάλι. «Έλα έλα με σάλιωσες! Αφού μου χρωστάς χάρη δεν χρειάζεται να με ευχαριστείς. Επίσης, κόψε τα πολλά φιλάκια γιατί το αγόρι σου ζηλεύει!» Αστειεύεται και κοκαλώνω.
Γυρνάω απορημένη και τον βλέπω να μας κοιτάει θυμωμένος. Μόλις αντιλαμβάνεται πως τον κοιτάω, γυρνάει αλλού το βλέμμα του.
«Λοιπόν τράβα να τον χαλαρώσεις και εγώ πάω στους ηλίθιους γιατί άρχισαν να παραπονιούνται!» Μου λέει και εγώ αφού στριφογυρίσω επιδεικτικά τα μάτια μου, τον αγκαλιάζω. Την στιγμή που πάει να φύγει, κάνει επιτόπου στροφή και χώνει το κεφάλι του μέσα στο σπίτι. «Ψιτ! Ζηλιάρη! Έλα σήμερα από την παρέα! Θα χαρούμε να σε έχουμε! Έτσι κι αλλιώς δεν είναι πρέπον να αφήσουμε στην απ' έξω το αγόρι της ξαδέρφης μου!» Του λέει κλείνοντας του το μάτι. Ο Luca γουρλώνει τα μάτια του και με κοιτάει.
«Jackson!» Γρυλίζω ενώ τον σπρώχνω από το κεφάλι ώστε να βγει έξω. «Σε ευχαριστούμε για την εξυπηρέτηση αλλά ήρθε η ώρα να φύγεις!» Συνεχίζω και αφού τον χαιρετήσω και με χαιρετήσει πίσω, του κλείνω την πόρτα στα μούτρα, προκαλώντας του ένα τρανταχτό γέλιο.
YOU ARE READING
He's my Jung? Oh come on!🌓
Teen Fiction[ Το βιβλίο αυτό βρίσκεται σε ΥΠΟ ΔΙΟΡΘΩΣΗ ώστε να εκδοθεί κάποια στιγμή. Εδώ θα βρίσκεται το πως ήταν αρχικά! ] • Τζανγκ: Στα κορεάτικα σημαίνει μια σύνδεση μεταξύ δυο ανθρώπων τόσο δυνατή που δεν μπορεί να την σπάσει ούτε η απόσταση ούτε ο χρόνος...
