Αφού παίρνει ένα τεράστιο κρουασάν με γέμιση σοκολάτα ο Jackson και εγώ έναν χυμό, κατευθυνόμαστε προς την αίθουσα εκδηλώσεων όπου καθόμαστε όλοι τέτοιες βροχερές ημέρες. Καθόμαστε σε μία άκρη και ξεκινάει να τρώει. Εγώ παίρνω ένα αηδιασμένο ύφος και στρέφω τα μάτια μου στον χώρο.
«Θες λίγο;» Με ρωτάει ενώ μου τείνει το κρουασάν με την σοκολάτα να ξεχειλίζει από την άκρη.
«Όχι ευχαριστώ! Να μου λείπει!» Του απαντάω απομακρύνοντας τα χέρια του.
«Ανώμαλη!» Μουρμουρίζει επίτηδες έντονα ώστε να τον ακούσω. Τον κοιτάω δολοφονικά αλλά αυτός παραμένει ανεπηρέαστος. «Μη με κοιτάς έτσι! Το ξέρεις ότι βαθιά μέσα σου είσαι!» Συνεχίζει το βιολί του και στριφογυρνάω τα μάτια μου.
Μετά από μερικά λεπτά που συνεχίζουμε να μιλάμε περί ανέμων και υδάτων, χτυπάει το κουδούνι. Μέσα σε κάτι δευτερόλεπτα πολλά παιδιά ξεχύθηκαν στους διαδρόμους και μπούκαραν εδώ μέσα, μαζί τους ήταν και η παρέα μας. Ο Jackson σηκώνει το χέρι του αλλά δεν μας βλέπουν. Πλησιάζουν την απέναντι μεριά και κάθονται εκεί.
«Τα ηλίθια!» Μουρμουρίζει αγανακτισμένος και σηκώνεται όρθιος. «Σήκω. Θα πάμε εμείς γιατί ή δεν μας είδαν τα βούρλα ή μας είδαν και περιμένουν να έρθουμε. Τώρα που έκατσαν δεν θα κουνηθούν πάλι!» Μου λέει και ξεφυσώντας σηκώνομαι κι εγώ. Τους πλησιάζουμε και τότε τα παιδιά δείχνουν να μας βλέπουν.
«Επ παιδιά που ήσασταν;» Μας ρωτάει ο Yeojun και ο Jackson τον αγριοκοιτάει.
«Καλά τελείως τυφλοί είστε; Στην απέναντι μεριά ήμασταν και σήκωσα και το χέρι μου, πως δεν μας είδατε;» Τους ρωτάει παίρνοντας τους από τα μούτρα. Εγώ χωρίς να του δώσω σημασία καλημερίζω τα παιδιά ενώ με τα μάτια μου ψάχνω τον Luca. Απογοητευμένη βλέπω ότι δεν είναι εδώ.
«Έλα ρε Jackson κόψε την γκρίνια πρωί πρωί! Μου προκαλείς που μου προκαλείς θάνατο των εγκεφαλικών μου κυττάρων σε καθημερινή βάση, μην ξεκινάς από τώρα! Δείξε λίγο έλεος στους κατώτερους σου!» Τον κοροϊδεύει η Luna και εκείνος την κοιτάει ξινά.
«Αστείο... πάρα πολύ αστείο.» Της λέει μονότονα και αυτή του χαμογελάει αθώα. «Ναι... τέλος πάντων! Ο Ρωμαίο που είναι; Αυτός πίστευα τουλάχιστον ότι θα έμπαινε στο μάθημα!» Λέει και τον κοιτάμε περίεργα κάνοντας τον να αναστενάξει αγανακτισμένος. «Αχ σε τι ηλίθιο κόσμο ζω! Για τον Luca λέω ρε!» Συνεχίζει και αναφωνούμε ομαδικά. «Απαξιώ!» Λέει και κάθεται.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
He's my Jung? Oh come on!🌓
Genç Kurgu[ Το βιβλίο αυτό βρίσκεται σε ΥΠΟ ΔΙΟΡΘΩΣΗ ώστε να εκδοθεί κάποια στιγμή. Εδώ θα βρίσκεται το πως ήταν αρχικά! ] • Τζανγκ: Στα κορεάτικα σημαίνει μια σύνδεση μεταξύ δυο ανθρώπων τόσο δυνατή που δεν μπορεί να την σπάσει ούτε η απόσταση ούτε ο χρόνος...
