«Όχι!» Λέει έντονα και του απαντάω με τον ίδιο τόνο.
«Ναι!» Αυτός με κοιτάει έτοιμος να με σφάξει αλλά παίρνει μια ανάσα.
«Άκου...» Ξεκινάει καθώς παίρνει ένα πιεσμένο χαμόγελο. «Αυτό είναι τελείως εκτός θέματος! Εμάς μας νοιάζει μόνο αυτό εδώ το κομμάτι!» Συνεχίζει ενώ μου δείχνει με το ποντίκι το κομμάτι και εγώ ξεφυσαω.
«Και εγώ σου λέω ότι αυτό εδώ το συγκεκριμενο κομμάτι είναι επίσης σημαντικό!» Του αντιλέγω και σηκώνομαι ώστε να τον σηκώσω από την θέση μου.
Ναι ήθελε να αλλάξουμε θέσεις λέει για να το κάνει αυτός! Είπα να το δεχτώ για να πάω με τα νερά του μια και μου έχει κάνει τα νεύρα τσατάλια όλη αυτήν την ώρα και φυσικά συνεχίζει δυναμικά!
«Σήκω! Είσαι τελείως βλάκας! Μου σπας τα νεύρα!» Του λέω εντελως ευγενικά ενώ τον τραβάω αλλά αυτός κρατάει αντίσταση.
«Ενώ εσυ όχι νομίζεις! Σιγά μην σηκωθώ! Αν κάτσεις εσυ θα βάλεις μέσα στην εργασία ό,τι βρεις μπροστά σου!» Λέει και τον κοιτάω θιγμένη.
Εε αϊ από εδώ!
Σπρώχνω την καρέκλα μαζί και αυτόν λίγο πίσω ώστε να έχω χώρο και κάθομαι επανω του. Δεν σηκώνεσαι εσύ; Τότε θα κάτσουμε μαζί ρε!
Παίρνω το ποντίκι από το χέρι του και επιλέγω εκείνο το σημείο που ήθελα.
Είναι σημαντικό κομμάτι και δεν πρόκειται να τον ακούσω!
Το κάνω αντιγραφή και πάω πίσω στο World και το κάνω επικόλληση. Το αποθηκεύω και βγαίνω τελειως από την εφαρμογή ικανοποιημένη. Γυρνάω να τον κοιτάξω με ένα ειρωνικό χαμογελο και με σταυρωμένα χέρια. Αυτός είναι ακινητοποιημένος στην θέση του και με κοιτάει με μάγουλα που έχουν βαφτεί με ένα απαλό ροζ χρώμα.
Τι έπαθε; Κοιτάω λίγο πως είμαστε και γελάω. Ωωω κάποιος ντράπηκε; Το νευροσπαστο ντράπηκε!
«Τι έγινε Luca, κοκκινισαμε;» Τον ρωτάω πονηρά και τότε αυτός ξυπνάει.
Με κοιτάζει ειρωνικά και περνάει τα χέρια του γύρω από την μέση μου στέλνοντας κύματα ανατριχίλας.
Γαμω το Τζανγκ μου γαμω!
«Θα 'θελες! Φυσικά και όχι! Απλά το δωμάτιο είναι φούρνος!» Λέει αδιάφορα ενώ με σφίγγει επάνω του.
Εγώ τον κοιτάω με το ένα φρύδι σηκωμένο και γνέφω θετικά ειρωνικά.
«Αχα... τέλος πάντων, αυτό θα μείνει, τέλεια και παύλα! Τώρα άσε με να σηκωθώ ώστε να πάρεις τα μπογαλάκια σου και δρόμο! Η ώρα πήγε...» Λέω καθώς τεντωνομαι ώστε να πιάσω το κινητό μου, «21:23! Είμαστε κλεισμένοι εδώ μέσα 4 ώρες και 23 λεπτά! Τζιζας!» Συνεχίζω ξαφνιασμενη με την αντοχή μου αλλά και με το πως πέρασε η ώρα καθώς σηκώνομαι από πάνω του.
YOU ARE READING
He's my Jung? Oh come on!🌓
Teen Fiction[ Το βιβλίο αυτό βρίσκεται σε ΥΠΟ ΔΙΟΡΘΩΣΗ ώστε να εκδοθεί κάποια στιγμή. Εδώ θα βρίσκεται το πως ήταν αρχικά! ] • Τζανγκ: Στα κορεάτικα σημαίνει μια σύνδεση μεταξύ δυο ανθρώπων τόσο δυνατή που δεν μπορεί να την σπάσει ούτε η απόσταση ούτε ο χρόνος...
