T W E N T Y

32 7 27
                                    

Luca POV

Νιώθω το βλέμμα της να με καίει αλλά δεν γυρνάω να την κοιτάξω. Σιγά μην της πω τι με πείραξε! Θα γίνω ρεζίλι! Άμα της πω ότι ζήλεψα, χωρίς λόγο, αυτά που είπε ο Jackson, θα ακούσω το δούλεμα του αιώνα!

«Περιμένω!» Την ακούω να λέει και κοιτάω ψηλά. Αυτό το πείσμα της! Σκάει και γάιδαρο!

«Τίποτα δεν έχω! Έτσι είμαι!» Της απαντάω και με κοιτάει με ανασηκωμένο φρύδι. Μη με κοιτάς εμένα έτσι!

«Δίκιο είχε ο Jackson! Εσύ και ο Mark λεμόνια πρέπει να τρώτε πρωινιάτικα!» Την ακούω να λέει και την κοιτάω δολοφονικά.

Αυτή φταίει όχι εγώ! Σωστά; Όχι; Δεν με ενδιαφέρει!

«Ναι φυσικά και έχει πάλι δίκιο!» Την κοροϊδεύω και με κοιτάει. Αναστενάζει αγανακτισμένη και ξεκινάει να προχωράει, πιθανόν προς το σπίτι της. «Δεν θα απαντήσεις κάτι;!» Την ρωτάω ενοχλημένος που με γράφει.

Την πλησιάζω τρέχοντας και προχωράω μαζί της κοιτώντας την θυμωμένος. Αν δείχνω ενοχλητικός, είναι επειδή θέλω να δείχνω! Αυτή δεν κάνει καμία απολύτως κίνηση για να με κοιτάξει και την κοιτάω πιο έντονα. Παρατηρώ να παλεύει να συγκρατήσει ένα χαμόγελο και την κοιτάω ξαφνιασμένος.

«Είσαι ηλίθια!» Της λέω κοιτώντας μπροστά ενώ στο τέλος μου ξεφεύγει ένα πλάγιο χαμόγελο. Δεν το πιστεύω ότι με αγνοούσε επίτηδες!

«Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια! Πραγματικά δεν μπορώ να πιστέψω ότι περιμένεις ακόμα απάντηση για κάτι τέτοιο! Αν έχεις πρόβλημα με τον Jackson, καλύτερα να πας να το λύσετε! Μπορεί να είναι ενοχλητικός μέχρι αηδίας, όπως και εσύ άλλωστε, αλλά είναι ξάδερφος μου και παρόλο που τον ξέρω λίγο, νιώθω κάπως δεμένη μαζί του. Είναι ο πρώτος μου ξάδερφος που έχει ίδια ηλικία με εμένα! Τα υπόλοιπα ξαδέρφια μου είτε ήταν πολύ μικρά είτε πολύ μεγάλα ώστε να φτάνουν σε γάμο!» Μου εξηγεί και νιώθω τα μάγουλα μου να βάφονται κόκκινα από ντροπή.

Είναι ξεκάθαρο πως τον βλέπει σαν ξάδερφο της... και κάτι παραπάνω να τον έβλεπε, δεν καταλαβαίνω γιατί με πείραξε...

«Δεν, δεν ξέρω... απλά ίσως να μην έχω συνηθίσει έναν τόσο αντίθετο χαρακτήρα από τον δικό μου...» Της απαντάω λέγοντας της την μισή αλήθεια.

Όντως δεν έχω γνωρίσει έναν άνθρωπο σαν κι αυτόν γιατί πολύ απλά ποτέ κανένας δεν με πλησίαζε... εδώ δεν με θέλουν οι ίδιοι μου οι γονείς, γιατί να με θέλουν οι υπόλοιποι; Τι να κάνουν ένα σκουπίδι σαν εμένα; Και τώρα τα παιδιά δεν ξέρω γιατί με θέλουν! Γιατί να θέλουν έναν άχρηστο στην παρέα τους; Εκτός βέβαια από τον Mark που μου το έκανε ξεκάθαρο! Ούτε εγώ τον συμπαθώ! Μου χαλάει την διάθεση μόνο και μόνο με την φάτσα του!

He's my Jung? Oh come on!🌓Where stories live. Discover now